1 RAB kuraklığa ilişkin Yeremyaya şöyle seslendi:

2 ‹‹Yahuda yas tutuyor, 2 Kentleri bitkin; 2 Halkı karalar giymiş, yerlere oturmuş, 2 Yeruşalimin haykırışı yükseliyor.

3 Soylular uşaklarını suya gönderiyorlar. 2 Sarnıçlara gidiyor, ama su bulamıyor, 2 Kapları boş dönüyorlar. 2 Aşağılanmış, utanç içinde, 2 Başlarını örtüyorlar.

4 Ülke yağmursuz, toprak çatlamış, 2 Irgatlar utanç içinde başlarını örtüyorlar.

5 Kırdaki geyik bile 2 Yeni doğmuş yavrusunu bırakıyor, 2 Çünkü ot yok.

6 Yaban eşekleri çıplak tepelerde durmuş, 2 Çakal gibi soluyorlar; 2 Gözlerinin feri sönmüş, 2 Çünkü otlak yok.››

7 Suçlarımız bize karşı tanıklık etse de, 2 Adın uğruna bir şeyler yap, ya RAB! 2 Pek çok döneklik ettik, 2 Sana karşı günah işledik.

8 Ey İsrailin Umudu, 2 Sıkıntı anlarındaki Kurtarıcısı! 2 Neden ülkede bir yabancı, 2 Ancak bir gece konaklayan yolcu gibisin?

9 Neden şaşırmış biri gibi, 2 Kurtarmaya gücü yetmeyen savaşçı gibisin? 2 Aramızdasın sen, ya RAB, 2 Seniniz, bırakma bizi!

10 Bu halk için RAB diyor ki, 2 ‹‹Gezip tozmayı pek sever, 2 Ayaklarını dolaşmaktan esirgemezler. 2 Bu yüzden RAB onlardan hoşnut değil, 2 Şimdi anımsayacak suçlarını, 2 Günahları için onları cezalandıracak.››

11 Sonra RAB bana, ‹‹Bu halkın iyiliği için yalvarma›› dedi,

12 ‹‹Oruç tutsalar bile feryatlarına kulak vermeyeceğim. Yakmalık sunu, tahıl sunusu sunsalar bile kabul etmeyeceğim. Tersine, kılıçla, kıtlıkla, salgın hastalıkla yok edeceğim onları.››

13 Bunun üzerine, ‹‹Ah, Egemen RAB, peygamberler bu halka, ‹Kılıç yüzü görmeyecek, kıtlık çekmeyeceksiniz; burada size kalıcı esenlik sağlayacağım› diyorlar›› dedim.

14 RAB, ‹‹Peygamberler benim adımla yalan peygamberlik ediyorlar›› dedi, ‹‹Onları ne gönderdim, ne onlara buyruk verdim, ne de seslendim. Size uydurma görümlerden, falcılıktan, boş şeylerden, akıllarından geçen hayallerden söz ediyorlar.

15 Adımla konuşan peygamberler için ben RAB diyorum ki, onları göndermediğim halde, ‹Bu ülkede kılıç da kıtlık da olmayacak› diyorlar. Ama kendileri de kılıçla, kıtlıkla yok olacaklar.

16 Peygamberlik ettikleri halk da kıtlık ve kılıç yüzünden Yeruşalim sokaklarına atılacak. Onları da karılarını, oğullarını, kızlarını da gömecek kimse olmayacak. Yaptıkları kötülüğü kendi başlarına getireceğim.

17 ‹‹Onlara de ki, ‹‹ ‹Gözlerim gece gündüz 2 Durmadan gözyaşı döksün, 2 Çünkü erden kızım, halkım 2 Ağır bir yara aldı, 2 Ezici bir darbe yedi.

18 Kıra çıksam, kılıçtan geçirilenleri, 2 Kente girsem, kıtlıktan kırılanları görüyorum. 2 Olup bitenden habersiz peygamberlerle kâhinlerse 2 Ülkeyi dolaşıp duruyorlar.› ››

19 Yahudayı büsbütün mü reddettin? 2 Siyondan tiksiniyor musun? 2 Neden şifa bulmayacak kadar yaraladın bizi? 2 Esenlik bekledik, iyilik gelmedi. 2 Şifa umduk, yılgınlık bulduk.

20 Yaptığımız kötülükleri, 2 Atalarımızın suçlarını biliyoruz, ya RAB; 2 Gerçekten sana karşı günah işledik.

21 Adın uğruna bizi küçümseme, 2 Görkemli tahtının hor görülmesine izin verme. 2 Bizimle yaptığın antlaşmayı anımsa, 2 Bozma onu.

