1 O Senhor enviou uma mensagem a Jonas, filho de Amitai:
2 Vai à grande cidade de Nínive e prega contra ela o seguinte, da parte do Senhor: 'Vou destruir-vos, tenho visto toda a vossa maldade!'
3 Mas Jonas resolveu ausentar-se para longe do Senhor. Desceu até à costa, até ao porto de Jope, onde achou um navio que partia para Tarsis. Comprou uma passagem, entrou no barco seguindo para Tarsis e fugindo ao Senhor.
4 Enquanto o barco navegava, o Senhor fez levantar-se uma terrível ventania e desencadear-se uma tempestade tal que o navio estava a ponto de se despedaçar.
5 Temendo pelas suas vidas, os marinheiros desesperados gritavam cada um pelo seu deus, e atiravam pela borda fora carregamento, para tornar mais leve a embarcação. Enquanto isto se passava, Jonas dormia profundamente, lá no fundo do barco.
6 O capitão mandou chamá-lo. O que é que se passa contigo? Estás a dormir numa situação destas? Clama também ao teu Deus, para ver se tem misericórdia de nós e nos salva!
7 A tripulação resolveu tirar à sorte a fim de verificarem quem é que de entre eles ofendera os deuses e provocara tamanho temporal. E a sorte caiu sobre Jonas.
8 Que foi que fizeste, perguntaram-lhe, para que este furacão tremendo caisse sobre a gente? Quem és tu? Que fazes tu? Donde é que vens? De que nacionalidade é que és?
9 Sou hebreu. Adoro o Senhor, o Deus dos céus, que fez a Terra e os mares.
10 Depois, contou-lhes que estava a fugir do Senhor s homens ficaram aterrorizados: Oh, e porque é que fizeste uma coisa destas? O que é que havemos de te fazer, para acabar com esta tremenda borrasca? E o tempo piorava assustadoramente.
12 Deitem-me ao mar, e tudo ficará calmo outra vez. Porque sei que esta tempestade veio por causa de mim.
13 Entretanto os remadores tentavam em vão levar o barco para a costa; a tormenta era tal que se tornava impossível lutar contra ela.+
14 Então bradaram um rogo ao Senhor, o Deus de Jonas: Ó Senhor, não nos tires a nós a vida por causa do pecado deste homem; não nos tornes responsáveis pela sua morte. A culpa não é nossa. Enviaste esta tempestade sobre ele, tu sabes por que razão.
15 Pegaram depois em Jonas, lançaram-no pela borda fora e tudo se acalmou!
16 Aquela gente ficou presa de um imenso respeito pelo Senhor; ofereceram-lhe sacrificíos e fizeram votos de o servir.
17 No entanto, o Senhor preparou um grande peixe para que engolisse Jonas. Este ficou vivo no interior do peixe três dias e três noites.
1 Joonalle, Amittain pojalle, tuli tämä Herran sana:
3 Mutta Joona nousi paetaksensa Tarsiiseen Herran kasvojen edestä ja meni alas Jaafoon ja löysi laivan, joka oli lähtevä Tarsiiseen. Ja hän suoritti laivamaksun ja astui siihen mennäkseen heidän kanssansa Tarsiiseen, pois Herran kasvojen edestä.
4 Mutta Herra heitti suuren tuulen merelle, niin että merellä nousi suuri myrsky ja laiva oli särkymäisillään.
5 Niin merimiehet pelkäsivät ja huusivat avuksi itsekukin jumalaansa. Ja he heittivät mereen tavarat, mitä laivassa oli, keventääkseen sitä. Mutta Joona oli mennyt alas laivan pohjalle ja pannut maata, ja hän nukkui raskaasti.
13 Miehet soutivat päästäkseen jälleen kuivalle maalle, mutta eivät voineet, sillä meri myrskysi vastaan myrskyämistänsä.
15 Sitten he ottivat Joonan ja heittivät hänet mereen, ja meri asettui raivostansa.
16 Ja miehet pelkäsivät suuresti Herraa, uhrasivat Herralle teurasuhrin ja tekivät lupauksia.
17 (H2:1) Mutta Herra toimitti suuren kalan nielaisemaan Joonan. Ja Joona oli kalan sisässä kolme päivää ja kolme yötä.