1 İnsan aklıyla çok şey tasarlayabilir, 2 Ama dilin vereceği yanıt RABdendir.
2 İnsan her yaptığını temiz sanır, 2 Ama niyetlerini tartan RABdir.
3 Yapacağın işleri RABbe emanet et, 2 O zaman tasarıların gerçekleşir.
4 RAB her şeyi amacına uygun yapar, 2 Kötü kişinin yıkım gününü de O hazırlar.
5 RAB yüreği küstah olandan iğrenir, 2 Bilin ki, öyleleri cezasız kalmaz.
6 Sevgi ve bağlılık suçları bağışlatır, 2 RAB korkusu insanı kötülükten uzaklaştırır.
7 RAB kişinin yaşayışından hoşnutsa 2 Düşmanlarını bile onunla barıştırır.
8 Doğrulukla kazanılan az şey 2 Haksızlıkla kazanılan büyük gelirden iyidir.
9 Kişi yüreğinde gideceği yolu tasarlar, 2 Ama adımlarını RAB yönlendirir.
10 Tanrı buyruklarını kralın ağzıyla açıklar, 2 Bu nedenle kral adaleti çiğnememelidir.
11 Doğru terazi ve baskül RABbindir, 2 Bütün tartı ağırlıklarını O belirler.
12 Krallar kötülükten iğrenir, 2 Çünkü tahtın güvencesi adalettir.
13 Kral doğru söyleyenden hoşnut kalır, 2 Dürüst konuşanı sever.
14 Kralın öfkesi ölüm habercisidir, 2 Ama bilge kişi onu yatıştırır.
15 Kralın yüzü gülüyorsa, yaşam demektir. 2 Lütfu son yağmuru getiren bulut gibidir.
16 Bilgelik kazanmak altından daha değerlidir, 2 Akla sahip olmak da gümüşe yeğlenir.
17 Dürüstlerin tuttuğu yol kötülükten uzaklaştırır, 2 Yoluna dikkat eden, canını korur.
18 Gururun ardından yıkım, 2 Kibirli ruhun ardından da düşüş gelir.
19 Mazlumlar arasında alçakgönüllü biri olmak, 2 Kibirlilerle çapul malı paylaşmaktan iyidir.
20 Öğüde kulak veren başarıya ulaşır, 2 RABbe güvenen mutlu olur.
21 Bilge yüreklilere akıllı denir, 2 Tatlı söz ikna gücünü artırır.
22 Sağduyu, sahibine yaşam kaynağı, 2 Ahmaklıksa ahmaklara cezadır.
23 Bilgenin aklı diline yön verir, 2 Dudaklarının ikna gücünü artırır.
24 Hoş sözler petek balı gibidir, 2 Cana tatlı ve bedene şifadır.
25 Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, 2 Ama sonu ölümdür.
26 Emekçinin iştahıdır onu çalıştıran, 2 Çünkü açlığı onu kamçılar.
27 Alçaklar başkalarına kötülük tasarlar, 2 Konuşmaları kavurucu ateş gibidir.
28 Huysuz kişi çekişmeyi körükler, 2 Dedikoducu can dostları ayırır.
29 Zorba kişi başkalarını ayartır 2 Ve onları olumsuz yola yöneltir.
30 Göz kırpmak düzenbazlığa, 2 Sinsi gülücükler kötülüğe işarettir.
31 Ağarmış saçlar onur tacıdır, 2 Doğru yaşayışla kazanılır.
32 Sabırlı kişi yiğitten üstündür, 2 Kendini denetleyen de kentler fethedenden üstündür.
33 İnsan kura atar, 2 Ama her kararı RAB verir.
1 Le disposizioni dell’animo son dell’uomo; Ma la risposta della lingua è dal Signore
2 Tutte le vie dell’uomo gli paiono pure; Ma il Signore pesa gli spiriti
3 Rimetti le tue opere nel Signore, E i tuoi pensieri saranno stabiliti
4 Il Signore ha fatto ogni cosa per sè stesso; Eziandio l’empio per lo giorno del male
5 Chiunque è altiero d’animo è abbominevole al Signore; D’ora in ora egli non resterà impunito
6 L’iniquità sarà purgata con benignità, e con verità; E per lo timor del Signore l’uomo si ritrae dal male
7 Quando il Signore gradisce le vie dell’uomo, Pacifica con lui eziandio i suoi nemici
8 Meglio vale poco con giustizia, Che grandi entrate senza dirittura
9 Il cuor dell’uomo delibera della sua via; Ma il Signore dirizza i suoi passi
10 Indovinamento è nelle labbra del re; La sua bocca non falla nel giudicio
11 La stadera, e le bilance giuste son del Signore; Tutti i pesi del sacchetto son sua opera
12 Operare empiamente è abbominevole ai re; Perciocchè il trono sarà stabilito per giustizia
13 Le labbra giuste son quelle che i re gradiscono; Ed essi amano chi parla dirittamente
14 L’ira del re son messi di morte; Ma l’uomo savio la placherà.
15 Nella chiarezza della faccia del re vi è vita; E la sua benevolenza è come la nuvola della pioggia della stagione della ricolta
16 Quant’è egli cosa migliore acquistar sapienza che oro! E quant’è egli cosa più eccellente acquistar prudenza che argento!
17 La strada degli uomini diritti è di stornarsi dal male; Chi osserva la sua via guarda l’anima sua
18 La superbia viene davanti alla ruina, E l’alterezza dello spirito davanti alla caduta
19 Meglio è essere umile di spirito co’ mansueti, Che spartir le spoglie con gli altieri
20 Chi è intendente nella parola troverà bene; E beato chi si confida nel Signore
21 Il savio di cuore sarà chiamato intendente; E la dolcezza delle labbra aggiugnerà dottrina
22 Il senno è una fonte di vita in coloro che ne son dotati; Ma l’ammaestramento degli stolti è stoltizia
23 Il cuor dell’uomo savio rende avveduta la sua bocca, E aggiunge dottrina alle sue labbra
24 I detti soavi sono un favo di miele, Dolcezza all’anima, e medicina alle ossa
25 Vi è tal via che pare diritta all’uomo, Il fine della quale son le vie della morte
26 L’anima di chi si affatica si affatica per lui stesso; Perciocchè la sua bocca lo preme
27 L’uomo scellerato apparecchia del male; E in su le sue labbra vi è come un fuoco ardente.
28 L’uomo perverso commette contese; E chi va sparlando disunisce gli amici
29 L’uomo violento seduce il suo compagno, E lo conduce per una via che non è buona.
30 Chi chiude gli occhi macchinando perversità, Dimena le labbra quando ha compiuto il male
31 La canutezza è una corona gloriosa; Ella si troverà nella via della giustizia
32 Meglio vale chi è lento all’ira, che il forte; E meglio vale chi signoreggia il suo cruccio, che un prenditor di città
33 La sorte è gittata nel grembo; Ma dal Signore procede tutto il giudicio di essa