1 א איש תוכחות מקשה-ערף-- פתע ישבר ואין מרפא br
2 ב ברבות צדיקים ישמח העם ובמשל רשע יאנח עם br
3 ג איש-אהב חכמה ישמח אביו ורעה זונות יאבד-הון br
4 ד מלך--במשפט יעמיד ארץ ואיש תרומות יהרסנה br
5 ה גבר מחליק על-רעהו רשת פורש על-פעמיו br
6 ו בפשע איש רע מוקש וצדיק ירון ושמח br
7 ז ידע צדיק דין דלים רשע לא-יבין דעת br
8 ח אנשי לצון יפיחו קריה וחכמים ישיבו אף br
9 ט איש-חכם--נשפט את-איש אויל ורגז ושחק ואין נחת br
10 י אנשי דמים ישנאו-תם וישרים יבקשו נפשו br
11 יא כל-רוחו יוציא כסיל וחכם באחור ישבחנה br
12 יב משל מקשיב על-דבר-שקר-- כל-משרתיו רשעים br
13 יג רש ואיש תככים נפגשו-- מאיר עיני שניהם יהוה br
14 יד מלך שופט באמת דלים-- כסאו לעד יכון br
15 טו שבט ותוכחת יתן חכמה ונער משלח מביש אמו br
16 טז ברבות רשעים ירבה-פשע וצדיקים במפלתם יראו br
17 יז יסר בנך ויניחך ויתן מעדנים לנפשך
18 יח באין חזון יפרע עם ושמר תורה אשרהו br
19 יט בדברים לא-יוסר עבד כי-יבין ואין מענה br
20 כ חזית--איש אץ בדבריו תקוה לכסיל ממנו br
21 כא מפנק מנער עבדו ואחריתו יהיה מנון br
22 כב איש-אף יגרה מדון ובעל חמה רב-פשע br
23 כג גאות אדם תשפילנו ושפל-רוח יתמך כבוד br
24 כד חולק עם-גנב שונא נפשו אלה ישמע ולא יגיד br
25 כה חרדת אדם יתן מוקש ובוטח ביהוה ישגב br
26 כו רבים מבקשים פני-מושל ומיהוה משפט-איש br
27 כז תועבת צדיקים איש עול ותועבת רשע ישר-דרך
1 Se homo ofte admonita restos obstina, Li subite pereos sen ia helpo.
2 Kiam altiĝas virtuloj, la popolo ĝojas; Sed kiam regas malvirtulo, la popolo ĝemas.
3 Homo, kiu amas saĝon, ĝojigas sian patron; Sed kiu komunikiĝas kun malĉastulinoj, tiu disperdas sian havon.
4 Reĝo per justeco fortikigas la landon; Sed donacamanto ĝin ruinigas.
5 Homo, kiu flatas al sia proksimulo, Metas reton antaŭ liaj piedoj.
6 Per sia pekado malbona homo sin implikas; Sed virtulo triumfas kaj ĝojas.
7 Virtulo penas ekkoni la aferon de malriĉuloj; Sed malvirtulo ne povas kompreni.
8 Homoj blasfemantaj indignigas urbon; Sed saĝuloj kvietigas koleron.
9 Se saĝa homo havas juĝan aferon kun homo malsaĝa, Tiam, ĉu li koleras, ĉu li ridas, li ne havas trankvilon.
10 Sangaviduloj malamas senkulpulon; Sed virtuloj zorgas pri lia vivo.
11 Sian tutan koleron aperigas malsaĝulo; Sed saĝulo ĝin retenas.
12 Se reganto atentas mensogon, Tiam ĉiuj liaj servantoj estas malvirtuloj.
13 Malriĉulo kaj procentegisto renkontiĝas; La Eternulo donas lumon al la okuloj de ambaŭ.
14 Se reĝo juĝas juste malriĉulojn, Lia trono fortikiĝas por ĉiam.
15 Kano kaj instruo donas saĝon; Sed knabo, lasita al si mem, hontigas sian patrinon.
16 Kiam altiĝas malvirtuloj, tiam multiĝas krimoj; Sed virtuloj vidos ilian falon.
17 Punu vian filon, kaj li vin trankviligos, Kaj li donos ĝojon al via animo.
18 Se ne ekzistas profetaj predikoj, tiam popolo fariĝas sovaĝa; Sed bone estas al tiu, kiu observas la leĝojn.
19 Per vortoj sklavo ne instruiĝas; Ĉar li komprenas, sed ne obeas.
20 Ĉu vi vidas homon, kiu tro rapidas kun siaj vortoj? Estas pli da espero por malsaĝulo ol por li.
21 Se oni de infaneco kutimigas sklavon al dorlotiĝado, Li poste fariĝas neregebla.
22 Kolerema homo kaŭzas malpacojn, Kaj flamiĝema kaŭzas multajn pekojn.
23 La fiereco de homo lin malaltigos; Sed humilulo atingos honoron.
24 Kiu dividas kun ŝtelisto, tiu malamas sian animon; Li aŭdas la ĵuron kaj nenion diras.
25 Timo antaŭ homoj faligas en reton; Sed kiu fidas la Eternulon, tiu estas ŝirmita.
26 Multaj serĉas favoron de reganto; Sed la sorto de homo dependas de la Eternulo.
27 Maljusta homo estas abomenaĵo por virtuloj; Kaj kiu iras la ĝustan vojon, tiu estas abomenaĵo por malvirtulo.