1 RAB diyor ki, 2 ‹‹İşte Babile ve Lev-Kamayda yaşayanlara karşı 2 Yok edici bir rüzgar çıkaracağım. ülkesini simgeleyen şifreli bir söz.
2 Tahıl savuranları göndereceğim Babile; 2 Onu savurup ayıklasınlar, 2 Ülkesini boşaltsınlar diye. 2 Yıkım günü her yandan saldıracaklar ona.
3 Okçu yayını germesin, 2 Zırhını kuşanmasın. 2 Onun gençlerini esirgemeyin! 2 Ordusunu tümüyle yok edin.
4 Kildan ülkesinde ölüler, 2 Babil sokaklarında yaralılar serilecek yere.
5 İsrailin Kutsalına karşı 2 Ülkeleri suçla dolu olmasına karşın, 2 Tanrıları Her Şeye Egemen RAB 2 İsrail ve Yahuda halklarını bırakmadı.
6 Babilden kaçın! 2 Herkes canını kurtarsın! 2 Babilin suçu yüzünden yok olmayın! 2 Çünkü RABbin öç alma zamanıdır, 2 Ona hakkettiğini verecek.
7 Babil RABbin elinde bir altın kâseydi, 2 Bütün dünyayı sarhoş etti. 2 Uluslar şarabını içtiler, 2 Bu yüzden çıldırdılar.
8 Ansızın düşüp paramparça olacak Babil, 2 Yas tutun onun için! 2 Yarasına merhem sürün, belki iyileşir.
9 ‹Babili iyileştirmek istedik, ama iyileşmedi. 2 Bırakalım onu, 2 Hepimiz kendi ülkemize dönelim. 2 Çünkü onun yargısı göklere erişiyor, 2 Bulutlara kadar yükseliyor.
10 ‹‹ ‹RAB haklı olduğumuzu gösterdi, 2 Gelin, Tanrımız RABbin neler yaptığını 2 Siyonda anlatalım.›
11 ‹‹Okları bileyin, 2 Ok kılıflarını doldurun! 2 RAB Med krallarını harekete geçirdi, 2 Amacı Babili yok etmek. 2 RAB öcünü, tapınağının öcünü alacak.
12 Babil surlarına karşı sancak kaldırın! 2 Muhafızları pekiştirin, 2 Nöbetçileri yerleştirin, 2 Pusu kurun! 2 Çünkü RAB Babil halkı için söylediklerini 2 Hem tasarladı hem de yerine getirdi.
13 Ey sizler, akarsuların kıyısında yaşayan, 2 Hazinesi bol olanlar, 2 Sonunuz geldi, zamanınız doldu.
14 Her Şeye Egemen RAB varlığı hakkı için ant içti: 2 Seni çekirge sürüsüyle doldurur gibi 2 Askerlerle dolduracağım. 2 Sana karşı zafer çığlıkları atacaklar.››
15 ‹‹Gücüyle yeryüzünü yaratan, 2 Bilgeliğiyle dünyayı kuran, 2 Aklıyla gökleri yayan RABdir.
16 O gürleyince gökteki sular çağıldar, 2 Yeryüzünün dört bucağından bulutlar yükseltir, 2 Yağmur için şimşek çaktırır, 2 Ambarlarından rüzgar estirir.
17 Hepsi budala, bilgisiz. 2 Her kuyumcu yaptığı puttan utanacak. 2 O putlar yapmacıktır, 2 Soluk yoktur onlarda.
18 Yararsız, alay edilesi nesnelerdir, 2 Cezalandırılınca yok olacaklar.
19 Yakupun Payı onlara benzemez. 2 Mirası olan oymak dahil 2 Her şeye biçim veren Odur, 2 Her Şeye Egemen RABdir adı.
20 ‹‹Sen benim savaş çomağım, 2 Savaş silahımsın. 2 Ulusları parçalayacak, 2 Krallıkları yok edeceğim seninle.
21 Seninle atlarla binicilerini, 2 Savaş arabalarıyla sürücülerini kırıp ezeceğim.
22 Erkeklerle kadınları, 2 Gençlerle yaşlıları, 2 Delikanlılarla genç kızları,
23 Çobanla sürüsünü, 2 Çiftçiyle öküzlerini, 2 Valilerle yardımcılarını darmadağın edeceğim.
24 ‹‹Babilde ve Kildan ülkesinde yaşayanlara 2 Siyonda yaptıkları bütün kötülüğün karşılığını 2 Gözlerinizin önünde ödeteceğim›› diyor RAB.
