1 Jobas atsakydamas tarė:
2 "Klausykite atidžiai mano žodžių, ir tokia bus jūsų paguoda.
3 Kantriai išklausykite mano kalbą; kai baigsiu, galite toliau tyčiotis.
4 Argi mano skundas žmogui? Jei taip būtų, mano dvasia nesijaudintų.
5 Pažvelkite į mane ir nusigąskite, uždenkite ranka savo burnas.
6 Tai prisiminęs, pats nusigąstu, drebėjimas apima mano kūną.
7 Kodėl nedorėliai gyvena iki senatvės ir yra kupini jėgos?
8 Jų palikuonys įsikuria jų aplinkoje, jų vaikaičiai gyvena su jais.
9 Jų namai saugūs, jie nieko nebijo, ir Dievo lazda jų neplaka.
10 Jų galvijai veisiasi, karvės apsiveršiuoja ir neišsimeta.
11 Jų vaikai šokinėja kaip ėriukai ir žaidžia.
12 Jie paima būgnelius ir arfas ir džiaugiasi, skambant fleitai.
13 Jie gyvena pasiturinčiai ir per akimirksnį nueina į kapus,
14 nors jie sako Dievui: ‘Atsitrauk nuo mūsų. Mes nenorime pažinti Tavo kelių.
15 Kas yra Visagalis, kad Jam turėtume tarnauti? Kokią naudą turėsime, jei melsimės Jam?’
16 Bet jų gerovė nėra jų pačių rankose; todėl nedorėlių patarimas yra toli nuo manęs.
17 Juk dažnai užgęsta nedorėlių žibintas ir juos prislegia nelaimės! Dievas užsirūstinęs siunčia jiems vargų.
18 Jie yra kaip šiaudai prieš vėją, kaip audros nunešami pelai.
19 Jūs sakote, kad Dievas kaupia nedorybes jo vaikams! Tegul Jis atlygina jam pačiam, kad jis tai žinotų.
20 Jo akys tepamato savo pražūtį ir jis tegeria Visagalio rūstybę.
21 Kam jam rūpintis savo namais po savęs, kai jo mėnesių skaičius bus nutrauktas?
22 Argi galima pamokyti išminties Dievą, kuris teisia valdovus?
23 Vienas miršta kupinas jėgų, laisvas nuo rūpesčių ir ramus,
24 jo viduriai pilni taukų ir jo kaulai prisigėrę smegenų.
25 Kitas miršta su apkartusia siela, nieko gero neragavęs.
26 Abu paguldomi į dulkes, ir kirmėlės juos apdengia.
27 Aš žinau jūsų mintis ir jūsų nedoras užmačias prieš mane.
28 Jūs sakote: ‘Kur kunigaikščių namai ir kur nedorėlių buveinės?’
29 Pasiklausykite keliautojų ir pasimokykite iš jų pasakojimų,
30 kad nedorėlis palaikomas žlugimo dienai ir bus atvestas į rūstybės dieną.
31 Kas pasakys jam į akis apie jo kelius? Kas atlygins jam už tai, ką jis padarė?
32 Jis bus nuvežtas į kapines ir pasiliks kape.
33 Slėnio grumstai bus jam mieli; kiekvienas žmogus nueis paskui jį ir prieš jį buvo nesuskaitoma daugybė.
34 Kaip tad jūs mane tuščiai guodžiate, nes jūsų atsakymai yra tik apgaulė".
1 Ijob respondis kaj diris:
2 Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.
3 Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.
4 Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?
5 Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.
6 Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.
7 Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?
8 Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.
9 Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.
10 Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.
11 Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.
12 Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.
13 Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.
14 Kaj tamen ili diras al Dio:Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;
15 Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?
16 Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.
17 Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.
18 Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.
19 Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;
20 Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.
21 Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?
22 Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?
23 Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;
24 Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.
25 Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.
26 Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.
27 Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;
28 Vi diros:Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?
29 Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:
30 En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.
31 Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?
32 Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.
33 Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.
34 Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?