1 Quando Israel chegou à terra de Jazer e à terra de Gileade, as tribos de Rúben e de Gad, que tinham grandes rebanhos de ovelhas, deram-se conta de como aquela região era óptima para o gado. Por isso vieram ter com Moisés, com o sacerdote Eleazar e com os chefes das outras tribos e disseram-lhes

3 O Senhor usou-nos para destruir as populações de toda esta zona - Atarote, Dibom, Jazer, Ninra, Hesbom, Eleale, Sabã, Nebo e Beom. E estamos todos a ver que se trata de uma região belíssima para criar gado e para os rebanhos pastarem. Pedimos pois que nos deixem ficar aqui com esta terra como a parte que nos caberia na partilha geral, e não passaremos para além do Jordão.

6 Ficariam vocês aqui descansados, enquanto os vossos irmãos continuavam a lutar no outro lado do rio?, perguntou Moisés. Vocês assim estão a desencorajar o resto do povo a passar para a margem de lá, para a terra que o Senhor lhes deu! Isso é o mesmo que fizeram vossos pais, quando os mandei de Cades-Barneia para observarem escondidamente a terra; quando regressaram, depois de terem passado pelo vale de Escol, desanimaram o povo, levando-o a desistirem de entrar na terra prometida. A ira do Senhor ardeu contra eles, e jurou então que todos os que tinham sido tirados do Egipto, com mais de vinte anos, nunca haviam de ver a terra que ele prometera a Abraão, a Isaque e a Jacob, visto que recusaram obedecer-lhe. As únicas excepções foram Calebe (filho de Jefoné, o quenezeu) e Josué (filho de Num), porque persistiram em seguir o Senhor com todo o seu coração.

13 Assim foi que o Senhor nos fez vaguear dum lado para o outro no deserto durante quarenta anos, até que toda aquela geração morresse. Agora aqui estão vocês, uma cambada de pecadores, fazendo exactamente a mesma coisa! Somente vocês são ainda mais numerosos; por isso a ira do Senhor será ainda mais terrível. Se recusarem dessa forma seguir o Senhor, isso fará ficar todo o povo ainda por mais tempo no deserto, e serão vocês os responsáveis pela destruição do seu povo e por terem trazido tamanha catástrofe sobre esta nação inteira!

16 De maneira nenhuma!, esclareceram eles. A nossa intenção é construir currais e estábulos para o nosso gado, cidades para as nossas crianças, mas quanto a nós mesmos, estamos decididos a ir combater, à frente do povo de Israel, até que os tenhamos estabelecido definitivamente na terra que vão receber. Mas primeiro precisávamos de edificar cidades fortificadas aqui para as nossas famílias, para os deixar em segurança na eventualidade de algum ataque das populações locais. E não voltaremos à nossa possessão até que o povo tenha ocupado aquilo que é a sua herança. Além disso não precisamos de ter terra do outro lado do rio; basta-nos pois aquela com que ficamos aqui nesta zona oriental.

20 Moisés respondeu-lhes: Pois sim, está bem, se fizerem tudo o que disseram, e se se armarem para a guerra de Jeová, levando as vossas tropas a atravessar o Jordão até que o Senhor tenha expulso os seus inimigos; quando a terra estiver enfim subjugada na sua presença, não serão culpados perante o Senhor. Terão assim cumprido o vosso dever para com o Senhor e todo o resto do povo de Israel. Então a terra que está neste lado oriental será o domínio que o Senhor vos dá. Mas se não fizerem como prometeram, terão pecado contra o Senhor, e podem ter a certeza de que virão a receber o devido castigo. Vão então e construam as cidades de que precisam para as vossas famílias e os estábulos para os vossos rebanhos; façam pois tudo o que disseram.

25 Faremos precisamente conforme nos mandas, replicaram as gentes de Gad e de Rúben. Os nossos filhos, mulheres, rebanhos e gado ficarão aqui nas cidades de Gileade. Mas todos os que nos alistarmos iremos lutar pelo Senhor, tal como mandaste.

28 Moisés deu assim a sua aprovação à pretensão deles, dizendo a Eleazar, a Josué e os líderes de Israel:

29 Se todos os homens das tribos de Gad e de Rúben, que estão recrutados para as guerras do Senhor, forem convosco para além do Jordão, então quando a terra for conquistada, deverão dar-lhe o território de Gileade; mas se recusarem, eles terão de aceitar aquela que lhes for distribuída, entre todos, no país de Canaã.

31 As tribos de Gad e de Rúben disseram de novo: Estamos dispostos a fazer conforme o mandamento do Senhor - seguiremos todo o exército do Senhor até Canaã, mas depois a nossa terra será esta aqui deste lado do Jordão.

33 Sendo assim, Moisés distribuiu o território do rei Siom dos amorreus e do rei Ogue de Basã - incluindo toda a terra e as cidades - às tribos de Gad e de Rúben, assim como à meia-tribo de Manassés, filho de José.

34 O povo de Gad construiu as seguintes cidades: Dibom, Atarote, Aroer, Atarote-Sofã, Jazer, Jogbeá, Bete-Nimra, Bete-Harã; todas elas cidades fortificadas e com currais.

37 O povo de Rúben edificou: Hesbom, Eleale, Quiriataim, Nebo, Baal-Meom e Sibma. Os israelitas mais tarde mudaram o nome de algumas cidades que tinham conquistado e reconstruído.

