1 No entanto, novamente o povo de Israel começou a prestar adoração a outros deuses, e mais uma vez o Senhor permitiu que os seus inimigos os castigassem. Desta vez foram os midianitas, e durante sete anos.
2 Estes foram tão cruéis que os israelitas tiveram de se refugiar nas montanhas, indo viver para cavernas e esconderijos. Quando semeavam os campos, vinham bandos de Midiã, de Ameleque e de outros povos vizinhos destruir as searas e pilhar toda a região até Gaza, não deixando uma migalha para comer, levando tudo o que era gado, carneiros, bois, jumentos. Estas hordes inimigas chegavam montadas numa multidão de camelos, nem se podiam contar, e só deixavam a terra depois de a terem completamente desvastado e saqueado.
6 Israel ficou assim progressivamente reduzido à miséria por causa daquela gente. Até que, por fim, o povo de Israel começou a clamar pela ajuda do Senhor.
8 Jeová respondeu, no entanto, através dum profeta que lhes foi enviado com esta mensagem: O Senhor Deus de Israel arrancou-vos à escravidão do Egipto, salvou-vos dos egípcios, e de todos os que vos dominavam cruelmente, expeliu os vossos inimigos da vossa frente e deu-vos esta terra. Além disso afirmou-vos que, sendo ele o Senhor vosso Deus, não deveriam venerar os deuses dos amorreus que vivem à vossa volta. Mas vocês não deram ouvidos às suas recomendações.
11 Um dia o anjo do Senhor chegou-se e sentou-se sob o carvalho de Ofra, na propriedade de Joás, o abiezrita. O filho de Joás, Gedeão, estava a malhar trigo. Mas tinha ido fazer isso para o lagar, para se esconder dos midianitas e salvar o grão do vandalismo deles.
12 O anjo dirigiu-se-lhe dizendo assim: O Senhor é contigo, homem corajoso!
13 Se o Senhor é connosco, respondeu-lhe Gedeão, porque é que nos tem acontecido tudo isto? Por que razão não se dão entre nós aqueles famosos milagres que os nossos pais nos contam - como por exemplo, quando Deus nos tirou do Egipto? O Senhor desamparou-nos e deixou que os midianitas nos arruinassem completamente.
14 Então o Senhor, voltando-se para ele, declarou-lhe: Vai com a força que te dou. Livrarás Israel das mãos dos midianitas. Sou eu mesmo quem te envia!
15 Gedeão replicou: Mas, então como posso ser eu a salvar Israel? A minha família é a mais pobre de toda a tribo de Manassés, e na minha casa eu sou aquele a quem menos atenção se dá.
16 Eu, Jeová , serei contigo! E tu destruirás os midianitas todos duma só vez!
17 Se é realmente assim, que me irás ajudar dessa maneira, então rogo que faça agora um milagre qualquer que me dê prova disso. Que me prove que é realmente Jeová que me está a falar desta maneira. Mas entretanto peço-lhe que não se vá já embora porque eu queria ir buscar um presente para si.O Senhor respondeu: Está bem, ficarei aqui até que voltes.
19 Gedeão foi a correr a casa, preparou um cabrito, mediu 22 litros de farinha e amassou uns bolos, sem fermento; pôs a carne e o caldo numa panela e trouxe tudo ao anjo, que continuava debaixo do carvalho.
20 O anjo disse-lhe: Põe a carne e os bolos sobre aquela rocha, e o caldo, derrama-o por cima. Depois de Gedeão ter obedecido,
21 o anjo tocou na carne com a ponta do seu cajado, e saiu fogo da rocha que consumiu aquilo tudo. De repente, o anjo desapareceu da frente dele.
22 Gedeão deu-se então verdadeiramente conta de que era mesmo o anjo do Senhor quem tinha estado ali com ele, e exclamou: Ai de mim, ó Senhor Deus, porque vi o anjo do Senhor face a face!
23 Fica tranquilo, respondeu-lhe o Senhor. Não tenhas receio, não morrerás.
24 Gedeão construiu ali mesmo um altar e pôs-lhe o nome de altar da Paz com Deus. Está ainda em Ofra, na terra dos abiezritas.
25 Nessa noite o Senhor disse-lhe para amarrar o melhor boi do seu pai ao altar de família consagrado a Baal, e deitá-lo assim abaixo com a força do animal; mandou-lhe também que derrubasse o ídolo de madeira da deusa Asera que ali estava perto.
26 Substitui-o por um altar ao Senhor vosso Deus; constrói-o aqui nesta colina, colocando as pedras com todo o cuidado. Depois sacrifica o boi como holocausto ao Senhor, usando a madeira do ídolo como lenha para o fogo do altar.
27 Gedeão tomou dez homens dos seus criados e cumpriu com o que o Senhor lhe mandara. Mas fez tudo de noite, com medo da reacção das outras pessoas que viviam na casa do seu pai e da gente da cidade; pois dava-se bem conta do que aconteceria quando verificassem o que tinha feito.
28 Logo bem cedo na manhã seguinte, quando a vida na cidade recomeçava, alguém descobriu que o altar de Baal tinha sido derrubado, o ídolo ali perto tinha desaparecido e que um novo altar fora construído, vendo-se ainda nele os restos de um sacrifício.
29 Quem foi que fez isto?, perguntava toda a gente. Depois de investigarem cuidadosamente acabaram por descobrir que tinha sido Gedeão, o filho de Joás.
30 Traz o teu filho cá fora!, gritaram defronte da casa de Joás. Terá que morrer porque insultou o altar de Baal e deitou abaixo o símbolo de Asera que estava junto dele.
