1 Een psalm van Asaf. De God der goden, de HEERE spreekt, en roept de aarde, van den opgang der zon tot aan haar ondergang.

2 Uit Sion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende.

3 Onze God zal komen en zal niet zwijgen; een vuur voor Zijn aangezicht zal verteren, en rondom Hem zal het zeer stormen.

4 Hij zal roepen tot den hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.

5 Verzamelt Mij Mijn gunstgenoten, die Mijn verbond maken met offerande!

6 En de hemelen verkondigen Zijn gerechtigheid; want God Zelf is Rechter. Sela.

7 Hoort, Mijn volk! en Ik zal spreken; Israel! en Ik zal onder u betuigen; Ik, God, ben uw God.

8 Om uw offeranden zal Ik u niet straffen, want uw brandofferen zijn steeds voor Mij.

9 Ik zal uit uw huis geen var nemen, noch bokken uit uw kooien;

10 Want al het gedierte des wouds is Mijn, de beesten op duizend bergen.

11 Ik ken al het gevogelte der bergen, en het wild des velds is bij Mij.

12 Zo Mij hongerde, Ik zou het u niet zeggen; want Mijn is de wereld en haar volheid.

13 Zou Ik stierenvlees eten, of bokkenbloed drinken?

14 Offert Gode dank, en betaalt den Allerhoogste uw geloften.

15 En roept Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren.

16 Maar tot den goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen, en neemt Mijn verbond in uw mond?

17 Dewijl gij de kastijding haat, en Mijn woorden achter u henenwerpt.

18 Indien gij een dief ziet, zo loopt gij met hem; en uw deel is met de overspelers.

19 Uw mond slaat gij in het kwade, en uw tong koppelt bedrog.

20 Gij zit, gij spreekt tegen uw broeder; tegen den zoon uwer moeder geeft gij lastering uit.

21 Deze dingen doet gij, en Ik zwijg; gij meent, dat Ik te enenmale ben, gelijk gij; Ik zal u straffen, en zal het ordentelijk voor uw ogen stellen.

22 Verstaat dit toch, gij godvergetenden! opdat Ik niet verscheure en niemand redde.

23 Wie dankoffert, die zal Mij eren; en wie zijn weg wel aanstelt, dien zal Ik Gods heil doen zien.

1 The Mighty One, God, Yahweh, speaks,

and calls the earth from sunrise to sunset.

2 Out of Zion, the perfection of beauty,

God shines out.

3 Our God comes, and does not keep silent.

A fire devours before him.

It is very stormy around him.

4 He calls to the heavens above,

to the earth, that he may judge his people:

5 "Gather my saints together to me,

those who have made a covenant with me by sacrifice."

6 The heavens shall declare his righteousness,

for God himself is judge. Selah.

7 "Hear, my people, and I will speak.

Israel, I will testify against you.

I am God, your God.

8 I don’t rebuke you for your sacrifices.

Your burnt offerings are continually before me.

9 I have no need for a bull from your stall,

nor male goats from your pens.

10 For every animal of the forest is mine,

and the livestock on a thousand hills.

11 I know all the birds of the mountains.

The wild animals of the field are mine.

12 If I were hungry, I would not tell you,

for the world is mine, and all that is in it.

13 Will I eat the meat of bulls,

or drink the blood of goats?

14 Offer to God the sacrifice of thanksgiving.

Pay your vows to the Most High.

15 Call on me in the day of trouble.

I will deliver you, and you will honor me."

16 But to the wicked God says,

"What right do you have to declare my statutes,

that you have taken my covenant on your lips,

17 since you hate instruction,

and throw my words behind you?

18 When you saw a thief, you consented with him,

and have participated with adulterers.

19 "You give your mouth to evil.

Your tongue frames deceit.

20 You sit and speak against your brother.

You slander your own mother’s son.

21 You have done these things, and I kept silent.

You thought that I was just like you.

I will rebuke you, and accuse you in front of your eyes.

22 "Now consider this, you who forget God,

lest I tear you into pieces, and there be no one to deliver.

23 Whoever offers the sacrifice of thanksgiving glorifies me,

and prepares his way so that I will show God’s salvation to him."