39 Os descendentes de Maquir filho de Manassés foi à terra de Gileade e expulsou os amorreus na zona que conquistaram. Por isso Moisés deu também aos maquiritas terra em Gileade e passaram a viver ali. Os homens de Jair, outro agregado da tribo de Manassés, ocuparam igualmente muitas cidades de Gileade, e alterou o nome da sua área para Havote-Jair.

42 Entretanto um homem chamado Noba, à frente dum destacamento militar, foi a Quenate e conquistou-a, assim como às aldeias dos arredores, ocupando-as e dando àquele sítio o seu próprio nome.

1 Mutta ruubenilaisilla ja gaadilaisilla oli paljon, ylen runsaasti, karjaa. Kun he nyt katselivat Jaeserin maata ja Gileadin maata, niin he huomasivat, että seutu oli karjanhoitoon sopiva.

2 Niin gaadilaiset ja ruubenilaiset tulivat ja puhuivat Moosekselle ja pappi Eleasarille ja seurakunnan päämiehille sanoen:

7 Miksi viette israelilaisilta halun mennä siihen maahan, jonka Herra on heille antanut?

8 Niin teidän isännekin tekivät, kun minä lähetin heidät Kaades-Barneasta katselemaan sitä maata.

9 Kun he olivat saapuneet Rypälelaaksoon asti ja katselleet sitä maata, veivät he israelilaisilta halun lähteä siihen maahan, jonka Herra oli heille antanut.

10 Ja sinä päivänä syttyi Herran viha, ja hän vannoi sanoen:

11 'Ne miehet, jotka lähtivät Egyptistä, kaksikymmenvuotiset ja sitä vanhemmat, eivät saa nähdä sitä maata, jonka minä vannoen lupasin Aabrahamille, Iisakille ja Jaakobille, sillä he eivät ole minua uskollisesti seuranneet,

12 paitsi Kaaleb, kenissiläisen Jefunnen poika, ja Joosua, Nuunin poika; sillä nämä ovat uskollisesti seuranneet Herraa'.

13 Ja Herran viha syttyi Israelia kohtaan, ja hän antoi heidän harhailla erämaassa neljäkymmentä vuotta, kunnes koko se sukupolvi hävisi, joka oli tehnyt sitä, mikä oli pahaa Herran silmissä.

14 Mutta katso, te olette nyt astuneet isienne sijaan, te syntisten sikiöt, lisätäksenne vielä Herran vihan kiivautta Israelia kohtaan.

17 mutta itse me varustautuisimme ja rientäisimme israelilaisten etunenässä, kunnes saisimme viedyksi heidät määräpaikkoihinsa, mutta meidän vaimomme ja lapsemme asuisivat sillä aikaa varustetuissa kaupungeissa maan asukkailta rauhassa.

18 Emme me palaisi kotiimme, ennenkuin israelilaiset ovat saaneet haltuunsa kukin perintöosansa,

21 ja teistä jokainen, sotaan varustettuna, menee Jordanin yli Herran edessä niin pitkäksi aikaa, kunnes on karkoittanut vihollisensa edestään,

22 ja te palaatte vasta senjälkeen, kuin se maa on tehty alamaiseksi Herralle, niin te olette vastuusta vapaat Herran ja Israelin edessä, ja tämä maa tulee teidän omaksenne Herran edessä.

23 Mutta jos ette näin tee, niin katso, te rikotte Herraa vastaan ja saatte tuntea syntinne palkan, joka kohtaa teitä.

26 Lapsemme, vaimomme, laumamme ja kaikki juhtamme jääkööt tänne Gileadin kaupunkeihin,

28 Niin Mooses antoi heistä käskyn pappi Eleasarille ja Joosualle, Nuunin pojalle, ja Israelin sukukuntien perhekuntain päämiehille,

33 Ja Mooses antoi heille, gaadilaisille ja ruubenilaisille sekä toiselle puolelle Manassen, Joosefin pojan, sukukuntaa, amorilaisten kuninkaan Siihonin valtakunnan ja Baasanin kuninkaan Oogin valtakunnan, maan ja sen kaupungit alueinensa, sen maan kaupungit yltympäri.

34 Ja gaadilaiset rakensivat Diibonin, Atarotin, Aroerin,

35 Atrot-Soofanin, Jaeserin, Jogbehan,

36 Beet-Nimran ja Beet-Haaranin varustetuiksi kaupungeiksi sekä karjatarhoja.

37 Ja ruubenilaiset rakensivat Hesbonin, Elalen ja Kirjataimin,

38 Nebon ja Baal-Meonin, joiden nimet muutettiin, sekä Sibman. Ja he panivat nimet niille kaupungeille, jotka he rakensivat.

39 Mutta Maakir, Manassen poika, lähti Gileadiin ja valloitti sen ja karkoitti amorilaiset, jotka asuivat siellä.

40 Ja Mooses antoi Gileadin Maakirille, Manassen pojalle, ja hän asettui sinne.

41 Ja Jaair, Manassen poika, meni ja valloitti heidän leirikylänsä ja kutsui ne Jaairin leirikyliksi.

42 Ja Noobah meni ja valloitti Kenatin ynnä sen alueella olevat kylät ja kutsui sen, nimensä mukaan, Noobahiksi.