1 Oğlum, bilgeliğime dikkat et, 2 Akıllıca sözlerime kulak ver.

2 Böylelikle her zaman sağgörülü olur, 2 Dudaklarınla bilgiyi korursun.

3 Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, 2 Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

4 Ama sonu pelinotu kadar acı, 2 İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

5 Ayakları ölüme gider, 2 Adımları ölüler diyarına ulaşır.

6 Yaşama giden yolu hiç düşünmez, 2 Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

7 Oğlum, şimdi beni dinle, 2 Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

8 Öyle kadınlardan uzak dur, 2 Yaklaşma evinin kapısına.

9 Yoksa onurunu başkalarına, 2 Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

10 Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, 2 Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

11 Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, 2 Etinle bedenin tükendiğinde.

12 ‹‹Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, 2 Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?›› dersin.

13 ‹‹Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, 2 Beni eğitenlere kulak vermedim.

14 Halkın ve topluluğun arasında 2 Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.››

15 Suyu kendi sarnıcından, 2 Kendi kuyunun kaynağından iç.

16 Pınarların sokakları, 2 Akarsuların meydanları mı sulamalı?

17 Yalnız senin olsun onlar, 2 Paylaşma yabancılarla.

18 Çeşmen bereketli olsun 2 Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

19 Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, 2 Hep seni doyursun memeleri. 2 Aşkıyla sürekli coş.

20 Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, 2 Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

21 RAB insanın tuttuğu yolu gözler, 2 Attığı her adımı denetler.

22 Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, 2 Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

23 Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, 2 Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.

1 Figliuol mio, attendi alla mia sapienza, Inchina il tuo orecchio al mio intendimento;

2 Acciocchè tu osservi gli avvedimenti, E che le tue labbra conservino la scienza.

3 Perciocchè le labbra della donna straniera stillano favi di miele. E il suo palato è più dolce che olio;

4 Ma il fine di essa è amaro come assenzio, Acuto come una spada a due tagli.

5 I suoi piedi scendono alla morte; I suoi passi fanno capo all’inferno.

6 I suoi sentieri sono vaganti, senza che essa sappia ove va, Perchè non considera attentamente la via della vita.

7 Ora dunque, figliuoli, ascoltatemi, E non vi dipartite da’ detti della mia bocca.

8 Allontana la tua via da essa, E non accostarti all’uscio della sua casa;

9 Che talora tu non dia il tuo onore agli stranieri, E gli anni tuoi al crudele;

10 Che talora i forestieri non si sazino delle tue facoltà; E che le tue fatiche non vadano nella casa dello strano;

11 E che tu non gema alla fine, Quando la tua carne ed il tuo corpo saranno consumati;

12 E non dica: Come ebbi io in odio l’ammaestramento? E come rigettò il mio cuore la correzione?

13 E come non ascoltai la voce di quelli che mi ammaestravano, E non inchinai il mio orecchio a quelli che m’insegnavano?

14 Quasi che sono stato in ogni male, In mezzo della raunanza e della congregazione

15 Bevi delle acque della tua cisterna, E de’ ruscelli di mezzo della tua fonte.

16 Spandansi le tue fonti fuori, Ed i ruscelli delle tue acque per le piazze.

17 Sieno quelle acque a te solo, E a niuno strano teco.

18 Sia la tua fonte benedetta; E rallegrati della moglie della tua giovanezza.

19 Siati ella una cerva amorosa, ed una cavriuola graziosa; Inebbrinti le sue mammelle in ogni tempo; Sii del continuo invaghito del suo amore.

20 E perchè, figliuol mio, t’invaghiresti della straniera, Ed abbracceresti il seno della forestiera?

21 Conciossiachè le vie dell’uomo sieno davanti agli occhi del Signore, E ch’egli consideri tutti i suoi sentieri.

22 Le iniquità dell’empio lo prenderanno, Ed egli sarà ritenuto con le funi del suo peccato.

23 Egli morrà per mancamento di correzione; E andrà errando per la molta sua pazzia