25 ‹‹Ey yıkıcı dağ, sana karşıyım, 2 Ey bütün dünyayı yıkan›› diyor RAB, 2 ‹‹Elimi sana karşı kaldırıp 2 Seni uçuruma yuvarlayacak, 2 Yanık bir dağa çevireceğim.
26 Senden köşe taşı, temel taşı olmayacak, 2 Çünkü sonsuza dek viran kalacaksın›› diyor RAB.
27 ‹‹Ülkeye sancak dikin! 2 Uluslar arasında boru çalın! 2 Ulusları Babille savaşmaya hazırlayın. 2 Ararat, Minni, Aşkenaz krallıklarını 2 Ona karşı toplayın. 2 Ona karşı bir komutan atayın, 2 Çekirge sürüsü kadar at gönderin üzerine.
28 Ulusları -Med krallarını, valilerini, 2 Bütün yardımcılarını, 2 Yönetimi altındaki bütün ülkeleri- 2 Onunla savaşmaya hazırlayın.
29 Ülke titreyip kıvranıyor! 2 Çünkü RABbin Babil diyarını 2 Issız bir viraneye çevirme amacı 2 Yerine gelmeli.
30 Babil yiğitleri savaştan vazgeçti, 2 Kalelerinde oturuyorlar. 2 Güçleri tükendi, 2 Ürkek kadınlara döndüler. 2 Oturdukları yerler ateşe verildi, 2 Kapı sürgüleri kırıldı.
31 Babil Kralına ulak üstüne ulak, 2 Haberci üstüne haberci geldi. 2 ‹Kent bütünüyle düştü, 2 Irmak geçitleri tutuldu, 2 Bataklıklar ateşe verildi, 2 Askerler dehşete kapıldı› diye haber verdiler.››
33 İsrailin Tanrısı, Her Şeye Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Zamanı gelince harman yeri nasıl çiğnenirse, 2 Babil kızı da öyle olacak. 2 Kısa süre sonra onun da 2 Biçim zamanı gelecek.››
34 Siyon halkı, ‹‹Babil Kralı Nebukadnessar yuttu bizi, ezdi, 2 Boş bir kaba çevirdi›› diyecek, 2 ‹‹Canavar gibi yuttu bizi, 2 Güzel yemeklerimizle karnını doyurdu, 2 Sonra bizi kustu. 2 Bize ve yurttaşlarımıza yapılan zorbalık 2 Babilin başına gelsin.›› 2 Yeruşalim, ‹‹Dökülen kanımızın hesabı 2 Kildanilerden sorulsun›› diyecek.
36 Bunun için RAB diyor ki, 2 ‹‹İşte davanızı ben savunacağım, 2 Öcünüzü ben alacağım; 2 Onun ırmağını kurutacak, 2 Kaynağını keseceğim.
37 Babil taş yığınına, çakal yuvasına dönecek, 2 Dehşet ve alay konusu olacak. 2 Kimse yaşamayacak orada.
38 Halkı genç aslanlar gibi kükreyecek, 2 Aslan yavruları gibi homurdanacak.
39 Ama kızıştıklarında onlara şölen verip 2 Hepsini sarhoş edeceğim; 2 Keyiflensinler, 2 Uyanmayacakları sonsuz bir uykuya 2 Dalsınlar diye›› diyor RAB.
40 ‹‹Onları kuzu gibi, koç ve teke gibi 2 Boğazlanmaya götüreceğim.››
41 ‹‹Şeşak nasıl alındı! 2 Bütün dünyanın övünç kaynağı nasıl ele geçirildi! 2 Uluslar arasında Babil nasıl dehşet oldu!
42 Deniz basacak Babili, 2 Kabaran dalgalar örtecek.
43 Kentleri viran olacak, 2 Toprakları kimsenin yaşamadığı, geçmediği 2 Kurak bir çöle dönecek.
44 Babil ilahı Beli orada cezalandıracak, 2 Yuttuğunu ona kusturacağım. 2 Artık akın akın uluslar gelmeyecek ona. 2 Babil surları yıkılacak.
45 ‹‹Oradan çık, ey halkım! 2 Hepiniz canınızı kurtarın! 2 Kaçın RABbin kızgın öfkesinden!
46 Ülkede duyacağınız söylentiler yüzünden 2 Cesaretinizi yitirmeyin, korkmayın. 2 Bir yıl bir söylenti duyulur, ertesi yıl bir başkası; 2 Ülkedeki zorbalıkla, 2 Önderin öndere karşı çıktığıyla 2 İlgili söylentiler yayılır.
47 İşte bu yüzden Babilin putlarını 2 Cezalandıracağım günler geliyor. 2 Bütün ülke utandırılacak, 2 Öldürülenler ülkenin ortasında yere serilecek.
