1 ‹‹Haydi çağır, seni yanıtlayan çıkacak mı? 2 Meleklerin hangisine yöneleceksin?

2 Aptalı üzüntü öldürür, 2 Budalayı kıskançlık bitirir.

3 Ben aptalın kök saldığını görünce, 2 Hemen yurduna lanet ettim.

4 Çocukları güvenlikten uzak, 2 Mahkeme kapısında ezilir, 2 Savunan çıkmaz.

5 Ürününü açlar yer, 2 Dikenler arasındakini bile toplarlar; 2 Mallarını susamışlar yutmak ister. ‹‹Tuzak››.

6 Çünkü dert topraktan çıkmaz, 2 Sıkıntı yerden bitmez.

7 Havaya uçuşan kıvılcımlar gibi 2 Sıkıntı çekmek için doğar insan.

8 ‹‹Oysa ben Tanrıya yönelir, 2 Davamı Ona bırakırdım.

9 Anlayamadığımız büyük işler, 2 Sayısız şaşılası işler yapan Odur.

10 Yeryüzüne yağmur yağdırır, 2 Tarlalara sular gönderir.

11 Düşkünleri yükseltir, 2 Yaslıları esenliğe çıkarır.

12 Kurnazların oyununu bozar, 2 Düzenlerini gerçekleştiremesinler diye.

13 Bilgeleri kurnazlıklarında yakalar, 2 Düzenbazların oyunu son bulur.

14 Gündüz karanlığa toslar, 2 Öğlen, geceymiş gibi el yordamıyla ararlar.

15 Yoksulu onların kılıç gibi ağzından 2 Ve güçlünün elinden O kurtarır.

16 Yoksul umutlanır, 2 Haksızlık ağzını kapar.

17 ‹‹İşte, ne mutlu Tanrının eğittiği insana! 2 Bu yüzden Her Şeye Gücü Yetenin yola getirişini küçümseme.

18 Çünkü O hem yaralar hem sarar, 2 O incitir, ama elleri sağaltır.

19 Altı kez sıkıntıya düşsen seni kurtarır, 2 Yedinci kez de sana zarar vermez.

20 Kıtlıkta ölümden, 2 Savaşta kılıçtan seni O koruyacak.

21 Kamçılayan dillerden uzak kalacak, 2 Yıkım gelince korkmayacaksın.

22 Yıkıma, açlığa gülüp geçecek, 2 Yabanıl hayvanlardan ürkmeyeceksin.

23 Çünkü tarladaki taşlarla anlaşacaksın, 2 Yabanıl hayvanlar seninle barışacak.

24 Çadırının güvenlik içinde olduğunu bilecek, 2 Yurdunu yoklayınca eksik bulmayacaksın.

25 Çocuklarının çoğalacağını bileceksin, 2 Soyun ot gibi bitecek.

26 Zamanında toplanan demetler gibi, 2 Mezara dinç gireceksin.

27 ‹‹İşte araştırdık, doğrudur, 2 Onun için bunu dinle ve belle.››

1 Grida pure, vi sarà egli alcuno che ti risponda? Ed a cui d’infra i santi ti rivolgerai tu?

2 Conciossiachè il cruccio uccida il pazzo, E lo sdegno faccia morir lo stolto.

3 Io ho veduto il pazzo che si radicava; Ma incontanente ho maledetto il suo abitacolo.

4 I suoi figliuoli son lungi dalla salvezza, E sono oppressati nella porta, senza che alcuno li riscuota.

5 L’affamato divora la ricolta di esso, E la rapisce di mezzo le spine; E i ladroni trangugiano le sue facoltà

6 Perciocchè la sventura non ispunta dalla polvere, E il dolore non germoglia dalla terra;

7 Benchè l’uomo nasca per soffrire, Come le faville delle brace per volare in alto.

8 Ma quant’è a me, io ricercherei pure Iddio, Ed addirizzerei il mio ragionamento a Dio;

9 Il quale fa cose sì grandi, che non si posson investigare; E tante cose maravigliose, che non si possono annoverare;

10 Che manda la pioggia in su la terra, E le acque in su le campagne;

11 Che innalza i bassi, E fa che quelli ch’erano in duolo sono esaltati per salvazione;

12 Che disperde i pensieri degli astuti, E fa che le lor mani non possono far nulla di bene ordinato.

13 Egli soprapprende i savi nella loro astuzia, E fa che il consiglio de’ perversi va in ruina.

14 Di giorno scontrano tenebre, E in pien mezzodì vanno a tentone come di notte.

15 Ma egli salva il bisognoso dalla spada, Dalla gola loro, e dalla mano del possente.

16 E vi è qualche speranza per lo misero; Ma l’iniquità ha la bocca turata

17 Ecco, beato è l’uomo, il quale Iddio castiga; E però non disdegnar la correzione dell’Onnipotente.

18 Perciocchè egli è quel che manda la doglia e altresì la fascia; Egli è quel che fa la piaga, e le sue mani altresì guariscono.

19 In sei afflizioni egli ti libererà, Ed in sette il male non ti toccherà.

20 In tempo di fame egli ti riscoterà dalla morte, E in tempo di guerra dalla spada.

21 Al tempo del flagello della lingua tu sarai nascosto; E non temerai la desolazione, quando verrà.

22 Tu riderai del guasto e della carestia; E non temerai delle fiere della terra.

23 Perciocchè tu avrai patto eziandio con le pietre de’ campi; E le fiere della campagna ti saranno rendute pacifiche.

24 E tu conoscerai per prova che il tuo padiglione non sarà se non pace, E governerai la tua casa, e nulla ti verrà fallito.

25 E riconoscerai che la tua progenie sarà molta, E che i tuoi discendenti saranno come l’erba della terra.

26 Tu entrerai in estrema vecchiezza nel sepolcro, Come la bica delle biade è accumulata al suo tempo.

27 Ecco ciò noi ti diciamo; noi l’abbiamo investigato; egli è così; Ascoltalo, e riconoscilo