1 Então Zofar, o naamatita, tomou a palavra e disse:
2 "Será que todas essas palavras
ficarão sem resposta?
Por acaso, tem razão o falador?
3 Você pensa, Jó,
que o seu palavreado
fará calar os homens?
E, quando você zomba, pensa que
não haverá ninguém
que o envergonhe?
4 Pois você diz:
‘A minha doutrina é pura,
e sou limpo aos olhos de Deus.’
5 Mas quem dera que Deus falasse
e abrisse os seus lábios
contra você,
6 e lhe revelasse os segredos
da sabedoria,
pois a verdadeira sabedoria
é multiforme!
Saiba, portanto, que Deus permite
que seja esquecida
parte da sua iniquidade."
7 "Será que você pode desvendar
os mistérios de Deus
ou descobrir a perfeição
do Todo-Poderoso?
8 A sabedoria de Deus
é mais elevada do que os céus;
o que você poderá fazer?
Ela é mais profunda
do que o abismo;
o que você poderá saber?
9 A sua medida é mais longa
do que a terra
e mais larga do que o mar.
10 Se ele passa, prende alguém
e chama a juízo,
quem o poderá impedir?
11 Deus conhece os homens falsos
e, sem esforço, vê a iniquidade.
12 Mas os tolos
se tornarão sábios
quando a cria de uma jumenta
selvagem nascer homem."
13 "Se você dispuser o coração
e estender as mãos para Deus;
14 se lançar para longe
a iniquidade de suas mãos
e não permitir que a injustiça
habite na sua tenda,
15 então você levantará o seu rosto
sem mácula,
estará seguro e não temerá.
16 Pois você esquecerá
os seus sofrimentos
e só lembrará deles
como de águas passadas.
17 A sua vida será mais clara
que o meio-dia;
ainda que haja trevas,
serão como a manhã.
18 Você se sentirá seguro,
porque haverá esperança;
olhará ao redor
e dormirá tranquilo.
19 Você se deitará,
e ninguém irá atemorizá-lo;
e muitos procurarão obter
o seu favor.
20 Mas os olhos dos ímpios
desfalecerão,
sem que encontrem refúgio;
a única esperança deles será morrer."
1 respondens autem Sophar Naamathites dixit
2 numquid qui multa loquitur non et audiet aut vir verbosus iustificabitur
3 tibi soli tacebunt homines et cum ceteros inriseris a nullo confutaberis
4 dixisti enim purus est sermo meus et mundus sum in conspectu tuo
5 atque utinam Deus loqueretur tecum et aperiret labia sua tibi
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiae et quod multiplex esset lex eius et intellegeres quod multo minora exigaris a Deo quam meretur iniquitas tua
7 forsitan vestigia Dei conprehendes et usque ad perfectum Omnipotentem repperies
8 excelsior caelo est et quid facies profundior inferno et unde cognosces
9 longior terrae mensura eius et latior mari
10 si subverterit omnia vel in unum coartaverit quis contradicet ei
11 ipse enim novit hominum vanitatem et videns iniquitatem nonne considerat
12 vir vanus in superbiam erigitur et tamquam pullum onagri se liberum natum putat
13 tu autem firmasti cor tuum et expandisti ad eum manus tuas
14 si iniquitatem quod est in manu tua abstuleris a te et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia
15 tum levare poteris faciem tuam absque macula et eris stabilis et non timebis
16 miseriae quoque oblivisceris et quasi aquarum quae praeterierint recordaberis
17 et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam et cum te consumptum putaveris orieris ut lucifer
18 et habebis fiduciam proposita tibi spe et defossus securus dormies
19 requiesces et non erit qui te exterreat et deprecabuntur faciem tuam plurimi
20 oculi autem impiorum deficient et effugium peribit ab eis et spes eorum abominatio animae