1 Defalarca azarlandığı halde dikbaşlılık eden, 2 Ansızın yıkıma uğrayacak, çare yok.
2 Doğru kişiler çoğalınca halk sevinir, 2 Kötü kişi hükümdar olunca halk inler.
3 Bilgeliği seven babasını sevindirir, 2 Fahişelerle dostluk eden malını yitirir.
4 Adaletle yöneten kral ülkesini ayakta tutar, 2 Ağır vergiler koyansa çökertir.
5 Başkasını pohpohlayan kişi, 2 Ona tuzak kurar.
6 Kötünün başkaldırısı kendine tuzak olur, 2 Doğru kişiyse ezgi söyler ve sevinir.
7 Doğru kişi yoksulların hakkını verir, 2 Kötü kişi hak hukuk nedir bilmez.
8 Alaycı kişiler kentleri bile karıştırır, 2 Bilgelerse öfkeyi yatıştırır.
9 Bilge kişiyle davası olan ahmak 2 Kızar, alay eder ve rahat vermez.
10 Kana susamışlar dürüst kişiden nefret eder, 2 Doğrularsa onun canını korur.
11 Akılsız hep patlamaya hazırdır, 2 Bilgeyse öfkesini dizginler.
12 Hükümdar yalana kulak verirse, 2 Bütün görevlileri de kötü olur.
13 Zorbayla yoksulun ortak bir noktası var: 2 İkisinin de gözünü açan RABdir.
14 Yoksulları adaletle yöneten kralın 2 Tahtı hep güvenlikte olur.
15 Değnekle terbiye bilgelik kazandırır, 2 Kendi haline bırakılan çocuksa annesini utandırır.
16 Kötüler çoğalınca başkaldırı da çoğalır, 2 Ama doğrular onların düşüşünü görecektir.
17 Oğlunu terbiye et, o da sana huzur verecek 2 Ve gönlünü hoşnut edecektir.
18 Tanrısal esinden yoksun olan halk 2 Sınır tanımaz olur. 2 Ne mutlu Kutsal Yasayı yerine getirene!
19 Köle salt sözle terbiye edilemez, 2 Çünkü anlasa da kulak asmaz.
20 Sözünü tartmadan konuşan birini tanıyor musun? 2 Akılsızın durumu bile onunkinden daha umut vericidir.
21 Çocukluğundan beri kölesini şımartan, 2 Sonunda cezasını çeker.
22 Öfkeli kişi çekişme yaratır, 2 Huysuz kişinin başkaldırısı eksik olmaz.
23 Kibir insanı küçük düşürür, 2 Alçakgönüllülükse onur kazandırır.
24 Hırsızla ortak olanın düşmanı kendisidir, 2 Mahkemede yemin etse de bildiğini söylemez.
25 İnsandan korkmak tuzaktır, 2 Ama RABbe güvenen güvenlikte olur.
26 Hükümdarın gözüne girmek isteyen çoktur, 2 Ama RABdir insana adalet sağlayan.
27 Doğrular haksızlardan iğrenir, 2 Kötüler de dürüst yaşayanlardan.
1 Aquele que, sendo muitas vezes repreendido, endurece a cerviz, será quebrantado de repente sem que haja cura.
2 Quando os justos governam, alegra-se o povo; mas quando o ímpio domina, o povo geme.
3 O que ama a sabedoria alegra a seu pai; mas o companheiro de prostitutas desperdiça a sua riqueza.
4 O rei pela justiça estabelece a terra; mas o que exige presentes a transtorna.
5 O homem que lisonjeia a seu próximo arma-lhe uma rede aos passos.
6 Na transgressão do homem mau há laço; mas o justo canta e se regozija.
7 O justo toma conhecimento da causa dos pobres; mas o ímpio não tem entendimento para a conhecer.
8 Os escarnecedores abrasam a cidade; mas os sábios desviam a ira.
9 O sábio que pleiteia com o insensato, quer este se agaste quer se ria, não terá descanso.
10 Os homens sanguinários odeiam o íntegro; mas os retos procuram o seu bem.
11 O tolo derrama toda a sua ira; mas o sábio a reprime e aplaca.
12 O governador que dá atenção às palavras mentirosas achará que todos os seus servos são ímpios.
13 O pobre e o opressor se encontram; o Senhor alumia os olhos de ambos.
14 Se o rei julgar os pobres com eqüidade, o seu trono será estabelecido para sempre.
15 A vara e a repreensão dão sabedoria; mas a criança entregue a si mesma envergonha a sua mãe.
16 Quando os ímpios se multiplicam, multiplicam-se as transgressões; mas os justos verão a queda deles.
17 Corrige a teu filho, e ele te dará descanso; sim, deleitará o teu coração.
18 Onde não há profecia, o povo se corrompe; mas o que guarda a lei esse é bem-aventurado.
19 O servo não se emendará com palavras; porque, ainda que entenda, não atenderá.
20 Vês um homem precipitado nas suas palavras? Maior esperança há para o tolo do que para ele.
21 Aquele que cria delicadamente o seu servo desde a meninice, no fim tê-lo-á por herdeiro.
22 O homem iracundo levanta contendas, e o furioso multiplica as transgressões.
23 A soberba do homem o abaterá; mas o humilde de espírito obterá honra.
24 O que é sócio do ladrão odeia a sua própria alma; sendo ajuramentado, nada denuncia.
25 O receio do homem lhe arma laços; mas o que confia no Senhor está seguro.
26 Muitos buscam o favor do príncipe; mas é do Senhor que o homem recebe a justiça.
27 O ímpio é abominação para os justos; e o que é reto no seu caminho é abominação para o ímpio.