A vida dominada pelo Espírito Santo

1 Agora já não existe nenhuma condenação para as pessoas que estão unidas com Cristo Jesus. 2 Pois a lei do Espírito de Deus, que nos trouxe vida por estarmos unidos com Cristo Jesus, livrou você da lei do pecado e da morte. 3 Deus fez o que a lei não pôde fazer porque a natureza humana era fraca. Deus condenou o pecado na natureza humana , enviando o seu próprio Filho, que veio na forma da nossa natureza pecaminosa a fim de acabar com o pecado. 4 Deus fez isso para que as ordens justas da lei pudessem ser completamente cumpridas por nós, que vivemos de acordo com o Espírito de Deus e não de acordo com a natureza humana. 5 Porque as pessoas que vivem de acordo com a natureza humana têm a sua mente controlada por essa mesma natureza. Mas as que vivem de acordo com o Espírito de Deus têm a sua mente controlada pelo Espírito. 6 As pessoas que têm a mente controlada pela natureza humana acabarão morrendo espiritualmente; mas as que têm a mente controlada pelo Espírito de Deus terão a vida eterna e a paz. 7 Por isso as pessoas que têm a mente controlada pela natureza humana se tornam inimigas de Deus, pois não obedecem à lei de Deus e, de fato, não podem obedecer a ela. 8 As pessoas que vivem de acordo com a sua natureza humana não podem agradar a Deus.

9 Vocês, porém, não vivem como manda a natureza humana, mas como o Espírito de Deus quer, se é que o Espírito de Deus vive realmente em vocês. Quem não tem o Espírito de Cristo não pertence a ele. 10 Mas, se Cristo vive em vocês, então, embora o corpo de vocês vá morrer por causa do pecado, o Espírito de Deus é vida para vocês porque vocês foram aceitos por Deus. 11 Se em vocês vive o Espírito daquele que ressuscitou Jesus, então aquele que ressuscitou Jesus Cristo dará também vida ao corpo mortal de vocês, por meio do seu Espírito, que vive em vocês.

12 Portanto, meus irmãos, nós temos uma obrigação, que é a de não vivermos de acordo com a nossa natureza humana. 13 Porque, se vocês viverem de acordo com a natureza humana, vocês morrerão espiritualmente; mas, se pelo Espírito de Deus vocês matarem as suas ações pecaminosas, vocês viverão espiritualmente. 14 Pois aqueles que são guiados pelo Espírito de Deus são filhos de Deus. 15 Porque o Espírito que vocês receberam de Deus não torna vocês escravos e não faz com que tenham medo. Pelo contrário, o Espírito torna vocês filhos de Deus; e pelo poder do Espírito dizemos com fervor a Deus: "Pai, meu Pai!" 16 O Espírito de Deus se une com o nosso espírito para afirmar que somos filhos de Deus. 17 Nós somos seus filhos, e por isso receberemos as bênçãos que ele guarda para o seu povo, e também receberemos com Cristo aquilo que Deus tem guardado para ele. Porque, se tomamos parte nos sofrimentos de Cristo, também tomaremos parte na sua glória.

A glória futura

18 Eu penso que o que sofremos durante a nossa vida não pode ser comparado, de modo nenhum, com a glória que nos será revelada no futuro. 19 O Universo todo espera com muita impaciência o momento em que Deus vai revelar o que os seus filhos realmente são. 20 Pois o Universo se tornou inútil, não pela sua própria vontade, mas porque Deus quis que fosse assim. Porém existe esta esperança: 21 Um dia o próprio Universo ficará livre do poder destruidor que o mantém escravo e tomará parte na gloriosa liberdade dos filhos de Deus. 22 Pois sabemos que até agora o Universo todo geme e sofre como uma mulher que está em trabalho de parto. 23 E não somente o Universo, mas nós, que temos o Espírito Santo como o primeiro presente que recebemos de Deus, nós também gememos dentro de nós mesmos enquanto esperamos que Deus faça com que sejamos seus filhos e nos liberte completamente. 24 Pois foi por meio da esperança que fomos salvos. Mas, se já estamos vendo aquilo que esperamos, então isso não é mais uma esperança. Pois quem é que fica esperando por alguma coisa que está vendo? 25 Porém, se estamos esperando alguma coisa que ainda não podemos ver, então esperamos com paciência.

