1 Eyüp yine anlatmaya başladı:
2 ‹‹Keşke geçen aylar geri gelseydi, 2 Tanrının beni kolladığı,
3 Kandilinin başımın üstünde parladığı, 2 Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,
4 Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, 2 Tanrının çadırımı dostça koruduğu,
5 Her Şeye Gücü Yetenin henüz benimle olduğu, 2 Çocuklarımın çevremde bulunduğu,
6 Yollarımın sütle yıkandığı, 2 Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!
7 ‹‹Kent kapısına gidip 2 Kürsümü meydana koyduğumda,
8 Gençler beni görüp gizlenir, 2 Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;
9 Önderler konuşmaktan çekinir, 2 Elleriyle ağızlarını kaparlardı;
10 Soyluların sesi kesilir, 2 Dilleri damaklarına yapışırdı.
11 Beni duyan kutlar, 2 Beni gören överdi;
12 Çünkü yardım isteyen yoksulu, 2 Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.
13 Ölmekte olanın hayır duasını alır, 2 Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.
14 Doğruluğu giysi gibi giyindim, 2 Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.
15 Körlere göz, 2 Topallara ayaktım.
16 Yoksullara babalık eder, 2 Garibin davasını üstlenirdim.
17 Haksızın çenesini kırar, 2 Avını dişlerinin arasından kapardım.
18 ‹‹ ‹Son soluğumu yuvamda vereceğim› diye düşünüyordum, 2 ‹Günlerim kum taneleri kadar çok.
19 Köküm sulara erişecek, 2 Çiy geceyi dallarımda geçirecek.
20 Aldığım övgüler tazelenecek, 2 Elimdeki yay yenilenecek.›
21 ‹‹İnsanlar beni saygıyla dinler, 2 Öğüdümü sessizce beklerlerdi.
22 Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, 2 Sözlerim üzerlerine damlardı.
23 Yağmuru beklercesine beni bekler, 2 Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.
24 Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, 2 Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.
25 Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, 2 Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, 2 Yaslıları avutan biri gibiydim.
1 E GIOBBE riprese il suo ragionamento, e disse:
2 Oh! fossi io pure come a’ mesi di prima, Come al tempo che Iddio mi guardava!
3 Quando egli faceva rilucere la sua lampana sopra il mio capo, E quando io camminava al suo lume, per mezzo le tenebre;
4 Come io era al tempo della mia giovanezza, Mentre il consiglio di Dio governava il mio tabernacolo;
5 Mentre l’Onnipotente era ancora meco, E i miei famigli mi erano d’intorno;
6 Mentre io lavava i miei passi nel burro, E le rocce versavano presso di me de’ ruscelli d’olio
7 Quando io andava fuori alla porta per la città, O mi faceva porre il mio seggio in su la piazza,
8 I fanciulli, veggendomi, si nascondevano; E i vecchi si levavano, e stavano in piè;
9 I principali si rattenevano di parlare, E si mettevano la mano in su la bocca;
10 La voce de’ rettori era celata, E la lor lingua era attaccata al lor palato;
11 L’orecchio che mi udiva mi celebrava beato; L’occhio che mi vedeva mi rendeva testimonianza;
12 Perciocchè io liberava il povero che gridava, E l’orfano che non avea chi l’aiutasse.
13 La benedizione di chi periva veniva sopra me; Ed io faceva cantare il cuor della vedova.
14 Io mi vestiva di giustizia, ed ella altresì mi rivestiva; La mia dirittura mi era come un ammanto, e come una benda.
15 Io era occhi al cieco, E piedi allo zoppo.
16 Io era padre a’ bisognosi, E investigava la causa che mi era sconosciuta.
17 E rompeva i mascellari al perverso, E gli faceva gittar la preda d’infra i denti
18 Onde io diceva: Io morrò nel mio nido, E moltiplicherò i miei giorni come la rena.
19 La mia radice era aperta alle acque, E la rugiada era tutta la notte in su i miei rami.
20 La mia gloria si rinnovava in me, E il mio arco si rinforzava in mano mia.
21 Altri mi ascoltava, ed aspettava che io avessi parlato; E taceva al mio consiglio.
22 Dopo che io avea parlato, niuno replicava; E i miei ragionamenti stillavano sopra loro.
23 Essi mi aspettavano come la pioggia, Ed aprivano la bocca, come dietro alla pioggia della stagione della ricolta.
24 Se io rideva verso loro, essi nol credevano, E non facevano scader la chiarezza della mia faccia.
25 Se mi piaceva d’andar con loro, io sedeva in capo, Ed abitava con loro come un re fra le sue schiere, E come una persona che consola quelli che fanno cordoglio