1 Posteriormente à morte de Eude Israel tornou a cair no pecado contra o Senhor, o qual deixou que o rei Jabim de Hazor em Canaã os vencesse e dominasse. O comandante das suas forças militares era Sísera, que vivia em Harosete-Ha-Goiim.

3 Este mandou fazer novecentos carros de combate em ferro; e tornou a vida para os israelitas insuportável durante vinte anos. Mas por fim, rogaram muito ao Senhor, que os socorreu.

4 A pessoa que chefiava Israel nessa altura era Débora, uma mulher profetisa, casada com Lapidote. Vivia num lugar agora chamado Palmeira de Débora, entre Rama e Betel nas colinas de Efraim; e era ali que os israelitas vinham ter com ela para resolver questões e problemas, assim como para a ouvir falar de Deus.

6 Um dia ela mandou chamar Baraque (filho de Abinoão), que vivia em Quedes no território de Naftali, e disse-lhe: O Senhor Deus de Israel manda que mobilizes dez mil homens das tribos de Naftali e de Zebulão. Leva-os ao monte Tabor para combaterem o poderoso exército de Jabim mais os seus carros de combate todos, que estão sob as ordens do general Sísera. O Senhor diz-te, 'Atraí-los-ei para junto do ribeiro de Quisom e derrotá-los-ás ali.'

8 Estou de acordo em partir; mas só se fores comigo! disse-lhe Baraque.

9 Está bem. Irei contigo. Mas desde já te aviso que a honra de ter conquistado Sísera irá assim recair sobre uma mulher e não sobre ti! Foi portanto com ele até Quedes.

10 Quando Baraque convocou os homens mobilizáveis de Zebulão e de Naftali em Quedes, dez mil ofereceram-se voluntariamente. E Débora marchou com eles.

11 (Heber o queneu - os queneus eram os descentes de Hobabe, o sogro de Moisés - tinha-se separado do resto do seu clã, e tinha passado a viver em vários sítios, chegando a estabelecer-se ao pé do carvalhal de Zaananim perto de Quedes.)

12 Quando o general Sísera foi informado de que Baraque e o seu exército estava acampado no monte Tabor, tratou de mobilizar todo o exército, incluindo os novecentos carros de combate em ferro, e pôs-se em marcha de Harosete-Ha-Goiim para o ribeiro de Quisom.

14 Então Débora disse a Baraque: Agora é a altura de entrar em acção! É o Senhor que te vai dar Sísera nas tuas mãos! Baraque pois levou os seus dez mil homens até à base do monte Tabor, preparando-se para o combate. Mas o Senhor lançou o pânico nas hostes inimigas, tanto nas de infantaria como nos condutores dos carros. Sísera saltou mesmo do seu carro e fugiu a pé. Baraque e os seus homens perseguiram-nos, aos que iam a pé como aos dos carros, até Harosete-Ha-Goiim. Não os deixaram sem que estivessem todos liquidados. Ninguém foi deixado com vida.

17 Entretanto Sísera escapara para a tenda de Jael, a mulher de Heber o queneu, pois que havia como que um acordo de auxílio mútuo entre o rei Jabim de Hazor e a clã de Heber.

18 Jael saiu ao encontro de Sísera e disse-lhe: Vem para a minha tenda, senhor! Ficarás seguro sob a nossa protecção. Nada receies. Ele aceitou o convite, e ela cobriu-o com uma manta.

19 Por favor, dá-me água, estou morto de sede, disse-lhe. Jael deu-lhe leite a beber e tornou a cobri-lo. Olha, põe-te aí à entrada, pediu ele. Se alguém vier à minha procura, dizes-lhe que não está cá ninguém, claro.

21 Foi então que Jael pegou numa estaca de tenda e num martelo; aproximou-se mansamente dele enquanto dormia num profundo sono, e cravou-lhe a estaca nas fontes, pregando-lhe a cabeça no chão. E morreu dessa forma, pois que estava carregado de sono e de cansaço.

22 Quando Baraque se chegou à procura dele, Jael veio logo ao seu encontro, exclamando: Anda, vou mostrar-te o homem que procuras. Baraque entrou com ela na tenda e deparou com Sísera ali prostrado, sem vida, com a estaca cravada na cabeça.

23 Nesse dia pois o Senhor usou Israel para subjugar o rei Jabim de Canaã. A partir dessa altura Israel foi ganhando cada vez mais supremacia sobre a nação do rei Jabim, até que acabou por ser toda destruída.

1 Mutta Eehudin kuoltua israelilaiset tekivät jälleen sitä, mikä oli pahaa Herran silmissä.

2 Silloin Herra myi heidät Jaabinin, Kanaanin kuninkaan, käsiin, joka hallitsi Haasorissa. Hänen sotapäällikkönsä oli Siisera, joka asui Haroset-Goojimissa.

3 Ja israelilaiset huusivat Herraa, sillä Siiseralla oli yhdeksätsadat raudoitetut sotavaunut, ja hän sorti ankarasti israelilaisia kaksikymmentä vuotta.

4 Mutta Debora, naisprofeetta, Lappidotin vaimo, oli siihen aikaan tuomarina Israelissa.

5 Hänen oli tapana istua Deboran-palmun alla, Raaman ja Beetelin välillä, Efraimin vuoristossa, ja israelilaiset menivät hänen luoksensa oikeutta saamaan.

10 Silloin Baarak kutsui Sebulonin ja Naftalin koolle Kedekseen; kymmenentuhatta miestä seurasi häntä, ja Debora lähti hänen kanssaan.

11 Mutta keeniläinen Heber oli eronnut keeniläisistä, Hoobabin, Mooseksen apen, jälkeläisistä; ja hän oli telttaansa pystytellen tullut aina Saanaimin tammelle asti, joka on Kedeksen luona.

12 Kun Siiseralle ilmoitettiin, että Baarak, Abinoamin poika, oli noussut Taaborin vuorelle,

13 niin Siisera kutsui koolle kaikki sotavaununsa, yhdeksätsadat raudoitetut sotavaunut, ja kaiken väen, mikä hänellä oli, Haroset-Goojimista Kiisonin purolle.

15 Ja Herra saattoi Baarakin miekan terän edessä hämminkiin Siiseran ja kaikki hänen sotavaununsa ja koko hänen joukkonsa; ja Siisera astui alas vaunuistaan ja pakeni jalkaisin.

16 Mutta Baarak ajoi takaa sotavaunuja ja sotajoukkoa Haroset-Goojimiin saakka. Ja koko Siiseran joukko kaatui miekan terään; ei ainoakaan pelastunut.

17 Mutta Siisera oli paennut jalkaisin Jaaelin, keeniläisen Heberin vaimon, teltalle; sillä Jaabinin, Haasorin kuninkaan, ja keeniläisen Heberin perheen välillä oli rauha.

21 Mutta Jaael, Heberin vaimo, tempasi telttavaarnan, otti vasaran käteensä, hiipi hänen luoksensa ja löi vaarnan hänen ohimoonsa, niin että se tunkeutui aina maahan asti; hän oli näet väsymyksestä vaipunut sikeään uneen, ja hän kuoli.

23 Näin Jumala sinä päivänä nöyryytti Jaabinin, Kanaanin kuninkaan, israelilaisten edessä.

24 Ja israelilaisten käsi painoi yhä raskaammin Jaabinia, Kanaanin kuningasta, kunnes he tuhosivat Jaabinin, Kanaanin kuninkaan.