1 Um dia Coré (filho de Izar, neto de Coate e descendente de Levi) foi ter com Datã e Abirão (filhos de Eliabe) e ainda com Om (filho de Pelete), estes três últimos da tribo de Rúben, e conspiraram juntos, incitando uma certa quantidade de gente à revolta contra Moisés. Estiveram envolvidos nisso duzentos e cinquenta homens, com responsabilidades na chefia do povo.
3 Foram ter com Moisés e com Arão e disseram-lhes: Já chega da vossa presunção. Vocês não são melhores do que qualquer outro. Cada um em Israel foi escolhido pelo Senhor, e ele está com cada um de nós. Que direito têm vocês de se porem em evidência, clamando que devemos obedecer-vos, e fazer tudo como se fossem maiores do que qualquer um de entre todo este povo do Senhor?
4 Quando Moisés ouviu isto caiu com o rosto em terra.
5 E disse a Coré e aos que estavam com ele: Pela manhã o Senhor vos mostrará quem é seu, quem é santo e quem é que ele escolheu para se aproximar dele.
6 Façam isto: Tu, Coré, e os que estão contigo, tomem incensários; acendam-nos e deitem-lhes incenso perante o Senhor amanhã de manhã; veremos quem o Senhor escolheu. E que isso abata o vosso orgulho, filhos de Levi!
8 Moisés disse ainda mais isto a Coré:
9 Parece-vos então pouca coisa que o Deus de Israel vos tenha escolhido de entre todo o povo de Israel para estarem junto dele, trabalhando no tabernáculo, apresentando-se perante o povo para os servir no culto? Será que de nada vale que vos tenha dado esta tarefa só a vocês, os levitas? E agora pretendem também o sacerdócio? Porque é isto afinal que vocês realmente procuram! É por isso que se revoltam contra Jeová. Que vos fez Arão para não estarem satisfeitos com ele?
12 Moisés mandou ainda chamar Datã e Abirão, os filhos de Eliabe, mas eles recusaram vir.
13 E tu também achas pouco, retorquiram com azedume, que nos tenhas tirado duma terra tão boa como é o Egipto para nos matares aqui neste deserto terrível, e que queiras agora tornares-te nosso rei? E para além disso nunca chegaste a levar-nos para a tal bela terra que nos prometeras, com campos e vinhas para a gente. Quem queres tu enganar? Não, não vamos ter contigo.
15 Moisés estava extremamente indignado e disse ao Senhor: Não aceites os seus sacrifícios! Tu sabes que nunca tirei um só jumento que fosse deles, que nunca os prejudiquei.
16 E disse a Coré: Vem aqui amanhã à presença do Senhor com os que te acompanham. Arão estará também aqui. Não se esqueçam de trazer os vossos incensários, mais o incenso - portanto um incensário para cada um, ou seja, duzentos e cinquenta ao todo. Arão trará também o seu.
18 Eles assim fizeram. Vieram com os incensários, acenderam-nos, puseram-lhes o incenso, e colocaram-se à entrada do tabernáculo, com Moisés e com Arão.
19 Entretanto, Coré já tinha sublevado toda a nação contra Moisés e Arão, pelo que toda a gente se juntou para ver. Então a glória de Jeová apareceu a todo o povo, e Jeová disse a Moisés e a Arão:
21 Afasta-te dessa multidão, para que possa destruí-los num instante.
22 Mas Moisés e Arão cairam com os seus rostos em terra perante o Senhor: Ó Deus, Deus de toda a humanidade, rogaram, deverá a tua cólera cair sobre eles todos, quando afinal o pecado foi de um só?
23 Então diz ao povo, respondeu-lhe o Senhor, que se afaste das tendas de Coré, de Datã e de Abirão.
25 Moisés correu para as tendas deles, seguido de perto pelos anciãos de Israel.
26 Depressa, gritou para o povo, afastam-se das tendas destes homens malvados, e nem sequer toquem seja no que for que lhes pertença, para que não se identifiquem com os seus pecados e sejam destruídos com eles.
27 O povo afastou-se das tendas dos três homens indicados. Datã e Abirão sairam das suas tendas e ficaram de pé, à entrada, juntamente com as mulheres, os filhos e as criancinhas.
