1 Agora quero contar-vos o que Deus na sua graça tem feito pelas igrejas da Macedónia.

2 Ainda que tenham passado por muitas dificuldades e apertos, nunca perderam a sua abundante alegria espiritual. E apesar da extrema pobreza arranjaram meio de se tornarem ricos em generosidade para com os outros.%

3 Eles deram não só aquilo que podiam, mas até muito mais, e voluntariamente; disso sou testemunha.

4 Pediram-nos muito que com esse dinheiro pudessem participar da alegria de ajudar os outros crentes.

5 E mais do que isso até, eles ultrapassaram as nossas expectativas. Porque primeiramente se consagraram a si mesmos ao Senhor, e depois puseram-se à nossa disposição, para fazer a vontade de Deus.

6 Isso encorajou-nos a pedir a Tito, que já antes tinha começado esta obra no vosso meio, animando-vos à beneficência, que vos visitasse e entusiasmasse a também completarem a vossa participação.

7 Vocês que são tão ricos em tantos domínios: na fé, na exposição da palavra de Deus e no conhecimento das coisas espirituais, no entusiasmo e na dedicação para connosco, pois que também o sejam neste privilégio de contribuir com alegria

8 Não digo isto como uma espécie de imposição. Mas para que o exemplo dos outros vos dê ocasião de provarem que o vosso amor vai além das simples palavras.

9 Vocês sabem qual foi todo o amor de nosso Senhor Jesus Cristo: ainda que sendo rico, tornou-se pobre por amor de vocês, a fim de que pela sua pobreza pudessem enriquecer.

10 Queria sugerir-vos que fossem até ao fim com o que começaram há um ano, pois que vocês foram não só os primeiros a propor essa ideia, mas também os primeiros a fazer alguma coisa nesse sentido.

11 Tendo portanto começado tão prontamente, é justo que vão até ao fim com a mesma alegria, dando tudo o que estiver nas vossas possibilidades

12 Quando se dá de boa vontade, a quantidade tem menos importância. Porque no fundo Deus quer que se dê o que se tem, não o que se não tem.

13 Não se trata evidentemente de levar outros a viver desafogados, à custa de vocês passarem a viver na necessidade. É antes uma questão de procurar tornar iguais as condições de vida de uns e outros.,

14 Presentemente o vosso nível de vida permite ajudá-los; noutra altura poderá ser o contrário, e assim haverá uma justa repartição.

15 Lembram-se o que diz a Escritura sobre isto: O que recolheu muito não teve de mais; e o que colheu pouco também não lhe faltou.

16 Estou muito grato a Deus porque deu a Tito o mesmo interesse e cuidado convosco que eu tenho

17 Ele aceitou a minha sugestão de vos visitar de novo, e assim tomou logo de si mesmo a iniciativa de partir.

18 Com ele enviamos também outro irmão bem conhecido de todas as igrejas pela sua actividade como proclamador do evangelho

19 Foi até escolhido pelas igrejas para me acompanhar na minha deslocação a Jerusalém a fim de levar o resultado destas ofertas, as quais, ao mesmo tempo que servem para glorificar o Senhor, mostram a prontidão da vossa beneficência.

20 Indo assim acompanhado, procuro pôr-me ao abrigo de qualquer crítica quanto à maneira como nos responsabilizamos por esta importante soma

21 Deus bem conhece a nossa honestidade, mas queremos que os outros tenham plena confiança em nós.

22 Estamos a enviar com eles um outro irmão que sabemos por experiência ser um cristão fervoroso; desde que teve conhecimento da vossa prontidão em ajudar materialmente os cristãos, é com particular interesse que se prepara para essa viagem.

23 Portanto aí vão os três, Tito, como meu colaborador e companheiro, e os outros dois irmãos como representantes das igrejas daqui, e como homens que honram o Senhor.

24 Portanto, demonstrem-lhes o vosso amor e provem a todas as igrejas que o nosso orgulho acerca de vocês tem razão de ser.

