1 Psaume de David, [donné] au maître chantre. Ô Dieu de ma louange, ne te tais point.

2 Car la bouche du méchant, et la bouche [remplie] de fraudes se sont ouvertes contre moi, [et] m'ont parlé, en usant d'une langue trompeuse.

3 Et des paroles pleines de haine m'ont environné, et ils me font la guerre sans cause.

4 Au lieu que je les aimais, ils ont été mes ennemis; mais moi, je n'ai fait que prier [en leur faveur].

5 Et ils m'ont rendu le mal pour le bien, et la haine pour l'amour que je leur portais.

6 Etablis le méchant sur lui, et fais que l'adversaire se tienne à sa droite.

7 Quand il sera jugé, fais qu'il soit déclaré méchant, et que sa prière soit regardée comme un crime.

8 Que sa vie soit courte, et qu'un autre prenne sa charge.

9 Que ses enfants soient orphelins, et sa femme veuve;

10 Et que ses enfants soient entièrement vagabonds, et qu'ils mendient et quêtent [en sortant] de leurs maisons détruites.

11 Que le créancier usant d'exaction attrape tout ce qui est à lui, et que les étrangers butinent tout son travail.

12 Qu'il n'y ait personne qui étende sa compassion sur lui, et qu'il n'y ait personne qui ait pitié de ses orphelins.

13 Que sa postérité soit exposée à être retranchée; que leur nom soit effacé dans la race qui le suivra.

14 Que l'iniquité de ses pères revienne en mémoire à l'Eternel, et que le péché de sa mère ne soit point effacé.

15 Qu'ils soient continuellement devant l'Eternel; et qu'il retranche leur mémoire de la terre;

16 Parce qu'il ne s'est point souvenu d'user de miséricorde, mais il a persécuté l'homme affligé et misérable, dont le cœur est brisé, et cela pour le faire mourir.

17 Puisqu'il a aimé la malédiction, que la malédiction tombe sur lui; et parce qu'il n'a point pris plaisir à la bénédiction, que la bénédiction aussi s'éloigne de lui.

18 Et qu'il soit revêtu de malédiction comme de sa robe, et qu'elle entre dans son corps comme de l'eau, et dans ses os comme de l'huile.

19 Qu'elle lui soit comme un vêtement dont il se couvre, et comme une ceinture, dont il se ceigne continuellement.

20 Telle soit de part l'Eternel la récompense de mes adversaires, et de ceux qui parlent mal de moi.

21 Mais toi, Eternel Seigneur, agis avec moi pour l'amour de ton Nom; [et] parce que ta miséricorde est tendre, délivre-moi.

22 Car je suis affligé et misérable, et mon cœur est blessé au-dedans de moi.

23 Je m'en vais comme l'ombre quand elle décline, et je suis chassé comme une sauterelle.

24 Mes genoux sont affaiblis par le jeûne, et ma chair s'est amaigrie, au lieu qu'elle était en bon point.

25 Encore leur suis-je en opprobre; quand ils me voient ils branlent la tête.

26 Eternel mon Dieu! aide-moi, [et] délivre-moi selon ta miséricorde.

27 Afin qu'on connaisse que c'est ici ta main, et que toi, ô Eternel! tu as fait ceci.

28 Ils maudiront, mais tu béniras; ils s'élèveront, mais ils seront confus, et ton serviteur se réjouira.

29 Que mes adversaires soient revêtus de confusion, et couverts de leur honte comme d'un manteau.

30 Je célébrerai hautement de ma bouche l'Eternel, et je le louerai au milieu de plusieurs nations.

31 De ce qu'il se tient à la droite du misérable, pour le délivrer de ceux qui condamnent son âme.

1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

2 Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

3 Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

4 Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

5 Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

6 Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

7 Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

8 Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

9 Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

10 Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

11 Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

12 Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

13 Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

14 La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

15 Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

16 Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

17 Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

18 Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

19 Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

20 Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

21 Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

22 Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

23 Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

24 Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

25 Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

26 Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

27 Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

28 Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

29 Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

30 Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

31 Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.