31 No entanto Joás respondeu àquela gente amotinada: Será que Baal precisa mesmo da vossa ajuda? Isso seria um insulto para qualquer deus! Vocês é que deveriam morrer por estarem assim a insultar Baal! Se Baal é realmente um deus, deixem que seja ele a cuidar de si próprio e a aniquilar quem foi que lhe destruiu o altar.
32 Daí em diante Gedeão passou a ser conhecido por Jerubaal, que queria dizer: Deixem Baal cuidar de si próprio!
33 Algum tempo depois os exércitos de Midiã, de Ameleque e de outras nações vizinhas uniram-se numa vasta aliança contra Israel. Atravessaram o Jordão e acamparam no vale de Jizreel.
34 Então o Espírito do Senhor veio sobre Gedeão. Este tocou a trombeta de chamada às armas, e os homens de Abiezer juntaram-se a ele. Mandou também mensageiros através de Manassés, de Aser, de Zebulão e de Naftali, congregando as suas forças de combate, e todos responderam.
36 Gedeão disse a Deus: Se vais na verdade empregar-me para salvar Israel, tal como me prometeste, dá-me a prova disso desta maneira: Vou pôr um pedaço de lã esta noite no chão da eira, e se pela manhã o novelo estiver húmido, mas todo o resto do chão estiver seco, saberei por essa forma que irás ajudar-me!
38 E aconteceu precisamente assim. Quando se levantou na manhã seguinte foi apertar o novelo de lã e estava cheio de água; encheu mesmo uma taça com a água que tinha!
39 Então Gedeão disse ao Senhor: Peço-te que não te enfasties comigo, mas deixa-me fazer um novo teste: desta vez que seja o novelo a ficar seco e o chão à volta molhado!
40 O Senhor fez como ele lhe pediu; nessa noite o novelo ficou seco mas em contrapartida o chão estava todo coberto de orvalho!
1 Mutta israelilaiset tekivät sitä, mikä oli pahaa Herran silmissä, ja Herra antoi heidät Midianin käsiin seitsemäksi vuodeksi.
2 Ja Israel sai tuntea Midianin käden voimaa, ja israelilaiset tekivät suojakseen midianilaisia vastaan ne onkalot, joita on vuorissa, ja luolat ja vuorilinnat.
3 Ja joka kerta kun israelilaiset olivat kylväneet, tulivat midianilaiset, amalekilaiset ja Idän miehet ja hyökkäsivät heidän kimppuunsa.
4 He leiriytyivät heitä vastaan ja hävittivät maan sadon aina Gassaa myöten eivätkä jättäneet mitään elintarpeita Israeliin, eivät myöskään lampaita, nautakarjaa eivätkä aaseja.
5 Sillä he lähtivät liikkeelle laumoineen ja telttoineen, he tulivat monilukuisina kuin heinäsirkat, heillä ja heidän kameleillaan ei ollut määrää, ja he tulivat maahan sitä hävittämään.
6 Niin Israel joutui suureen kurjuuteen midianilaisten tähden; ja israelilaiset huusivat Herraa.
7 Ja kun israelilaiset huusivat Herraa Midianin tähden,
9 minä pelastin teidät egyptiläisten käsistä ja kaikkien teidän sortajainne käsistä; minä karkoitin heidät teidän tieltänne ja annoin teille heidän maansa.
11 Ja Herran enkeli tuli ja istui Ofran tammen alle, joka oli abieserilaisen Jooaan oma, juuri kun tämän poika Gideon oli puimassa nisuja viinikuurnassa, korjatakseen ne talteen midianilaisilta.
19 Gideon meni ja valmisti vohlan, ja eefa-mitan jauhoja happamattomiksi leiviksi, pani lihan koriin ja liemen pataan ja vei ne hänen luoksensa tammen alle ja pani ne tarjolle.
21 Ja Herran enkeli ojensi sauvan, joka hänellä oli kädessään, ja kosketti sen kärjellä lihaa ja happamattomia leipiä; niin kalliosta nousi tuli, ja se kulutti lihan ja happamattomat leivät. Ja Herran enkeli katosi hänen silmistänsä.
27 Niin Gideon otti palvelijoitaan kymmenen miestä ja teki, niinkuin Herra oli hänelle puhunut. Mutta kun hän isänsä perhettä ja kaupungin miehiä peljäten ei uskaltanut tehdä sitä päivällä, teki hän sen yöllä.
28 Kun kaupungin miehet varhain seuraavana aamuna nousivat, niin katso, Baalin alttari oli kukistettu ja asera-karsikko sen vierestä hakattu maahan, ja se toinen härkä oli uhrattu polttouhriksi vastarakennetulla alttarilla.
33 Kaikki midianilaiset, amalekilaiset ja Idän miehet olivat kokoontuneet yhteen, tulleet virran yli ja leiriytyneet Jisreelin tasangolle.
34 Silloin Herran henki täytti Gideonin; hän puhalsi pasunaan, ja niin abieserilaiset kutsuttiin koolle seuraamaan häntä.
35 Ja hän lähetti sanansaattajia koko Manasseen, niin että heidätkin kutsuttiin koolle seuraamaan häntä; samoin hän lähetti sanansaattajat Asseriin, Sebuloniin ja Naftaliin, ja nämä lähtivät vihollisia vastaan.
38 Ja tapahtui niin. Sillä kun hän varhain seuraavana päivänä nousi ja puristi villoja, pusersi hän kastetta villoista koko vesimaljan täyden.
40 Ja Jumala teki niin sinä yönä; ainoastaan villat jäivät kuiviksi, ja kastetta tuli kaikkialle muualle maahan.