1 Kiel neĝo en somero, kaj kiel pluvo en tempo de rikolto, Tiel ne konvenas honoro por malsaĝulo.
2 Kiel birdo forleviĝas, kiel hirundo forflugas, Tiel senkaŭza malbeno ne efektiviĝas.
3 Vipo estas por ĉevalo, brido por azeno, Kaj bastono por la dorso de malsaĝuloj.
4 Ne respondu al malsaĝulo laŭ lia malsaĝeco, Por ke vi mem ne fariĝu egala al li.
5 Respondu al malsaĝulo laŭ lia malsaĝeco, Por ke li ne estu saĝulo en siaj propraj okuloj.
6 Kiu komisias aferon al malsaĝulo, Tiu tranĉas al si la piedojn kaj sin suferigas.
7 Kiel la kruroj de lamulo pendas peze, Tiel estas sentenco en la buŝo de malsaĝuloj.
8 Kiel iu, kiu alligas ŝtonon al ĵetilo, Tiel estas tiu, kiu faras honoron al malsaĝulo.
9 Kiel dorna kano en la mano de ebriulo, Tiel estas sentenco en la buŝo de malsaĝuloj.
10 Kompetentulo ĉion bone faras; Sed kiu dungas pasantojn, tiu dungas malsaĝulojn.
11 Kiel hundo revenas al sia vomitaĵo, Tiel malsaĝulo ripetas sian malsaĝaĵon.
12 Ĉu vi vidas homon, kiu estas saĝa en siaj okuloj? Estas pli da espero por malsaĝulo ol por li.
13 Maldiligentulo diras:Leono estas sur la vojo, Leono estas sur la stratoj.
14 Pordo turniĝas sur sia hoko, Kaj maldiligentulo sur sia lito.
15 Maldiligentulo ŝovas sian manon en la poton, Kaj ne volas venigi ĝin al sia buŝo.
16 Maldiligentulo estas en siaj okuloj pli saĝa, Ol sep veraj saĝuloj.
17 Pasanto, kiu sin miksas en malpropran disputon, Estas kiel iu, kiu kaptas hundon je la oreloj.
18 Kiel frenezulo, kiu ĵetas fajron, Sagojn, kaj morton,
19 Tiel estas homo, kiu trompas sian proksimulon, Kaj diras:Mi ja ŝercas.
20 Kie ne estas ligno, estingiĝas la fajro; Kaj se ne estas kalumnianto, ĉesiĝas malpaco.
21 Karbo servas por ardaĵo, ligno por fajro, Kaj homo malpacema por provoki malpacon.
22 La vortoj de kalumnianto estas kiel frandaĵoj, Kaj ili penetras en la profundon de la ventro.
23 Varmegaj lipoj kun malica koro Estas nepurigita arĝento, kiu kovras argilaĵon.
24 Malamanto havas maskitajn parolojn, Kaj en sia koro li preparas malicon.
25 Kiam li ĉarmigas sian voĉon, ne kredu al li; Ĉar sep abomenaĵoj estas en lia koro.
26 Kiu trompe kaŝas malamon, Tiu aperigos sian malbonecon en popola kunveno.
27 Kiu fosas foson, tiu falos en ĝin; Kaj kiu rulas ŝtonon, al tiu ĝi revenos.
28 Mensogema lango malamas tiujn, kiujn ĝi dispremis; Kaj hipokrita buŝo kaŭzas pereon.
1 As snow in summer, and as rain in harvest, So honour [is] not comely for a fool.
2 As a bird by wandering, as a swallow by flying, So reviling without cause doth not come.
3 A whip is for a horse, a bridle for an ass, And a rod for the back of fools.
4 Answer not a fool according to his folly, Lest thou be like to him -- even thou.
5 Answer a fool according to his folly, Lest he be wise in his own eyes.
6 He is cutting off feet, he is drinking injury, Who is sending things by the hand of a fool.
7 Weak have been the two legs of the lame, And a parable in the mouth of fools.
8 As one who is binding a stone in a sling, So [is] he who is giving honour to a fool.
9 A thorn hath gone up into the hand of a drunkard, And a parable in the mouth of fools.
10 Great [is] the Former of all, And He is rewarding a fool, And is rewarding transgressors.
11 As a dog hath returned to its vomit, A fool is repeating his folly.
12 Thou hast seen a man wise in his own eyes, More hope of a fool than of him!
13 The slothful hath said, `A lion [is] in the way, A lion [is] in the broad places.`
14 The door turneth round on its hinge, And the slothful on his bed.
15 The slothful hath hid his hand in a dish, He is weary of bringing it back to his mouth.
16 Wiser [is] the slothful in his own eyes, Than seven [men] returning a reason.
17 Laying hold on the ears of a dog, [Is] a passer-by making himself wrath for strife not his own.
18 As [one] pretending to be feeble, Who is casting sparks, arrows, and death,
19 So hath a man deceived his neighbour, And hath said, `Am not I playing?`
20 Without wood is fire going out, And without a tale-bearer, contention ceaseth,
21 Coal to burning coals, and wood to fire, And a man of contentions to kindle strife.
22 The words of a tale-bearer [are] as self-inflicted wounds, And they have gone down [to] the inner parts of the heart.
23 Silver of dross spread over potsherd, [Are] burning lips and an evil heart.
24 By his lips doth a hater dissemble, And in his heart he placeth deceit,
25 When his voice is gracious trust not in him, For seven abominations [are] in his heart.
26 Hatred is covered by deceit, Revealed is its wickedness in an assembly.
27 Whoso is digging a pit falleth into it, And the roller of a stone, to him it turneth.
28 A lying tongue hateth its bruised ones, And a flattering mouth worketh an overthrow!