1 Matkalaulu. Kun Herra käänsi Siionin kohtalon, niin me olimme kuin unta näkeväiset.

3 Niin, Herra on tehnyt suuria meitä kohtaan; siitä me iloitsemme.

4 Herra, käännä meidän kohtalomme, niinkuin sadepurot Etelämaassa.

5 Jotka kyynelin kylvävät, ne riemuiten leikkaavat.

6 He menevät itkien, kun kylvösiemenen vievät; he palajavat riemuiten, kun lyhteensä tuovat.

1 Kanto de suprenirado. Kiam la Eternulo revenigis la forkaptitojn al Cion, Tiam ni estis kiel sonĝantoj.

2 Tiam nia buŝo estis plena de gajeco, Kaj nia lango plena de kantado; Tiam oni diris inter la popoloj: Ion grandan la Eternulo faris por ĉi tiuj.

3 Ion grandan la Eternulo faris por ni: Ni ĝojas.

4 Revenigu, ho Eternulo, niajn forkaptitojn, Kiel riveretojn en sudan landon.

5 Kiuj semas kun larmoj, Tiuj rikoltos kun kanto.

6 Iras kaj ploras la portanto de semotaĵo; Venos kun kanto la portanto de siaj garboj.