48 O zaman yer, gök ve onlardaki her şey 2 Babilin başına gelenlere sevinecek. 2 Çünkü kuzeyden gelen yok ediciler 2 Saldıracaklar ona›› diyor RAB.
49 Yeremya şöyle diyor: 2 ‹‹İsrailin öldürülenleri yüzünden düşmelidir Babil. 2 Yeryüzünde öldürülen herkes Babil yüzünden düştü.
50 Ey sizler, kılıçtan kurtulanlar, 2 Kaçın, oyalanmayın! 2 RABbi anın uzaktan, 2 Yeruşalimi düşünün!››
51 ‹‹Rezil olduk, çünkü aşağılandık, 2 Yüzümüz utanç içinde. 2 Çünkü yabancılar RABbin Tapınağının 2 Kutsal yerlerine girmişler.››
52 ‹‹Bu yüzden›› diyor RAB, 2 ‹‹Putlarını cezalandıracağım günler geliyor, 2 Yaralılar inleyecek bütün ülkede.
53 Babil göklere çıksa, 2 Yüksekteki kalesini pekiştirse de, 2 Yok edicileri göndereceğim üzerine›› diyor RAB.
54 ‹‹Babilden çığlık, 2 Kildan ülkesinden büyük yıkım sesi duyuluyor.
55 Çünkü RAB Babili yıkıma uğratıyor; 2 Şamatasını susturuyor. 2 Düşman engin sular gibi kükrüyor, 2 Seslerinin gürültüsü yankılanıyor.
56 Çünkü Babile karşı bir yok edici çıkacak; 2 Yiğitleri tutsak olacak, 2 Yayları paramparça edilecek. 2 Çünkü RAB karşılık veren bir Tanrıdır, 2 Her şeyin tam karşılığını verir.
57 Babil önderlerini, bilgelerini, valilerini, 2 Yardımcılarını, yiğitlerini öyle sarhoş edeceğim ki, 2 Sonsuz bir uykuya dalacak, hiç uyanmayacaklar›› 2 Diyor adı Her Şeye Egemen RAB olan Kral.
58 Her Şeye Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Babilin kalın surları yerle bir edilecek, 2 Yüksek kapıları ateşe verilecek. 2 Halkların çektiği emek boşuna, 2 Ulusların didinmesi ateşe yarayacak.››
59 Yahuda Kralı Sidkiyanın krallığının dördüncü yılında, baş görevli Mahseya oğlu Neriya oğlu Seraya Sidkiyayla birlikte Babile gittiğinde Peygamber Yeremya ona şu buyruğu verdi.
60 Yeremya Babilin başına gelecek bütün felaketleri, Babile ilişkin bütün bu sözleri bir tomara yazmıştı.
61 Yeremya Serayaya şöyle dedi: ‹‹Babile varır varmaz bütün bu sözleri okumayı unutma.
62 De ki, ‹Ya RAB, burayı yıkacağını, içinde insan da hayvan da yaşamayacağını, ülkenin sonsuza dek viran kalacağını söyledin.›
63 Okumayı bitirince tomarı bir taşa bağlayıp Fırata fırlat.
64 Sonra de ki, ‹Babil başına getireceğim felaket yüzünden batacak, bir daha kalkamayacak. Bitkin düşecekler.› ›› Yeremya'nın sözleri burada son buluyor.
1 Eis o que declara o Senhor: vou levantar contra Babilônia e sua população de Lebcamai um vento de destruição.
2 Vou enviar a Babilônia cesteiros que a irão joeirar, e que lhe deixarão vazia a terra, porque, no dia da desgraça, de todos os lados cairão sobre ela.
3 Que o arqueiro não retese seu arco contra o arqueiro nem se pavoneie em sua couraça. Não lhe poupeis a mocidade; exterminai todo o seu exército.
4 Caiam eles, feridos de morte, na terra dos caldeus, e transpassados nas ruas de Babilônia!
5 Porque Israel e Judá não enviuvaram do seu Deus, o Senhor dos exércitos, se bem que sejam terras cheias de crimes contra o Santo de Israel.
6 Fugi para longe do recinto de Babilônia; que cada um salve a vida e não pereça nos seus crimes, pois chegado é o tempo da vingança do Senhor que lhe vai dar o que mereceu.
7 Era Babilônia na mão do Senhor qual taça de ouro que embriagava toda a terra; bebiam as nações o seu vinho e enlouqueciam.
8 Caiu, porém, de repente, Babilônia: está esmagada. Chorai sobre ela! Ide à procura de um bálsamo para a sua ferida; talvez venha a curar-se.
