1 Débora e Baraque compuseram então e cantaram este cântico de vitória:
2 Louvem o Senhor! Os líderes de Israel conduziram corajosamente o povo. Este seguiu-os de cabeça erguida.Sim, bendito seja o Senhor!
3 Escutem, vocês, reis e governantes,porque vou cantar ao Senhor, o Deus de Israel.
4 Quando nos fizeste sair de Seir,e nos levaste através dos campos de Edom, a terra tremeu,os céus derramaram chuvas.
5 Sim, até o Monte Sinai tremeu na presença do Deus de Israel.
6 Nos dias de Sangar, o filho de Anate; e nos dias de Jael,as grandes estradas ficaram desertas;e os viajantes preferiram ir pelos estreitos atalhos retorcidos.
7 O povo de Israel estava a decair a olhos vistos;até que apareceu Débora,que se tornou como que uma mãe para Israel.
8 Quando Israel vai atrás de deuses estrangeiros,é a derrocada de tudo, é guerra. Os senhores que nos dominavam não permitiam sequer que tivéssemos um escudo ou uma lança nas nossas mãos. Entre quarenta mil soldados israelitas não se encontra uma só arma!
9 Como me alegro nos chefes de Israel,que tão generosamente se deram a si próprios! Louvem o Senhor!
10 Que Israel inteiro, ricos e pobres, se juntem nos seus louvores, tanto os que andam montados em brancos jumentos e pisam tapetes ricos em casa,como os que têm de andar a pé pelos caminhos.
11 Os músicos de cada povoação juntam-se no poço da vila,para exaltar os triunfos do Senhor. Sem cessar, fazem suceder os hinos e baladas,sobre como o Senhor salvou Israelcom um exército de combatentes! O povo do Senhor passou as portas das cidades.
12 Levanta-te, Débora, e canta! Ergue-te, Baraque! Tu, filho de Abinoão,chega-te, com os teus prisioneiros!
13 Descendo o monte Tabor via-se o nobre resto do povo. O povo do Senhor desceu avançando contra grandes pessoas.
14 Vieram de Efraim e de Benjamim, de Maquir e de Zebulão.
15 Veio até ao vale essa nobre gente de Issacar,com Débora e com Baraque. À ordem de Deus acorreram todos ao vale. Contudo, a tribo de Rúben não se deslocou.
16 Porque ficas sentado em casa, no meio dos rebanhos, ouvindo os balidos dos animais e as flautas dos pastores? Sim, a tribo de Rúben não pode estar com a consciência descansada.
17 Porque ficou também Gileade do lado de lá do Jordão, e porque razão Dan ficou à beira dos seus barcos? E qual a razão que levou Aser a deixar-se estar impassível, nas praias, descansando junto aos seus portos?
18 Mas as tribos de Zebulão e de Naftali não tiveram medo de morrer nos campos de batalha.
19 Os reis de Canaã lutaram em Taanaque, junto às fontes de Megido, mas não foram vitoriosos.
20 Até as próprias estrelas do céu lutaram contra Sísera.
21 O veloz ribeiro de Quisom os arrastou, os varreu. Avante, alma minha, corajosamente!
22 Ouve o trotar dos cascos da cavalaria inimiga! Observa o galopar dos seus corcéis!
23 Pois apesar disso o anjo de Jeová amaldiçoou Meroz, Que os seus habitantes sejam asperamente amaldiçoados, disse. Porque não quiseram empenhar-se na luta do Senhorcontra os seus inimigos.
24 Bendita seja Jael, a mulher de Heber, o queneu. Sim, que ela seja abençoada,acima de todas as mulheres, nos seus lares.
25 Pediu-lhe água, e ela deu-lhe leite, numa bela chávena.
26 Mas depois, pegou numa estaca, num martelo,cravou-a na fonte de Sísera, rachando-lhe a cabeça, atravessando-a de lado a lado.
27 Ele ali ficou prostrado a seus pés, sem vida.
28 A mãe de Sísera bem olhava pela janela, esperando o seu regresso: Mas porque é que o seu carro demora tanto a regressar? Porque é que não se ouve ainda o barulho do rodado dos carros pelo caminho?
29 As amigas que lhe faziam companhia, respondiam-lhe, e ela concordava:
30 É que deve haver grande despojo a repartir. E isso leva tempo. Cada homem fica com uma ou duas raparigas. Sim, acrescentava ela, Sísera há-de trazer vestidos de lindas cores,e muitos presentes para me oferecer.
31 Depois disto acontecer, houve paz na terra durante quarenta anos.
1 Sinä päivänä Debora ja Baarak, Abinoamin poika, lauloivat näin:
3 Kuulkaa, te kuninkaat, kuunnelkaa, te ruhtinaat. Herran kiitosta minä laulan, minä veisaan Herran, Israelin Jumalan, ylistystä.