26 Assim também o Espírito de Deus vem nos ajudar na nossa fraqueza. Pois não sabemos como devemos orar, mas o Espírito de Deus, com gemidos que não podem ser explicados por palavras, pede a Deus em nosso favor. 27 E Deus, que vê o que está dentro do coração, sabe qual é o pensamento do Espírito. Porque o Espírito pede em favor do povo de Deus e pede de acordo com a vontade de Deus. 28 Pois sabemos que todas as coisas trabalham juntas para o bem daqueles que amam a Deus, daqueles a quem ele chamou de acordo com o seu plano. 29 Porque aqueles que já tinham sido escolhidos por Deus ele também separou a fim de se tornarem parecidos com o seu Filho. Ele fez isso para que o Filho fosse o primeiro entre muitos irmãos. 30 Assim Deus chamou os que havia separado. Não somente os chamou, mas também os aceitou; e não somente os aceitou, mas também repartiu a sua glória com eles.

O amor de Deus, que é nosso por meio de Cristo

31 Diante de tudo isso, o que mais podemos dizer? Se Deus está do nosso lado, quem poderá nos vencer? Ninguém! 32 Porque ele nem mesmo deixou de entregar o próprio Filho, mas o ofereceu por todos nós! Se ele nos deu o seu Filho, será que não nos dará também todas as coisas? 33 Quem acusará aqueles que Deus escolheu? Ninguém! Porque o próprio Deus declara que eles não são culpados. 34 Será que alguém poderá condená-los? Ninguém! Pois foi Cristo Jesus quem morreu, ou melhor, quem foi ressuscitado e está à direita de Deus. E ele pede a Deus em favor de nós. 35 Então quem pode nos separar do amor de Cristo? Serão os sofrimentos, as dificuldades, a perseguição, a fome, a pobreza, o perigo ou a morte? 36 Como dizem as Escrituras Sagradas:

"Por causa de ti

estamos em perigo de morte

o dia inteiro;

somos tratados como ovelhas

que vão para o matadouro."

37 Em todas essas situações temos a vitória completa por meio daquele que nos amou. 38 Pois eu tenho a certeza de que nada pode nos separar do amor de Deus: nem a morte, nem a vida; nem os anjos, nem outras autoridades ou poderes celestiais ; nem o presente, nem o futuro; 39 nem o mundo lá de cima, nem o mundo lá de baixo. Em todo o Universo não há nada que possa nos separar do amor de Deus, que é nosso por meio de Cristo Jesus, o nosso Senhor.

1 So git`s etze kei Vudammnis fir de, de in Chrischtus Jesus sin.

2 Denn des Gsetz vum Geischt, der lebändig macht in Chrischtus Jesus, het di fräi gmacht vum Gsetz dr Sinde un vum Dod.

3 Denn was däm Gsetz unmeglich war, wel`s durch des Fleisch gschwächt war, des doet Gott: er schickt si Bue in dr Gschtalt vum sindige Fleisches un um dr Sinde wille un vudammt d Sinde im Fleisch,

4 dmit d Grechtigkeit, vum Gsetz gforderet, in uns(us) erfillt wird, de ma(mir) etze nit nohch rem Fleisch läbä, sundern nohch rem Geischt.

5 Denn de do fleischlich sin, de sin fleischlich gsinnt; de aba geischtlich sin, de sin geischtlich gsinnt.

6 Aba fleischlich gsinnt si isch d Dod, un geischtlich gsinnt si isch Läbä un Friede.

7 Denn fleischlich gsinnt si isch Feindschaft gege Gott, wel des Fleisch däm Gsetz Gottes nit folgsam isch; denn s vumag's au nit.

8 De aba fleischlich sin, kenne Gott nit gfalle.

9 Ihr aba sin nit fleischlich, sundern geischtlich, wenn denn Gottes Geischt in äich wohnt. Wer aba Chrischti Geischt nit het, der isch nit si.

10 Wenn aba Chrischtus in äich isch, so isch dr Leib (Ranze) zwar dot um dr Sinde wille, dr Geischt aba isch Läbä um dr Grechtigkeit wille.

11 Wenn etze dr Geischt vu däm, der wo Jesus vu d Dote uferweckt het, in äich wohnt, so wird da(er), der wo Chrischtus vu d Dote uferweckt het, au äiri schterbliche Leiba (Ranze) lebändig mache durch si Geischt, der in äich wohnt.

12 So sin ma(mir) etze, lebi Breda, nit däm Fleisch schuldig, daß ma(mir) nohch rem Fleisch läbä.

13 Denn wenn ihr nohch rem Fleisch läbt, so den na schterbe mese; wenn ihr aba durch d Geischt de Tade vum Fleisch ablege(umbringe), so den na läbä.