28 Moisés disse: Agora hão-de ver que foi Jeová quem me mandou fazer tudo o que fiz; que não foi por minha própria vontade. Se estas pessoas morrerem de morte natural, ou por algum mero acidente ou por doença, então Jeová não me enviou.
30 Mas se o Senhor fizer um milagre, e se o chão se abrir e os tragar, a eles assim como a tudo o que lhes pertence, e descerem vivos para o Seol , então ficarão a saber dessa forma que estes homens rejeitaram o Senhor.
31 Mal tinha acabado de dizer isto quando o chão se abriu de repente debaixo deles, e uma grande fenda se formou que os tragou juntamente com as tendas, as suas famílias e os seus amigos que estavam com eles, além de todas as coisas que eram deles. Foram sepultados vivos, e a terra se fechou de novo sobre eles. Morreram portanto dessa forma. Todo o povo de Israel aliás fugira com os gritos deles, temendo serem também tragados pela terra.
35 Veio a seguir fogo do céu, da parte de Jeová, e queimou os duzentos e cinquenta homens que ofereciam incenso.
36 O Senhor disse a Moisés: Diz a Eleazar, filho de Arão, o sacerdote, que tire esses incensários do fogo; porque são santos, foram dedicados ao Senhor. Deverá também espalhar o incenso que arde nos incensários daqueles homens que pecaram, e que por isso perderam as vidas. Com os incensários façam chapas que estendam sobre o altar, visto que os incensários são santos por terem sido usados perante o Senhor. Essas chapas no altar servirão de lembrança ao povo de Israel.
39 Eleazar o sacerdote pegou então nos 250 incensários de bronze e fez deles folhas de metal para cobrir o altar, para que o povo de Israel não se esquecesse mais de que ninguém está autorizado - ninguém que não seja descendente de Arão - a vir perante o Senhor queimar incenso, sob o risco de lhe acontecer a mesma coisa que a Coré e aos seus acólitos. Assim foram cumpridas as direcções dadas a Moisés pelo Senhor.
41 Mas logo na manhã seguinte todo o povo começou de novo a murmurar contra Moisés e Arão dizendo: Mataram o povo do Senhor. Em breve começou a formar-se um grande levantamento. A certa altura dirigiram-se contra o tabernáculo e logo apareceu a nuvem; e toda a gente viu a tremenda glória do Senhor.
43 Moisés e Arão chegaram-se, puseram-se à entrada do tabernáculo, e o Senhor disse a Moisés:
45 Afasta-te desse povo, para que possa destruí-los já. Mas ambos caíram com os rostos em terra na frente do Senhor.
46 E Moisés disse a Arão: Depressa, traz um incensário, acende-o com fogo do altar, põe nele incenso e leva-o rapidamente através do povo para fazer expiação por eles; porque já a cólera do Senhor está a actuar - a praga já começou a atingi-los!
47 Arão fez como Moisés lhe dissera; correu por entre o povo, visto que se estava a espalhar a praga, e com o incenso posto no incensário fez expiação por eles. Colocou-se entre os mortos e os vivos, e a praga cessou; contudo ainda morreram 14.700 pessoas, além das que tinham perecido antes aquando da rebelião de Coré.
50 Então Arão regressou até junto de Moisés à entrada do tabernáculo. Foi pois assim que a praga terminou.
1 Mutta Koorah, Jisharin poika, joka oli Leevin pojan Kehatin poika, otti Daatanin ja Abiramin, Eliabin pojat, ja Oonin, joka oli Ruubenin pojan Peletin poika,
2 ja he nousivat kapinaan Moosesta vastaan, ja heihin yhtyi israelilaisista kaksisataa viisikymmentä miestä, kansan päämiehiä, kansankokouksen jäseniä, arvokkaita miehiä.
4 Kun Mooses sen kuuli, lankesi hän kasvoillensa.
6 Tehkää näin: Ottakaa itsellenne hiilipannut, sinä Koorah ja kaikki sinun joukkosi,
9 Eikö teille jo riitä se, että Israelin Jumala on erottanut teidät Israelin seurakunnasta, sallinut teidän käydä hänen tykönsä toimittamaan palvelusta Herran asumuksessa ja seisomaan seurakunnan edessä palvelemassa heitä?
