1 Meus irmãos, desejo de todo o coração que o meu próprio povo seja salvo. E peço a Deus em favor deles 2 porque eu sou testemunha de que eles são muito dedicados a Deus. Mas a dedicação deles não está baseada no verdadeiro conhecimento, 3 pois eles não conhecem a maneira como Deus aceita as pessoas e assim têm procurado conseguir isso da sua própria maneira. Eles rejeitaram o modo de Deus aceitar as pessoas. 4 Porque, com Cristo, a lei chegou ao fim, e assim os que creem é que são aceitos por Deus.

A salvação é para todos

5 Pois o que Moisés escreveu a respeito de as pessoas serem aceitas por Deus pela obediência à lei foi isto: "Viverá aquele que fizer o que a lei manda." 6 Porém, quanto a ser aceito por Deus por meio da fé, Moisés diz o seguinte: "Não fique pensando assim: quem vai subir até o céu?", isto é, para trazer Cristo do céu. 7 "Nem pergunte: quem descerá ao mundo lá de baixo?", isto é, para fazer com que Cristo suba do mundo dos mortos. 8 O que Moisés diz é isto: "A mensagem de Deus está perto de você, nos seus lábios e no seu coração" — isto é, a mensagem de fé que anunciamos. 9 Se você disser com a sua boca: "Jesus é Senhor" e no seu coração crer que Deus ressuscitou Jesus, você será salvo. 10 Porque nós cremos com o coração e somos aceitos por Deus; falamos com a boca e assim somos salvos. 11 Porque as Escrituras Sagradas dizem: "Quem crer nele não ficará desiludido." 12 Isso vale para todos, pois não existe nenhuma diferença entre judeus e não judeus. Deus é o mesmo Senhor de todos e abençoa generosamente todos os que pedem a sua ajuda. 13 Como dizem as Escrituras Sagradas: "Todos os que pedirem a ajuda do Senhor serão salvos."

14 Mas como é que as pessoas irão pedir, se não crerem nele? E como poderão crer, se não ouvirem a mensagem? E como poderão ouvir, se a mensagem não for anunciada? 15 E como é que a mensagem será anunciada, se não forem enviados mensageiros? As Escrituras Sagradas dizem: "Como é bonito ver os mensageiros trazendo boas notícias!"

16 Mas nem todos aceitam a boa notícia do evangelho. Foi Isaías quem disse: "Senhor, quem creu na nossa mensagem?" 17 Portanto, a fé vem por ouvir a mensagem, e a mensagem vem por meio da pregação a respeito de Cristo.

18 Mas eu pergunto: será que eles não ouviram a mensagem? É claro que ouviram! Como dizem as Escrituras:

"A voz deles se espalhou

pelo mundo inteiro;

as suas palavras alcançaram

a terra toda."

19 Eu pergunto ainda: será que o povo de Israel não soube disso? Moisés foi o primeiro a dar uma resposta. Ele disse:

"Eu farei com que vocês

fiquem com ciúmes de um povo

que não é uma nação;

farei com que fiquem com raiva

de uma nação de gente sem juízo."

20 E Isaías foi mais corajoso ao anunciar o que Deus disse:

"Eu fui achado por aqueles

que não me procuravam

e apareci aos que não perguntavam

por mim."

21 Mas, a respeito de Israel, Deus disse:

"O dia inteiro eu abri os braços,

pronto para receber um povo

desobediente e rebelde."

1 Lebi (Liebe) Breda, mi Herze`s Wunsch isch, un i(ich) fleh au zue Gott fir sie, daß sie grettet wäre.

2 Denn i(ich) beziig ne, daß sie Eifa fir Gott hän, aba ohni Insicht.

3 Denn sie erkenne de Grechtigkeit nit, de vor Gott gilt, un sueche ihri eigeni Grechtigkeit ufzrichte un sin so dr Grechtigkeit Gottes nit folgsam.

4 Denn Chrischtus isch`s End vum Gsetz; wer a nen glaubt, der isch Grecht.

5 Moses nämlich schribt vu dr Grechtigkeit, de üs däm Gsetz kummt (3. Moses 18,5): "Dr Mensch, der des doet, wird dodurch läbä."

6 Aba de Grechtigkeit üs däm Glaube sait`s ä so (5. Moses 30,11-14): "Sag nit in dinem Herz: Wer will nuf gen Himmel fahre?" - nämlich um Chrischtus rabzhole -

7 odr: "Wer will nab in de Defi fahre?" - nämlich um Chrischtus vu d Dote rufzhole -,

8 sundern was sait sie? "Des Wort isch dir nooch, in dinem Mul (Gosch) un in dinem Herze." Des isch des Wort vum Glaube, des ma(mir) predige.

9 Denn wenn dü mit dinem Mul (Gosch) bekennsch, daß Jesus dr Herr isch, un in dinem Herze glaubsch, daß nen Gott vu d Dote uferweckt het, so wirsch dü grettet.

10 Denn wenn ma vu Herze glaubt, so wird ma Grecht; un wenn ma mit däm Mul (Gosch) bekannt macht, so wird ma grettet.

11 Denn de Schrift sait (Jesaja 28,16): "Wer a nen glaubt, wird nit zschande wäre."

12 S isch do kei Undaschied zwische Jude un Grieche; s isch iba alli sella Herr, rich fir alli, de nen aruefe.

13 Denn "wer d Name vum Herrn aruefe wird, soll grettet werde" (Joel 3,5).

14 We solle sie aba den aruefe, an den sie nit glaube? We solle sie aba an den glaube, vu dem sie nigs ghärt hän? We solle sie aba härä ohni Prediga?

15 We solle sie aba predige, wenn sie nit gschickt wäre? We denn gschriebe schtoht (Jesaja 52,7): "We leb sin de Feß dr Freudebote, de des Guete vukindige!"

16 Aba nit alli sin däm Evangelium hörig. Denn Jesaja sait (Jesaja 53,1): "Herr, wer glaubt unsam Predige? "

17 So kummt dr Glaube üs dr Predigt, des Predige aba durch des Wort Chrischti.

18 Ich frog aba: Hän sie`s nit ghärt ? Doch, s isch jo "in alli Lända üsgange ihr Schall un ihr Wort bis an de Ende dr Welt" (Psalm 19,5).

19 Ich frog aba: Het`s Israel nit vuschtande? Als erschta sait Moses (5. Moses 32,21): "Ich will äich eifasichtig mache uf ä Nit-Volk; un iba ä unvuschtändiges Volk will i(ich) äich zornig mache."

20 Jesaja aba wagt z sage (Jesaja 65,1): "Ich ha mi find lo vu däne, de mi nit sueche, un erschien däne, de nit nohch ma(mir) froge."

21 Zue Israel aba sait da(er) (Jesaja 65,2): "D ganze Dag ha i(ich) mini Händ(Pfode) üsgschtreckt nohch rem Volk, des sich nigs sage losst un widaschpricht."