1 Satanás conseguiu trazer uma desgraça sobre Israel, incitando David a fazer um recenseamento de Israel.

2 Faz o recenseamento completo de todo o povo, de uma ponta à outra da terra, e traz-me os totais, disse ele a Joabe e os outros chefes.

3 Mas Joabe objectou: Ainda que o Senhor multiplicasse o seu povo cem vezes mais, não continuaria ele a pertencer-te? Então porque é que queres fazer uma coisa dessas? Porque levas tu Israel a pecar?

4 Porém o rei contra-argumentou e Joabe acabou por fazer o que lhe fora ordenado. Foi assim por toda a terra de Israel e voltou a Jerusalém. O total da população verificou-se ser de 1.100.000 homens em idade de serviço militar em Israel, e de 470.000 em Judá. Mas não incluiu as tribos de Levi e de Benjamim nestes números, porque esta iniciativa do rei lhe pareceu muito mal.

7 Deus também não se agradou com este recenseamento e castigou Israel por isso.

8 Mas David disse a Deus: Pequei gravemente, ao fazer tal coisa. Peço-te que me perdoes, porque reconheço que agi loucamente.

9 Então o Senhor disse a Gad, o profeta na corte de David: Vai dizer a David: 'O Senhor propõe-te três coisas à escolha. Escolhe a que preferes: três anos de fome no país, três meses de destruições por parte dos inimigos de Israel, ou três dias de uma praga mortal, trazida pelo anjo do Senhor sobre o povo. Pensa nisso e dá-me a resposta, para que a transmita a quem me enviou.'

13 É uma decisão que me dá grande angústia, respondeu David. Contudo, prefiro cair nas mãos do Senhor, do que ficar à mercê do poder dos homens, pois sei que a misericórdia do Senhor é muito grande.

14 Foi dessa maneira que o Senhor mandou uma praga sobre Israel, de tal forma que chegaram a morrer 70.000 pessoas. Durante essa praga Deus enviou um anjo para destruir Jerusalém; mas, antes de ele começar, Deus, por causa da muita compaixão que sentiu por ela, mandou ao anjo destruidor: Pára! Já basta. O anjo do Senhor estava sobre a eira de Ornã, o jebusita. Quando David viu o anjo do Senhor, entre o céu e a terra, com a sua espada desembainhada apontada para Jerusalém, tanto ele como os anciãos de Israel revestiram-se de pano de saco, e caíram por terra perante o Senhor.

17 David disse a Deus: Fui eu quem pecou, ordenando esse recenseamento. Mas estas ovelhas, que fizeram elas de mal? Ó Senhor meu Deus, destrói-me antes a mim e à minha família, mas não o teu povo.

18 O anjo do Senhor disse ao profeta Gad que desse instruções a David para construir um altar ao Senhor na eira de Ornã, o jebusita. David foi ter com Ornã, que estava, nesse momento, a malhar o trigo. Ornã viu o anjo, ao virar-se; mas os seus quatro filhos fugiram e esconderam-se. Entretanto Ornã reparou em David que se aproximava. Deixou logo a eira e foi inclinar-se com o rosto em terra perante o rei David.

22 David disse-lhe: Vende-me esta eira, pelo preço exacto por que vale, para que construa aqui um altar ao Senhor e a praga cesse.

23 Fica já com ela, meu senhor, e usa-a como melhor quiseres, respondeu Ornã a David. Toma também os bois para o holocausto; até os instrumentos que aí estão de madeira podem servir de lenha para o fogo, e o trigo poderá ser para uma oferta de cereais. Tudo te dou.

24 Não. Quero comprar-ta pelo seu preço; não posso tomar do que é teu e dá-lo a Deus. Não oferecerei a Deus sacrifícios que nada me custem!

25 David pagou pois a Ornã sete quilos de ouro, e construiu ali um altar ao Senhor, sacrificando holocaustos e ofertas de paz sobre ele. A seguir invocou o Senhor, que respondeu enviando fogo do céu para queimar as ofertas que estavam no altar.

27 Deus mandou que o anjo pusesse a espada na bainha. Quando David viu que o Senhor respondera, fez novos sacrifícios. Nessa altura o tabernáculo e o altar que Moisés mandara fazer estavam na colina de Gibeão; mas David não teve tempo de ir até lá para implorar ao Senhor, pois que estava aterrorizado com a espada ameaçadora do anjo de Jeová.

1 Mutta saatana nousi Israelia vastaan ja yllytti Daavidin laskemaan Israelin.

4 Kuitenkin kuninkaan sana velvoitti Jooabia, ja niin Jooab lähti ja kierteli koko Israelin. Sitten hän tuli Jerusalemiin.

5 Ja Jooab ilmoitti Daavidille kansan lasketun lukumäärän: koko Israelissa oli yksitoistasataa tuhatta sotakuntoista miekkamiestä, ja Juudassa oli neljäsataa seitsemänkymmentä tuhatta miekkamiestä.

6 Mutta Leevistä ja Benjaminista hän ei pitänyt katselmusta yhdessä muiden kanssa, sillä kuninkaan käsky oli Jooabille kauhistus.

7 Mutta tämä asia oli Jumalan silmissä paha, ja hän löi Israelia.

14 Niin Herra antoi ruton tulla Israeliin, ja Israelista kaatui seitsemänkymmentä tuhatta miestä.

16 Kun Daavid nosti silmänsä ja näki Herran enkelin seisovan maan ja taivaan välillä, kädessänsä paljastettu miekka ojennettuna Jerusalemin yli, lankesivat Daavid ja vanhimmat, säkkeihin verhottuina, kasvoillensa.

18 Silloin Herran enkeli käski Gaadin sanoa Daavidille, että Daavid menisi pystyttämään Herralle alttarin jebusilaisen Ornanin puimatantereelle.

19 Ja Daavid meni sen sanan mukaan, jonka Gaad oli Herran nimeen puhunut.

20 Ja kun Ornan kääntyi, näki hän enkelin, ja hänen neljä poikaansa piiloutui; sillä Ornan oli puimassa nisuja.

21 Mutta Daavid meni Ornanin luo, ja kun Ornan katsahti ylös ja näki Daavidin, lähti hän puimatantereelta ja kumartui Daavidin eteen kasvoilleen maahan.

25 Niin Daavid antoi Ornanille siitä paikasta kuudensadan sekelin painon kultaa.

26 Ja Daavid rakensi sinne alttarin Herralle ja uhrasi polttouhreja ja yhteysuhreja, ja kun hän huusi Herraa, vastasi Herra tulella, jonka hän lähetti taivaasta polttouhrialttarille.

27 Ja Herra käski enkelin pistää miekkansa tuppeen.

28 Siihen aikaan kun Daavid näki, että Herra oli kuullut häntä jebusilaisen Ornanin puimatantereella, uhrasi hän siellä.

29 Mutta Herran asumus, jonka Mooses oli teettänyt erämaassa, ja polttouhrialttari olivat siihen aikaan Gibeonin uhrikukkulalla.

30 Eikä Daavid rohjennut mennä Jumalan eteen etsimään häntä, sillä hän oli peljästynyt Herran enkelin miekkaa.