10 Hän salli käydä tykönsä sinun ja kaikkien veljiesi, leeviläisten, sinun kanssasi; ja nyt te tavoittelette pappeuttakin.
13 Eikö jo riitä, että olet tuonut meidät tänne maasta, joka vuotaa maitoa ja mettä, hukuttaaksesi meidät erämaahan? Pyritkö vielä meidän valtiaaksemme?
18 Niin he ottivat kukin hiilipannunsa, virittivät niihin tulen ja panivat niihin suitsuketta ja asettuivat ilmestysmajan ovelle; samoin myöskin Mooses ja Aaron.
19 Mutta Koorah kokosi heitä vastaan koko seurakunnan ilmestysmajan ovelle. Silloin Herran kirkkaus näkyi koko seurakunnalle.
20 Ja Herra puhui Moosekselle ja Aaronille sanoen:
23 Niin Herra puhui Moosekselle sanoen:
25 Sitten Mooses nousi ja meni Daatanin ja Abiramin luo, ja Israelin vanhimmat seurasivat häntä.
27 Niin he lähtivät pois Koorahin, Daatanin ja Abiramin asumuksen ympäriltä. Mutta Daatan ja Abiram olivat tulleet ulos ja asettuneet majojensa ovelle vaimoinensa ja suurine ja pienine lapsinensa.
29 jos nämä kuolevat samalla tavalla, kuin muut ihmiset kuolevat, ja heidän käy, niinkuin kaikkien muiden ihmisten käy, niin ei Herra ole minua lähettänyt.
31 Tuskin oli hän saanut kaiken tämän sanotuksi, niin maa halkesi heidän altansa
32 ja maa avasi kitansa ja nielaisi heidät, heidän asuntonsa, kaiken Koorahin väen ja kaikki heidän tavaransa.
33 Ja he suistuivat kaikkinensa elävältä tuonelaan, ja maa peitti heidät; ja niin heidät hävitettiin seurakunnan keskeltä.
34 Ja koko Israel, joka oli heidän ympärillänsä, pakeni kuullessaan heidän huutonsa, sillä he pelkäsivät maan nielaisevan heidätkin.
35 Mutta tuli lähti Herran tyköä ja kulutti ne kaksisataa viisikymmentä miestä, jotka olivat tuoneet suitsutusta.
36 Ja Herra puhui Moosekselle sanoen:
39 Niin pappi Eleasar otti ne vaskiset hiilipannut, jotka nuo tulen polttamat miehet olivat tuoneet, ja ne taottiin alttarin päällystykseksi,
40 muistuttamaan israelilaisille, ettei kukaan syrjäinen, joka ei ole Aaronin sukua, lähestyisi polttamaan suitsuketta Herran edessä, niin ettei hänen kävisi samoin kuin Koorahin ja hänen joukkonsa, niinkuin Herra oli hänelle Mooseksen kautta puhunut.
42 Mutta kun kansa kokoontui Moosesta ja Aaronia vastaan, niin he kääntyivät ilmestysmajaan päin, ja katso, pilvi peitti sen, ja Herran kirkkaus näkyi.
43 Silloin Mooses ja Aaron menivät ilmestysmajan edustalle.
44 Ja Herra puhui Moosekselle sanoen:
47 Ja Aaron teki, niinkuin Mooses oli käskenyt, ja riensi seurakunnan keskelle, ja katso, vitsaus oli jo alkanut kansan keskuudessa. Silloin hän suitsutti ja toimitti kansalle sovituksen.
48 Ja hänen siinä seisoessaan kuolleitten ja elävien vaiheella vitsaus taukosi.
49 Mutta niitä, jotka vitsauksesta kuolivat, oli neljätoista tuhatta seitsemänsataa henkeä, paitsi niitä, jotka saivat surmansa Koorahin tähden.
50 Sitten Aaron palasi takaisin Mooseksen luo ilmestysmajan ovelle, ja vitsaus oli tauonnut.