1 Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,
2 Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.
3 Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.
4 Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.
5 Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.
6 Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.
7 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.
8 Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,
9 Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,
10 Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,
11 Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,
12 Kaj vi diros:Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!
13 Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.
14 Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.
15 Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.
16 Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.
17 Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.
18 Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.
19 Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.
20 Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?
21 Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.
22 Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.
23 Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.
1 My son! to my wisdom give attention, To mine understanding incline thine ear,
2 To observe thoughtfulness, And knowledge do thy lips keep.
3 For the lips of a strange woman drop honey, And smoother than oil [is] her mouth,
4 And her latter end [is] bitter as wormwood, Sharp as a sword [with] mouths.
5 Her feet are going down to death, Sheol do her steps take hold of.
6 The path of life -- lest thou ponder, Moved have her paths -- thou knowest not.
7 And now, ye sons, hearken to me, And turn not from sayings of my mouth.
8 Keep far from off her thy way, And come not near unto the opening of her house,
9 Lest thou give to others thy honour, And thy years to the fierce,
10 Lest strangers be filled [with] thy power, And thy labours in the house of a stranger,
11 And thou hast howled in thy latter end, In the consumption of thy flesh and thy food,
12 And hast said, `How have I hated instruction, And reproof hath my heart despised,
13 And I have not hearkened to the voice of my directors, And to my teachers have not inclined mine ear.
14 As a little thing I have been all evil, In the midst of an assembly and a company.
15 Drink waters out of thine own cistern, Even flowing ones out of thine own well.
16 Let thy fountains be scattered abroad, In broad places rivulets of waters.
17 Let them be to thee for thyself, And not to strangers with thee.
18 Let thy fountain be blessed, And rejoice because of the wife of thy youth,
19 A hind of loves, and a roe of grace! Let her loves satisfy thee at all times, In her love magnify thyself continually.
20 And why dost thou magnify thyself, My son, with a stranger? And embrace the bosom of a strange woman?
21 For over-against the eyes of Jehovah are the ways of each, And all his paths He is pondering.
22 His own iniquities do capture the wicked, And with the ropes of his sin he is holden.
23 He dieth without instruction, And in the abundance of his folly magnifieth himself!