1 Paroles du roi Lémuel, sentences par lesquelles sa mère l'instruisit.

2 Que te dirai-je, mon fils? Que te dirai-je, fils de mes entrailles? Que te dirai-je, fils de mes vœux?

3 Ne livre point ta force aux femmes, ni tes voies à celles qui perdent les rois.

4 Ce n'est point aux rois, Lémuel, ce n'est point aux rois de boire le vin, ni aux princes de boire la boisson forte;

5 De peur qu'ayant bu, ils n'oublient ce qui est ordonné, et qu'ils ne méconnaissent le droit de tous les pauvres affligés.

6 Donnez de la boisson forte à celui qui va périr, et du vin à celui qui a l'amertume dans l'âme;

7 Pour qu'il en boive, qu'il oublie sa pauvreté, et ne se souvienne plus de sa peine.

8 Ouvre ta bouche en faveur du muet, et pour le droit de ceux qui sont délaissés.

9 Ouvre ta bouche, juge avec justice, et fais droit à l'affligé et au pauvre.

10 Qui est-ce qui trouvera une femme vertueuse? Car son prix surpasse beaucoup celui des perles.

11 Le cœur de son mari s'assure en elle, et il ne manquera point de butin;

12 Elle lui fera du bien tous les jours de sa vie, et jamais du mal.

13 Elle cherche de la laine et du lin, et elle fait de ses mains ce qu'elle veut;

14 Elle est comme les navires d'un marchand, elle amène son pain de loin.

15 Elle se lève lorsqu'il est encore nuit, et elle distribue la nourriture à sa famille, et la tâche à ses servantes;

16 Elle considère un champ, et l'acquiert, et du fruit de ses mains elle plante une vigne.

17 Elle ceint ses reins de force, et elle affermit ses bras;

18 Elle éprouve que son trafic est bon; sa lampe ne s'éteint point la nuit;

19 Elle met ses mains à la quenouille, et ses doigts tiennent le fuseau.

20 Elle tend la main à l'affligé, et présente ses mains aux pauvres.

21 Elle ne craint point la neige pour sa famille; car toute sa famille est vêtue de laine cramoisi.

22 Elle se fait des couvertures; ses vêtements sont de fin lin et d'écarlate.

23 Son mari est considéré aux portes, lorsqu'il est assis avec les anciens du pays.

24 Elle fait du linge et le vend; et des ceintures, qu'elle donne au marchand;

25 La force et la magnificence forment son vêtement, et elle se rit du jour à venir;

26 Elle ouvre la bouche avec sagesse, et des instructions aimables sont sur sa langue;

27 Elle surveille ce qui se fait dans sa maison, et elle ne mange point le pain de paresse.

28 Ses enfants se lèvent, et la disent bienheureuse; son mari aussi, et il la loue, et dit:

29 Plusieurs filles ont une conduite vertueuse; mais toi, tu les surpasses toutes.

30 La grâce est trompeuse, et la beauté s'évanouit; mais la femme qui craint l'Éternel est celle qui sera louée.

31 Donnez-lui le fruit de ses mains, et qu'aux portes ses œuvres la louent.

1 Vortoj de la reĝo Lemuel, instruo, kiun donis al li lia patrino.

2 Ho mia filo, ho filo de mia ventro! Ho filo de miaj promesoj!

3 Ne donu al la virinoj vian forton, Nek viajn agojn al la pereigantoj de reĝoj.

4 Ne al la reĝoj, ho Lemuel, ne al la reĝoj konvenas trinki vinon, Nek al la princoj deziri ebriigaĵojn.

5 Ĉar drinkinte, ili povas forgesi la leĝojn, Kaj ili malĝustigos la juĝon de ĉiuj prematoj.

6 Donu ebriigaĵon al la pereanto, Kaj vinon al tiu, kiu havas suferantan animon.

7 Li trinku, kaj forgesu sian malriĉecon, Kaj li ne plu rememoru sian malfeliĉon.

8 Malfermu vian buŝon por senvoĉulo, Por la defendo de ĉiuj forlasitaj.

9 Malfermu vian buŝon, por juĝi juste, Por defendi malriĉulon kaj senhavulon.

10 Se iu trovis kapablan edzinon, Ŝia valoro estas pli granda ol perloj.

11 Fidas ŝin la koro de ŝia edzo, Kaj havo ne mankos.

12 Ŝi redonas al li bonon, sed ne malbonon, En la daŭro de ŝia tuta vivo.

13 Ŝi serĉas lanon kaj linon, Kaj volonte laboras per siaj manoj.

14 Ŝi estas kiel ŝipo de komercisto; De malproksime ŝi alportas sian panon.

15 Ŝi leviĝas, kiam estas ankoraŭ nokto, Kaj ŝi disdonas manĝon al sia domanaro Kaj porciojn al siaj servantinoj;

16 Ŝi pensas pri kampo, kaj aĉetas ĝin; Per la enspezoj de sia mano ŝi plantas vinberĝardenon.

17 Ŝi zonas siajn lumbojn per forto Kaj fortikigas siajn brakojn.

18 Ŝi komprenas, ke ŝia komercado estas bona; Ŝia lumilo ne estingiĝas en la nokto.

19 Ŝi etendas sian manon al la ŝpinilo, Kaj ŝiaj fingroj tenas la ŝpinturnilon.

20 Ŝi malfermas sian manon al la malriĉulo Kaj etendas siajn manojn al la senhavulo.

21 Ŝi ne timas la neĝon por sia domo, Ĉar ŝia tuta domanaro estas vestita per ruĝa teksaĵo.

22 Ŝi faras al si kovrojn; Delikata tolo kaj purpuro estas ŝiaj vestoj.

23 Ŝia edzo estas konata ĉe la pordego, Kie li sidas kune kun la maljunuloj de la lando.

24 Ŝi faras teksaĵon kaj vendas, Kaj zonojn ŝi donas al la komercisto.

25 Fortika kaj bela estas ŝia vesto, Kaj ŝi ridas pri la venonta tago.

26 Sian buŝon ŝi malfermas kun saĝo; Bonkora instruo estas sur ŝia lango.

27 Ŝi kontrolas la iradon de aferoj en sia domo, Kaj ŝi ne manĝas panon en senlaboreco.

28 Leviĝas ŝiaj filoj kaj ŝin gratulas; Ŝia edzo ŝin laŭdegas, dirante:

29 Multaj filinoj estas bravaj, Sed vi superas ĉiujn.

30 Ĉarmeco estas trompa, kaj beleco estas vantaĵo; Virino, kiu timas la Eternulon, estos glorata.

31 Donu al ŝi laŭ la fruktoj de ŝiaj manoj; Kaj ŝiaj faroj ŝin gloros ĉe la pordegoj.