14 Denn weli dr Geischt Gottes tribt, de sin Gottes Kinda.

15 Denn ihr hän nit ä knechtische Geischt gregt, daß sa äich abamols firchte men; sundern ihr hän ä kindliche Geischt gregt, durch den ma(mir) röfä: Abba, liebe Vada (Babbe)!

16 Dr Geischt selbscht git Ziignis unsam Geischt, daß ma(mir) Gottes Kinda sin.

17 Sind ma(mir) aba Kinda, so sin ma(mir) au Erbe, nämlich Gottes Erbe un Miterbe Chrischti, wenn ma(mir) denn mit nem liede, dmit ma(mir) au mit zue d Herrlichkeit erhobe wäre.

18 Denn i(ich) bi ibaziigt, daß de Ziit vu d Liede nit ins Gwicht flege gegeiba dr Herrlichkeit, de an uns(us) zeigt (offenbart) wäre soll.

19 Denn des ängschtliche Harre vu d Gschöpf wartet druf, daß de Kinda Gottes bekannt wäre.

20 D Schöpfig isch jo undaworfe dr Vugänglichkeit - ohni ihr Wille, sundern durch den, der sie undaworfe het -, doch uf Hoffnig;

21 denn au de Schöpfig wird fräi wäre vu d Knechtschaft dr Vugänglichkeit zue d herrliche Fräiheit vu d Kinda Gottes.

22 Denn ma(mir) wisse, daß de ganzi Schöpfig bis zue däm Etze mit uns(us) seufzt un angscht het.

23 Nit ällei aba sie, sundern au mir selba, de ma(mir) d Geischt als Erstlingsgabe hän, seufze in uns(us) selba un sehne uns(us) nohch d Kindschaft, d Erlesig vu unsrem Leib (Ranze).

24 Denn ma(mir) sin zwar grettet, doch uf Hoffnig. D Hoffnig aba, de ma sieht, isch nit Hoffnig; denn we ka ma uf des hoffe, was ma sieht?

25 Wenn ma(mir) aba uf des hoffe, was ma(mir) nit sähn, so warte ma(mir) druf in Geduld.

26 Eso hilft au dr Geischt unsra Schwachheit uf. Denn ma(mir) wisse nit, was ma(mir) bäte solle, we sich's kert; sundern dr Geischt selbscht vutritt uns(us) mit unüsschprechliche Seufze.

27 Der aba de Herze erforscht, der weiß, woruf dr Sinn (s Gmeht) vum Geischt grichtet isch; denn na(er) vutritt di Heilige, we`s Gott gfalle doet.

28 Mir wisse aba, daß däne, de Gott lieb hän, alli Sache zum Beschte diene, däne, de nohch sinem Rotschluß bruefe sin.

29 Denn de na(er) üsgwält het, de het da(er) au vorherbschtimmt, daß sie glich si solle däm Bild vu sinem Bue, dmit der d Erschtgeborene isch unda viele Breda.

30 De er aba vorherbschtimmt het, de het da(er) au bruefe; de na(er) aba bruefe het, de het da(er) au Grecht gmacht; de na(er) aba Grecht gmacht het, de het da(er) au vuherrlicht.

31 Was wen ma(mir) etze dozue sage? Isch Gott fir uns(us), wer ka gege uns(us) si?

32 Der au si eigene Bue nit vuschont het, sundern het nen fir uns(us) alli hige - we soll la(er) uns(us) mit nem nit alles schenke?

33 Wer will de Üserwählte Gottes bschuldige? Gott isch do, der Grecht macht.

34 Wer will vudamme? Chrischtus Jesus isch do, der gschtorbe isch, noh vielme, der au uferweckt isch, der zue d Rechte Gottes isch un uns(us) vutritt.

35 Wer will uns(us) trenne vu d Lebi (Liebe) Chrischti? Trebsal odr Angscht odr Vufolgig odr Hunga odr Nackedei (Blöße) odr Gfahr odr Schwert?

36 we gschriebe schtoht (Psalm 44,23): "Wägä dir wäre ma(mir) umbrocht d ganze Dag; ma(mir) sin gachtet we Schlachtvieh."

37 Aba in däm alle ibawinde ma(mir) wit durch den, der uns(us) gliebt (leb ka) het.

38 Denn i(ich) bi gwiß, daß nit Dod noh Läbä, nit Engel noh Mächte noh Gwalte, nit Gegäwärtiges noh Zuekinftiges,

39 nit Hohes noh Defes noh ä anderi Gschöpf uns(us) trenne ka vu d Lebi (Liebe) Gottes, de in Chrischtus Jesus isch, unsam Herr.