9 Tentamos curar Babilônia, mas em vão. Deixai-a! Vamos cada qual para sua terra. Atingem o céu as suas faltas, sobem tão alto quanto as nuvens.
10 Pôs o Senhor em evidência a justiça de nossa causa. Vinde, a fim de que narremos em Sião a obra do Senhor, nosso Deus!
11 Aguçai vossas flechas! Colocai vossos escudos! Excitou o Senhor o espírito dos reis da Média, terra que deseja destruir Babilônia. É a vingança do Senhor, a vingança do seu templo.
12 Levantai bandeira sobre os muros de Babilônia! Reforçai a guarda! Colocai sentinelas! Armai emboscadas! Porque o Senhor executa o plano que concebeu, a ameaça que proferiu contra os babilônicos.
13 Tu que te assentas sobre as grandes águas, e que possuis imensos tesouros, chegou teu fim. Acabaram-se as tuas rapinas.
14 Jurou-o o Senhor dos exércitos, por si mesmo: Encher-te-ei de homens tão numerosos como gafanhotos, que lançarão gritos triunfantes sobre ti.
15 Criou ele a terra por seu poderio; firmou o mundo com a sua sabedoria, e em sua inteligência estendeu os céus.
16 Ao som de sua voz acumularam-se as águas nos céus; dos confins da terra faz subirem as nuvens, resolve em chuvas os relâmpagos, e de seus reservatórios tira os ventos.
17 Atônitos ficam, então, os homens. Envergonha-se o artífice da estátua que modelou, porque os ídolos que fundiu não passam de mentiras, e não possuem vida.
18 São apenas vãos simulacros, que se desvanecerão no dia do castigo,
19 O mesmo não acontecerá àquele que é a herança de Jacó, pois ele criou tudo, e Israel é a tribo do seu patrimônio. Seu nome é Javé dos exércitos.
20 És para mim um martelo, uma arma de guerra. Por teu intermédio esmago nações, aniquilo reinos
21 e destruo o cavalo e o cavaleiro, o carro e o cocheiro
22 por meio de ti despedaço homens e mulheres, velhos e crianças e quebranto o jovem e a jovem.
23 Por tuas mãos exterminarei pastores e rebanhos, lavradores e suas juntas, governantes e magistrados.
24 Mas, à Babilônia e aos caldeus retribuirei, ante vossos olhos, todo o mal que fizeram a Sião - oráculo do Senhor.
25 É contra ti que me lanço, monte destruidor - oráculo do Senhor -, tu que destróis toda a terra; contra ti vou estender a mão, para precipitar-te do alto dos rochedos, e fazer de ti montanha em chamas.
26 De teus escombros não se poderá tirar pedra de ângulo, nem pedra de alicerce, porque te hás de transformar em eterna ruína - oráculo do Senhor.
27 Por toda a terra erguei o estandarte, tocai a trombeta entre as nações. E contra ela uni os povos em guerra santa, mobilizai os reinos de Ararat, de Meni e Ascenez! Contra ela nomeai escribas recrutadores, e lançai os cavalos, quais gafanhotos eriçados.
28 Recrutai contra ela os povos em guerra santa, os reis da Média, seus governadores e oficiais, e todas as terras de seu domínio.
29 Treme a terra e se turba, porque se cumpre a ameaça do Senhor, contra Babilônia, de reduzir a terra de Babilônia a um lugar ermo e de horror.
30 Deixaram de lutar os guerreiros de Babilônia, abrigando-se nas fortalezas. Quebrou-se-lhes o vigor, mais pareciam mulheres. Incendiaram-se as casas: quebram-se os ferrolhos.
31 Surgem correio sobre correio, mensageiros sobre mensageiros, anunciando ao rei de Babilônia que toda a cidade se acha cercada,
32 que estão fechadas as passagens e os fortins em fogo, e consternados os guerreiros.
33 Porque eis o que falou o Senhor dos exércitos, Deus de Israel: Assemelha-se a filha de Babilônia à eira do tempo do apisoamento, ainda por um pouco, e para ela logo virá o tempo da colheita.
34 Tragou-me, partiu-me Nabucodonosor, rei de Babilônia, deixou-me qual vaso vazio. Engoliu-me, como o faria um dragão, enchendo o ventre do que de melhor eu possuía, e expulsou-me.
35 Recaia sobre Babilônia a nossa carne dilacerada!, dizem os habitantes de Sião; E sobre a Caldéia o meu sangue derramado!, diz Jerusalém.