1 Mutta me saatamme teidän tietoonne, veljet, mitä Jumalan armo on vaikuttanut Makedonian seurakunnissa:

2 että, vaikka he olivatkin monessa ahdistuksen koetuksessa, niin oli heidän ilonsa heidän suuressa köyhyydessäänkin niin ylenpalttinen, että he alttiisti antoivat runsaita lahjoja.

3 Sillä voimiensa mukaan, sen minä todistan, jopa yli voimiensakin he antoivat omasta halustansa,

4 paljolla pyytämisellä anoen meiltä sitä suosiota, että pääsisivät osallisiksi pyhien avustamiseen;

5 eivätkä he vain tehneet, niinkuin me olimme toivoneet, vaan antoivat itsensäkin, ennen kaikkea Herralle ja sitten meille, Jumalan tahdosta,

6 niin että me kehoitimme Tiitusta, niinkuin hän jo oli alkanut, saattamaan teidän keskuudessanne päätökseen tämänkin rakkaudentyön.

7 Mutta niinkuin teillä on ylenpalttisesti kaikkea: uskoa, sanaa, tietoa, kaikkinaista intoa ja meistä teihin tullutta rakkautta, niin olkaa ylenpalttiset tässäkin rakkaudentyössä.

8 En sano tätä käskien, vaan viittaamalla muiden intoon minä tahdon koetella teidänkin rakkautenne vilpittömyyttä.

9 Sillä te tunnette meidän Herramme Jeesuksen Kristuksen armon, että hän, vaikka oli rikas, tuli teidän tähtenne köyhäksi, että te hänen köyhyydestään rikastuisitte.

10 Minä annan vain neuvon tässä asiassa; sillä se on hyödyksi teille, jotka jo viime vuonna olitte ensimmäiset, ette ainoastaan tekemässä, vaan myös tahtomassa.

11 Täyttäkää nyt siis tekonne, niin että, yhtä alttiisti kuin olitte sen päättäneet, sen myös täyttäisitte, varojenne mukaan.

12 Sillä jos on alttiutta, niin se on otollinen sen mukaan, kuin on varoja, eikä sen mukaan, kuin niitä ei ole.

13 Sillä ei ole tarkoitus, että muilla olisi huojennus, teillä rasitus, vaan tasauksen vuoksi tulkoon tätä nykyä teidän yltäkylläisyytenne heidän puutteensa hyväksi,

14 että heidänkin yltäkylläisyytensä tulisi teidän puutteenne hyväksi, niin että syntyisi tasaus,

16 Mutta kiitos Jumalalle, joka antaa Tiituksen sydämeen saman innon teidän hyväksenne!

17 Sillä hän otti varteen minun kehoitukseni, innostuipa niinkin, että lähtee omasta halustaan teidän tykönne.

18 Ja me lähetämme hänen kanssaan veljen, jota evankeliumin julistamisesta kiitetään kaikissa seurakunnissa

19 ja jonka seurakunnat vielä sen lisäksi myös ovat valinneet matkatoveriksemme viemään tätä rakkauden lahjaa, joka on meidän toimitettavanamme itse Herran kunniaksi ja oman alttiutemme osoitukseksi.

20 Näin me teemme, ettei kukaan pääsisi moittimaan meitä mistään, mikä koskee tätä runsasta avustusta, joka on meidän toimitettavanamme.

21 Sillä me ahkeroitsemme sitä, mikä on hyvää ei ainoastaan Herran, vaan myös ihmisten edessä.

22 Ja näiden kanssa me lähetämme vielä erään veljemme, jonka intoa usein ja monessa asiassa olemme koetelleet ja joka nyt on entistä paljon innokkaampi, koska hänellä on niin suuri luottamus teihin.

23 Jos siis on puhe Tiituksesta, niin hän on minun toverini ja työkumppanini teidän hyväksenne; meidän veljemme taas ovat seurakuntien lähettiläitä, ovat Kristuksen kunnia.

24 Kun te siis osoitatte heille rakkauttanne ja näytätte todeksi sen, mistä me olemme teitä kehuneet, niin teette sen seurakuntien edessä.