1 Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:

2 Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?

3 Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?

4 Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.

5 Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,

6 hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,

7 og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.

8 For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut

9 - for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -

10 de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.

11 Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?

12 Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.

13 Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;

14 hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.

15 Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.

16 Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;

17 om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.

18 Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.

19 Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.

20 Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.

21 Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.

22 De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.

1 Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

2 Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

3 Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

4 Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

5 Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

6 Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

7 Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

8 Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

9 Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

10 Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

11 Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

12 En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

13 Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

14 Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

15 Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

16 Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

17 Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

18 Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin:Mi vin ne vidis.

19 Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

20 Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

21 Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

22 Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.