4 Kun sinä, Herra, lähdit liikkeelle Seiristä, kun sinä tulit astuen Edomin maasta, niin maa järisi, ja taivaat vuotivat, pilvet vuotivat vettä.
5 Vuoret järkkyivät Herran edessä, itse Siinai Herran, Israelin Jumalan, edessä.
6 Samgarin, Anatin pojan, päivinä, Jaaelin päivinä tiet olivat tyhjinä, matkamiehet kiertelivät syrjäisiä polkuja.
7 Israel oli johtoa vailla, peräti vailla, kunnes sinä, Debora, nousit, sinä, Israelin äiti.
8 He valitsivat uusia jumalia; silloin oli sota porteilla asti, mutta ei näkynyt kilpeä, ei keihästä Israelin neljänkymmenen tuhannen joukossa.
9 Minun sydämeni on kiintynyt Israelin johtomiehiin. Te kansan joukossa alttiit, kiittäkää Herraa.
10 Te, jotka ratsastatte valkoisilla aasintammoilla, te, jotka istutte matoilla, ja te, jotka kuljette teillä, puhukaa.
11 Laulu kuuluu juotto-ojilta, siellä ylistetään Herran vanhurskaita tekoja, hänen johdatuksensa vanhurskautta Israelissa. Silloin Herran kansa laskeutui porteille.
12 Heräjä, heräjä, Debora! Heräjä, heräjä, laula laulu! Nouse, Baarak! Ota vankeja saaliiksesi, sinä Abinoamin poika!
13 Silloin pakolaiset laskeutuivat näiden jalojen luo, Herran kansa laskeutui minun luokseni, sankarien joukko.
14 Efraimista tulivat ne, jotka olivat juurtuneet Amalekiin, he seurasivat sinun joukkojesi mukana, Benjamin. Maakirista laskeutuivat johtomiehet, Sebulonista ne, jotka kantoivat päällikönsauvaa.
15 Ja Isaskarin ruhtinaat tulivat Deboran kanssa, ja niinkuin Baarak, niin Isaskar: hän kiiti tasangolle hänen jäljessänsä. Ruubenin suvuissa oli suuria neuvotteluja.
16 Miksi sinä jäit istumaan karjatarhojen välille, kuuntelemaan paimenpillin soittoa? Ruubenin suvuissa oli suuria neuvonpitoja.
17 Gilead pysyi alallaan tuolla puolella Jordanin, ja Daan-miksi hän viipyi vierailla laivoilla? Asser jäi istumaan meren rannalle ja pysyi alallaan lahtiensa luona.
18 Sebulon on kansa, joka antaa henkensä alttiiksi kuolemaan, samoin Naftali kedon kummuilla.
19 Kuninkaat tulivat ja taistelivat, silloin taistelivat Kanaanin kuninkaat Taanakissa, Megiddon vesien varsilla; mutta hopeata he eivät saaneet saaliiksensa.
20 Tähdet taivaalta kävivät sotaa, radoiltaan ne sotivat Siiseraa vastaan.
21 Kiisonin puro tempasi heidät mukaansa, taistelujen puro, Kiisonin puro. Astu esiin, minun sieluni, voimallisesti!
22 Silloin hevosten kaviot tömistivät maata, kun urhot laskivat, laskivat laukkaa.
23 Kirotkaa Meeros, sanoo Herran enkeli, kiroamalla kirotkaa sen asukkaat, koska eivät tulleet Herran avuksi, Herran avuksi sankarien joukkoon.
24 Siunattu olkoon vaimojen joukossa Jaael, keeniläisen Heberin vaimo, siunattu vaimojen joukossa, jotka teltoissa asuvat.
25 Vettä toinen pyysi, maitoa hän antoi, toi juhlamaljassa kermaa.
26 Hän ojensi kätensä ottamaan vaarnaa, oikean kätensä työvasaraa; ja hän iski Siiseraa, löi murskaksi hänen päänsä, musersi ja lävisti hänen ohimonsa.
27 Hänen jalkainsa juureen hän vaipui, kaatui, jäi siihen, hänen jalkainsa juureen hän vaipui, kaatui; jäi kuolleena makaamaan siihen, mihin vaipui.
28 Siiseran äiti katselee ikkunasta ja huutaa ristikon läpi: 'Miksi viipyvät hänen sotavaununsa tulemasta? Miksi ovat hänen valjakkonsa askeleet niin hitaat?'
29 Viisain hänen ruhtinattaristaan vastaa hänelle, ja hän kertaa itselleen hänen sanansa:
30 'Varmaankin he ovat saaneet saalista ja jakavat sitä: tytön, kaksikin mieheen, kirjavaa kangasta saaliiksi Siiseralle, kirjavaa kangasta, kirjaeltua vaatetta saaliiksi, kaksi kirjaeltua, kirjavaa huivia saatujen saalisten kaulaan'.