1 Mon fils, garde mes paroles et conserve au-dedans de toi mes commandements.

2 Observe mes commandements, et tu vivras; garde mon enseignement comme la prunelle de tes yeux;

3 Lie-les à tes doigts, écris-les sur la table de ton cœur.

4 Dis à la sagesse: Tu es ma sœur; et appelle la prudence ton amie;

5 Afin qu'elles te préservent de la femme étrangère, et de la femme d'autrui, qui se sert de paroles flatteuses.

6 Comme je regardais par la fenêtre de ma maison, à travers mes treillis,

7 Je remarquai parmi les insensés, et je considérai parmi les jeunes gens, un jeune homme dépourvu de sens,

8 Qui passait par la rue, au coin où se tenait une de ces femmes, et qui suivait le chemin de sa maison,

9 Sur le soir, à la fin du jour, lorsque la nuit devenait noire et obscure.

10 Et voici, une femme vint au-devant de lui, parée en courtisane, et pleine de ruse.

11 Elle était bruyante et sans retenue, et ses pieds ne demeuraient point dans sa maison;

12 Tantôt dans les rues, tantôt dans les places, elle épiait à chaque coin.

13 Elle le prit, et l'embrassa, et d'un visage effronté lui dit:

14 Je devais un sacrifice de prospérité; aujourd'hui j'ai acquitté mes vœux.

15 C'est pourquoi je suis sortie au-devant de toi, pour te chercher avec empressement, et je t'ai trouvé.

16 J'ai orné mon lit de tapis, d'étoffes aux couleurs diverses, en fil d'Égypte.

17 J'ai parfumé ma couche de myrrhe, d'aloès et de cinnamome.

18 Viens, enivrons-nous de délices jusqu'au matin, réjouissons-nous dans les plaisirs.

19 Car mon mari n'est pas à la maison; il est allé bien loin en voyage;

20 Il a pris avec lui un sac d'argent; il ne retournera en sa maison qu'à la nouvelle lune.

21 Elle l'entraîna à force de paroles, et le fit tomber par la flatterie de ses lèvres.

22 Il s'en alla aussitôt après elle, comme un bœuf s'en va à la boucherie, et comme un fou qu'on lie pour être châtié,

23 Jusques à ce qu'une flèche lui perce le foie; comme un oiseau qui se précipite vers le lacet, ne sachant pas qu'il est tendu contre sa vie.

24 Maintenant donc, mes enfants, écoutez-moi, et soyez attentifs aux paroles de ma bouche.

25 Que ton cœur ne se détourne point vers les voies de cette femme, et qu'elle ne te fasse point égarer dans ses sentiers.

26 Car elle en a fait tomber plusieurs, blessés à mort, et grand est le nombre de ceux qu'elle a tués.

27 Sa maison est le chemin du Sépulcre; il descend aux demeures de la mort.

1 Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.

2 Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

3 Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

4 Diru al la saĝo:Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

5 Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.

6 Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

7 Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

8 Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,

9 En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.

10 Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

11 Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.

12 Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.

13 Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:

14 Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.

15 Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.

16 Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.

17 Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

18 Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.

19 Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

20 La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

21 Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.

22 Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;

23 Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.

24 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.

25 Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;

26 Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.

27 Ŝia domo estas vojoj al Ŝeol, Kiuj kondukas malsupren al la ĉambroj de la morto.