22 Ulusların değersiz putlarından herhangi biri 2 Yağmur yağdırabilir mi? 2 Gökler kendiliğinden 2 Sağanak yağdırabilir mi? 2 Bunu yalnız sen yapabilirsin, 2 Ya RAB Tanrımız. 2 Umudumuz sende, 2 Çünkü bütün bunları yapan sensin.

1 Eis o que diz o Senhor a Jeremias a propósito da seca:

2 Judá está coberta de luto, e às suas portas enlanguesce o povo, a cabeça pendida para a terra. De Jerusalém se levanta um clamor de angústia.

3 Os grandes da cidade enviaram os servos à procura de água. Encaminham-se estes às cisternas; água, porém, não encontram, e voltam com os recipientes vazios, envergonhados, confundidos, cobertas as cabeças.

4 Fende-se o solo todo, porque a chuva não rega a terra. Decepcionam-se os lavradores e cobrem suas cabeças.

5 Até a corça no campo abandona a cria, por falta de pastagem.

6 Mantêm-se nos montes os asnos selvagens, aspirando o ar como chacais. Seus olhos perderam o brilho, pois que não há erva.

7 Ó Senhor, se nos acusam nossas iniqüidades, agi de acordo com a honra de vosso nome. São, na verdade, numerosas nossas infidelidades; pecamos contra vós.

8 Senhor, esperança de Israel, vós que sois o seu salvador no tempo da desgraça, por que sois qual estrangeiro nessa terra, viajante de uma noite apenas?

9 Por que sois como um homem desvairado, como um guerreiro que não nos pode mais defender? No entanto, Senhor, permaneceis entre nós, e é o vosso nome que trazemos. Não nos abandoneis!

10 Eis o que diz o Senhor acerca desse povo: Compraz-se ele em vaguear, e não sabe deter os seus pés. Deles o Senhor não se agrada. Lembrando-se de suas iniqüidades, castiga-o por causa de seus pecados.

11 Disse-me o Senhor em seguida: Não intercedas em favor desse povo.

12 Se jejuar, não escutarei seus lamentos, e se oferecer holocaustos e oblações não os aceitarei. Quero destruí-los pela espada, pela fome e pela peste.

13 Eu, porém, lhe respondi: Ah, Senhor JAVÉ, olhai para o que dizem os profetas: a espada não vos atingirá e não sofrereis fome, pois que nesse lugar eu vos darei paz e segurança.

14 Replicou, porém, o Senhor: São mentiras que proferiram os profetas em meu nome. Não os enviei, não lhes dei ordem, e nem mesmo lhes falei. Visões de mentiras, adivinhações vãs, invenções de suas mentes, eis o que profetizam!

15 Por isso eis o que diz o Senhor: Acerca dos profetas que em meu nome proferem oráculos, quando missão alguma lhes confiei, e que proclamam não haver espadas, nem fome nesta terra, serão eles que hão de perecer pela espada e pela fome.

16 E os homens aos quais se dirigem serão lançados nas ruas de Jerusalém, vítimas da espada e da fome, sem que ninguém os venha sepultar, nem eles, nem suas mulheres, nem seus filhos e filhas; e sobre eles farei recair o mal que praticaram.

17 E tu lhes dirás: Que se me fundam em lágrimas os olhos, noite e dia sem descanso, porquanto de um golpe horrível foi ferida a virgem, filha de meu povo, e sua chaga não tem cura!

18 Se saio pelos campos, encontro homens atravessados pela espada; e se regresso à cidade, eu vejo outros passando pelo tormento da fome. Até o profeta e o sacerdote perambulam sem rumo pela terra.

19 Repelistes Judá, de verdade, e vossa alma se desgostou de Sião? Por que nos feristes de mal incurável? Esperamos a salvação; nada, porém, existe de bom; aguardamos a era de soerguimento, mas só vemos o terror!

20 Senhor! Conhecemos nossa malícia e a iniqüidade de nossos pais. {Bem sabemos} que pecamos contra vós.

21 Pela honra, porém, de vosso nome, não nos abandoneis, nem desonreis o vosso trono de glória. Lembrai-vos! E não rompais o pacto que conosco firmastes.

22 Haverá, entre os vãos ídolos dos pagãos, algum que provoque a chuva? Ou é o céu que proporciona os aguaceiros? Não! Sois vós, Senhor, nosso Deus, vós, em quem depositamos nossa esperança; vós, que todas essas coisas haveis criado.