36 Eis por que, assim falou o Senhor: Vou tomar tua causa em minhas mãos, e hei de vingar-te. Porei teu mar a seco e estancarei suas nascentes.
37 Tornar-se-á Babilônia um amontoado de pedras, covil de chacais, objeto de horror, lugar ermo, que será escarnecido.
38 Rugem seus homens em multidão como leões, e rosnam como leõezinhos.
39 Quando estiverem sequiosos, dar-lhes-ei de beber, e os embriagarei a fim de que se deleitem, adormecendo-os num sono eterno, do qual não mais despertem - oráculo do Senhor.
40 Fá-los-ei, como carneiros, descer ao matadouro, quais cordeiros e cabritos.
41 Como foi tomada Sesac, e vencida a glória de toda a terra? Como se tornou Babilônia objeto de horror, no meio das nações?
42 Subiu o mar contra Babilônia, e ela foi coberta pela multidão de suas ondas.
43 Tornaram-se desertos seus arredores, terra árida e desolada, onde ninguém mais há de morar, e nenhum ser humano habitar.
44 Castigarei Bel em Babilônia tirando-lhe da boca o que havia comido. E dela não se acercarão mais as nações. Eis que se desmorona a muralha de Babilônia!
45 Sai de lá, povo meu! Salve cada um a própria vida, ante a cólera ardente do Senhor!
46 Não se desfaleça o vosso coração. Não tenhais medo das notícias que se farão ouvir na terra. Durante um ano um rumor far-se-á ouvir e outro rumor no ano seguinte: Violências na terra, tirano contra tirano.
47 Eis por que virão dias em que me lançarei contra os ídolos de Babilônia: será, então, coberta de vergonha a terra inteira, em cujo meio cairão os homens feridos de morte.
48 O céu, a terra e tudo quanto encerram lançarão sobre Babilônia exclamações de alegria - oráculo do Senhor - porque contra ela se lançaram os devastadores vindos do norte.
49 Ó mortos de Israel, necessário é que caia Babilônia por sua vez, assim como, por causa dela, caíram todos os mortos da terra.
50 Escapai da espada; parti, não vos detenhais. Na terra longínqua, não vos esqueçais do Senhor, e seja Jerusalém o sonho de vossos corações.
51 Estamos confundidos; ouvimos a injúria, e a vergonha cobriu-nos os rostos, porque estrangeiros penetraram no santuário do templo.
52 Eis por que virão dias - oráculo do Senhor - em que me lançarei contra os ídolos de Babilônia e em que, na terra inteira, gemerão aqueles que são massacrados.
53 Ainda que Babilônia atingisse os céus e sua alta fortaleza se tornasse inacessível, os devastadores, sob minhas ordens, não deixarão de alcançá-la - oráculo do Senhor.
54 Eleva-se de Babilônia um clamor, e da Caldéia irrompe um tumulto de grande desastre.
55 É o Senhor quem devasta Babilônia, fazendo-lhe calar o ruído das vozes. Bramem como torrentes de água as suas ondas e ressoam os seus gritos,
56 porquanto contra Babilônia se arrojou o devastador. Foram presos os guerreiros e quebrados os seus arcos, porque o Senhor, que é o Deus das contas, não deixará de lhes dar a paga.
57 Embriagarei seus chefes e seus sábios, seus governantes, oficiais e guerreiros que dormirão um sono eterno e jamais despertarão! - Oráculo do rei, cujo nome é Javé dos exércitos.
58 Eis o que diz o Senhor dos exércitos: as muralhas imensas de Babilônia serão inteiramente arrasadas, e suas portas, altas como são, incendiadas. Assim, de nada valeram os sofrimentos dos povos, e em proveito do fogo esgotaram-se as nações.
59 Eis a ordem dada pelo profeta Jeremias a Saraías, filho de Néria, filho de Maasias, ao ir a Babilônia com Sedecias, rei de Judá, no quarto ano de seu reinado. Era Saraías o camareiro-mor.
60 Havia Jeremias escrito num livro todas as calamidades que haveriam de atingir Babilônia e todas as predições sobre ela.
61 E disse, então, a Saraías: Quando chegares a Babilônia, procurarás um meio de ler todas essas palavras.
62 Assim, dirás: Senhor, fostes vós que declarastes a destruição desta cidade, que se tornaria inabitável para homens e animais, transformando-se em solidão eterna.
63 E quando terminares a leitura do que nele se acha escrito, tu o ligarás a uma pedra e o lançarás ao Eufrates,
64 Dizendo: assim será mergulhada Babilônia, sem que jamais se possa erguer da calamidade que lançarei contra ela. {E cairão extenuados.} Fim dos oráculos de Jeremias.