1 O anjo que havia falado comigo voltou e me acordou, como se acorda alguém que está dormindo. 2 Ele me perguntou:
— O que é que você está vendo?
Respondi:
— Estou vendo um candelabro de ouro e em cima dele um vaso para o azeite; há sete lamparinas no candelabro, e há sete tubos por onde o azeite chega até as lamparinas. 3 Perto do candelabro, estou vendo duas oliveiras, uma de cada lado.
4 Aí perguntei ao anjo:
— Meu senhor, o que quer dizer isso?
5 — Você não sabe? — ele perguntou.
— Não, senhor! — respondi.
6 Depois disso, o anjo mandou que eu entregasse a Zorobabel a seguinte mensagem de Deus, o Senhor:
— Não será por meio de um poderoso exército nem pela sua própria força que você fará o que tem de fazer, mas pelo poder do meu Espírito. Sou eu, o Senhor Todo-Poderoso, quem está falando.
7 — Diante de Zorobabel, altas montanhas vão virar campos planos. Ele vai trazer a pedra mais importante do Templo, e o povo vai gritar: "Que beleza! Que beleza!"
8 O Senhor falou comigo mais uma vez. 9 Ele disse:
— Zorobabel pôs o alicerce deste Templo e ele mesmo vai terminar a construção. Quando isso acontecer, o povo saberá que eu, o Senhor Todo-Poderoso, enviei você para falar a eles. 10 E os que não deram valor a um começo tão humilde vão ficar alegres quando virem Zorobabel terminando a construção do Templo.
— As sete lamparinas representam os sete olhos do Senhor Deus, que veem tudo o que se passa no mundo inteiro.
11 Aí eu perguntei:
— E o que querem dizer as duas oliveiras, uma de cada lado do candelabro?
12 E perguntei também:
— E o que querem dizer os dois ramos da oliveira, que estão perto dos dois tubos de ouro por onde passa o azeite?
13 — E você não sabe? — ele perguntou.
— Não, senhor! — respondi.
14 Então ele explicou:
— Eles representam os dois homens que foram escolhidos e ungidos para servir o Senhor do mundo inteiro.
1 וַיָּשָׁב הַמַּלְאָךְ הַדֹּבֵר בִּי וַיְעִירֵנִי כְּאִישׁ אֲשֶׁר ־ יֵעוֹרמִשְּׁנָתֽוֹ ׃
2 וַיֹּאמֶר אֵלַי מָה אַתָּה רֹאֶה ויאמר רָאִיתִי ׀ וְהִנֵּהמְנוֹרַתזָהָבכֻּלָּהּוְגֻלָּהּעַל ־ רֹאשָׁהּוְשִׁבְעָהנֵרֹתֶיהָעָלֶיהָשִׁבְעָהוְשִׁבְעָהמֽוּצָקוֹתלַנֵּרוֹתאֲשֶׁרעַל ־ רֹאשָֽׁהּ ׃
3 וּשְׁנַיִם זֵיתִים עָלֶיהָ אֶחָד מִימִין הַגֻּלָּה וְאֶחָד עַל ־ שְׂמֹאלָֽהּ ׃
4 וָאַעַן וָֽאֹמַר אֶל ־ הַמַּלְאָךְהַדֹּבֵרבִּילֵאמֹרמָה ־ אֵלֶּהאֲדֹנִֽי ׃
5 וַיַּעַן הַמַּלְאָךְ הַדֹּבֵר בִּי וַיֹּאמֶר אֵלַי הֲלוֹא יָדַעְתָּ מָה ־ הֵמָּהאֵלֶּהוָאֹמַרלֹאאֲדֹנִֽי ׃
6 וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֵלַי לֵאמֹר זֶה דְּבַר ־ יְהוָהאֶל ־ זְרֻבָּבֶללֵאמֹרלֹאבְחַיִלוְלֹאבְכֹחַכִּיאִם ־ בְּרוּחִיאָמַריְהוָהצְבָאֽוֹת ׃
7 מִֽי ־ אַתָּההַֽר ־ הַגָּדוֹללִפְנֵיזְרֻבָּבֶללְמִישֹׁרוְהוֹצִיאאֶת ־ הָאֶבֶןהָרֹאשָׁהתְּשֻׁאוֹתחֵןחֵןלָֽהּ ׃ פ
8 וַיְהִי דְבַר ־ יְהוָהאֵלַילֵאמֹֽר ׃
9 יְדֵי זְרֻבָּבֶל יִסְּדוּ הַבַּיִת הַזֶּה וְיָדָיו תְּבַצַּעְנָה וְיָדַעְתָּ כִּֽי ־ יְהוָהצְבָאוֹתשְׁלָחַנִיאֲלֵיכֶֽם ׃
10 כִּי מִי בַז לְיוֹם קְטַנּוֹת וְשָׂמְחוּ וְרָאוּ אֶת ־ הָאֶבֶןהַבְּדִילבְּיַדזְרֻבָּבֶלשִׁבְעָה ־ אֵלֶּהעֵינֵייְהוָההֵמָּהמְשׁוֹטְטִיםבְּכָל ־ הָאָֽרֶץ ׃
11 וָאַעַן וָאֹמַר אֵלָיו מַה ־ שְּׁנֵיהַזֵּיתִיםהָאֵלֶהעַל ־ יְמִיןהַמְּנוֹרָהוְעַל ־ שְׂמֹאולָֽהּ ׃
12 וָאַעַן שֵׁנִית וָאֹמַר אֵלָיו מַה ־ שְׁתֵּישִׁבֲּלֵיהַזֵּיתִיםאֲשֶׁרבְּיַדשְׁנֵיצַנְתְּרוֹתהַזָּהָבהַֽמְרִיקִיםמֵעֲלֵיהֶםהַזָּהָֽב ׃
13 וַיֹּאמֶר אֵלַי לֵאמֹר הֲלוֹא יָדַעְתָּ מָה ־ אֵלֶּהוָאֹמַרלֹאאֲדֹנִֽי ׃
14 וַיֹּאמֶר אֵלֶּה שְׁנֵי בְנֵֽי ־ הַיִּצְהָרהָעֹמְדִיםעַל ־ אֲדוֹןכָּל ־ הָאָֽרֶץ ׃