1 Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

2 Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

3 Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

4 Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

5 Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

6 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

7 Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

8 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

9 Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

10 Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

11 Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

12 Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

13 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

14 Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

15 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

16 Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

17 La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

18 Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

19 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

20 Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

21 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

22 Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

23 Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

24 Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

25 Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

26 Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

27 Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

28 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

29 Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

30 Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

31 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

32 Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

33 Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

34 Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

35 Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

36 Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

37 Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

38 Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

39 Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

40 Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

41 Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

42 La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

43 Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.

1 ALABAD á Jehová, porque es bueno; Porque para siempre es su misericordia.

2 Digan lo los redimidos de Jehová, Los que ha redimido del poder del enemigo,

3 Y los ha congregado de las tierras, Del oriente y del occidente, Del aquilón y de la mar.

4 Anduvieron perdidos por el desierto, por la soledad sin camino, No hallando ciudad de población.

5 Hambrientos y sedientos, Su alma desfallecía en ellos.

6 Habiendo empero clamado á Jehová en su angustia, Librólos de sus aflicciones:

7 Y dirigiólos por camino derecho, Para que viniesen á ciudad de población.

8 Alaben la misericordia de Jehová, Y sus maravillas para con los hijos de los hombres.

9 Porque sació al alma menesterosa, Y llenó de bien al alma hambrienta.

10 Los que moraban en tinieblas y sombra de muerte, Aprisionados en aflicción y en hierros;

11 Por cuanto fueron rebeldes á las palabras de Jehová, Y aborrecieron el consejo del Altísimo.

12 Por lo que quebrantó él con trabajo sus corazones, Cayeron y no hubo quien los ayudase;

13 Luego que clamaron á Jehová en su angustia, Librólos de sus aflicciones.

14 Sacólos de las tinieblas y de la sombra de muerte, Y rompió sus prisiones.

15 Alaben la misericordia de Jehová, Y sus maravillas para con los hijos de los hombres.

16 Porque quebrantó las puertas de bronce, Y desmenuzó los cerrojos de hierro.

17 Los insensatos, á causa del camino de su rebelión Y á causa de sus maldades, fueron afligidos.

18 Su alma abominó toda vianda, Y llegaron hasta las puertas de la muerte.

19 Mas clamaron á Jehová en su angustia, Y salvólos de sus aflicciones.

20 Envió su palabra, y curólos, Y librólos de su ruina.

21 Alaben la misericordia de Jehová, Y sus maravillas para con los hijos de los hombres:

22 Y sacrifiquen sacrificios de alabanza, Y publiquen sus obras con júbilo.

23 Los que descienden á la mar en navíos, Y hacen negocio en las muchas aguas,

24 Ellos han visto las obras de Jehová, Y sus maravillas en el profundo.

25 El dijo, é hizo saltar el viento de la tempestad, Que levanta sus ondas.

26 Suben á los cielos, descienden á los abismos: Sus almas se derriten con el mal.

27 Tiemblan, y titubean como borrachos, Y toda su ciencia es perdida.

28 Claman empero á Jehová en su angustia, Y líbralos de sus aflicciones.

29 Hace parar la tempestad en sosiego, Y se apaciguan sus ondas.

30 Alégranse luego porque se reposaron; Y él los guía al puerto que deseaban.

31 Alaben la misericordia de Jehová, Y sus maravillas para con los hijos de los hombres.

32 Y ensálcenlo en la congregación del pueblo; Y en consistorio de ancianos lo alaben.

33 El vuelve los ríos en desierto, Y los manantiales de las aguas en secadales;

34 La tierra fructífera en salados, Por la maldad de los que la habitan.

35 Vuelve el desierto en estanques de aguas, Y la tierra seca en manantiales.

36 Y allí aposenta á los hambrientos, Y disponen ciudad para habitación;

37 Y siembran campos, y plantan viñas, Y rinden crecido fruto.

38 Y los bendice, y se multiplican en gran manera; Y no disminuye sus bestias.

39 Y luego son menoscabados y abatidos A causa de tiranía, de males y congojas.

40 El derrama menosprecio sobre los príncipes, Y les hace andar errados, vagabundos, sin camino:

41 Y levanta al pobre de la miseria, Y hace multiplicar las familias como rebaños de ovejas.

42 Vean los rectos, y alégrense; Y toda maldad cierre su boca.

43 ¿Quién es sabio y guardará estas cosas, Y entenderá las misericordias de Jehová?