1 "At that time," says Yahweh, "they will bring the bones of the kings of Judah, the bones of his princes, the bones of the priests, the bones of the prophets, and the bones of the inhabitants of Jerusalem, out of their graves. 2 They will spread them before the sun, the moon, and all the army of the sky, which they have loved, which they have served, after which they have walked, which they have sought, and which they have worshiped. They will not be gathered or be buried. They will be like dung on the surface of the earth. 3 Death will be chosen rather than life by all the residue that remain of this evil family, that remain in all the places where I have driven them," says Yahweh of Armies. 4 "Moreover you shall tell them, ‘Yahweh says:

"‘Do men fall, and not rise up again?

Does one turn away, and not return?

5 Why then have the people of Jerusalem fallen back by a perpetual backsliding?

They cling to deceit.

They refuse to return.

6 I listened and heard, but they didn’t say what is right.

No one repents of his wickedness, saying, "What have I done?"

Everyone turns to his course,

as a horse that rushes headlong in the battle.

7 Yes, the stork in the sky knows her appointed times.

The turtledove, the swallow, and the crane observe the time of their coming;

but my people don’t know Yahweh’s law.

8 "‘How do you say, "We are wise, and Yahweh’s law is with us?"

But, behold, the false pen of the scribes has made that a lie.

9 The wise men are disappointed.

They are dismayed and trapped.

Behold, they have rejected Yahweh’s word.

What kind of wisdom is in them?

10 Therefore I will give their wives to others

and their fields to those who will possess them.

For everyone from the least even to the greatest is given to covetousness;

from the prophet even to the priest everyone deals falsely.

11 They have healed the hurt of the daughter of my people slightly, saying,

"Peace, peace," when there is no peace.

12 Were they ashamed when they had committed abomination?

No, they were not at all ashamed.

They couldn’t blush.

Therefore they will fall among those who fall.

In the time of their visitation they will be cast down, says Yahweh.

13 "‘I will utterly consume them, says Yahweh.

No grapes will be on the vine,

no figs on the fig tree,

and the leaf will fade.

The things that I have given them

will pass away from them.’"

14 "Why do we sit still?

Assemble yourselves!

Let’s enter into the fortified cities,

and let’s be silent there;

for Yahweh our God has put us to silence,

and given us poisoned water to drink,

because we have sinned against Yahweh.

15 We looked for peace, but no good came;

and for a time of healing, and behold, dismay!

16 The snorting of his horses is heard from Dan.

The whole land trembles at the sound of the neighing of his strong ones;

for they have come, and have devoured the land and all that is in it,

the city and those who dwell therein."

17 "For, behold, I will send serpents,

adders among you,

which will not be charmed;

and they will bite you," says Yahweh.

18 Oh that I could comfort myself against sorrow!

My heart is faint within me.

19 Behold, the voice of the cry of the daughter of my people from a land that is very far off:

"Isn’t Yahweh in Zion?

Isn’t her King in her?"

"Why have they provoked me to anger with their engraved images,

and with foreign idols?"

20 "The harvest is past.

The summer has ended,

and we are not saved."

21 For the hurt of the daughter of my people, I am hurt.

I mourn.

Dismay has taken hold of me.

22 Is there no balm in Gilead?

Is there no physician there?

Why then isn’t the health of the daughter of my people recovered?

1 In die tyd, spreek die HERE, sal hulle die bene van die konings van Juda en die bene van sy vorste en die bene van die priesters en die bene van die profete en die bene van die inwoners van Jerusalem uit hulle grafte uithaal,

2 en hulle sal dit uitsprei voor die son en voor die maan en voor die hele leër van die hemel wat hulle liefgehad en gedien het, en waar hulle agter aan geloop het, en wat hulle gesoek en waarvoor hulle hul neergebuig het; dit sal nie versamel en begrawe word nie, mis sal dit op die aarde wees.

3 En die dood sal bo die lewe verkies word deur die hele oorblyfsel, die wat oor is van hierdie bose geslag in al die plekke waarheen Ek hulle verdryf het, spreek die HERE van die leërskare.

4 En jy moet vir hulle sê: So spreek die HERE: Sal iemand val en nie weer opstaan nie? Of sal hy weggaan en nie weer terugkom nie?

5 Waarom is dan hierdie volk, Jerusalem, afkerig met 'n aanhoudende afkerigheid? Hulle hou vas aan bedrog, hulle weier om terug te keer.

6 Ek het geluister en gehoor: hulle spreek wat nie reg is nie; daar is niemand wat berou het oor sy boosheid, dat hy sou sê: Wat het ek gedoen nie? Elkeen spring weg in sy loop soos 'n perd wat storm in die geveg.

7 Selfs 'n groot sprinkaanvoël aan die hemel ken sy bepaalde tye, en 'n tortelduif en 'n swaweltjie en 'n kraanvoël neem die tyd van hulle koms in ag; maar my volk ken die reg van die HERE nie.

8 Hoe durf julle sê: Ons is wys, en die wet van die HERE is by ons? Waarlik, kyk, bedrieglik werk die leuenpen van die skrywers.

9 Die slim mense kom in die skande, is verslae en verstrik. Kyk, hulle het die woord van die HERE verwerp, en watter wysheid sou hulle hê?

10 Daarom sal Ek hulle vroue aan ander gee, hulle landerye aan veroweraars; want van die kleinste tot die grootste maak hulle almal onregverdige wins; van die profeet tot die priester pleeg hulle almal bedrog.

11 En hulle genees die verbreking van die dogter van my volk op die maklikste manier deur te sê: Vrede, vrede! -- terwyl daar geen vrede is nie.

12 Hulle kom in die skande, omdat hulle gruwel bedryf het, tog skaam hulle hul nie in die minste nie en weet nie om te bloos nie. Daarom sal hulle val onder die wat val; en die tyd van hulle besoeking sal hulle struikel, sê die HERE.

13 Saamskraap, wegraap sal Ek hulle, spreek die HERE. Daar is geen druiwe aan die wingerdstok en geen vye aan die vyeboom nie, ja, die blare verdor. So het Ek ook vir hulle die bestel wat dwarsoor hulle sal gaan.

14 Waarom bly ons sit? Kom bymekaar, en laat ons in die versterkte stede ingaan en daar omkom; want die HERE onse God laat ons omkom, en Hy laat ons gifwater drink, omdat ons teen die HERE gesondig het.

15 Hulle wag op vrede, maar daar is niks goeds nie; op 'n tyd van beterskap, maar kyk, daar is verskrikking.

16 Van Dan af word die gesnuif van sy perde gehoor, vir die geluid van die gerunnik van sy perde bewe die hele land; en hulle kom en eet die land op en sy volheid, die stad en die wat daarin woon.

17 Want kyk, Ek stuur slange, basiliske onder julle waarteen daar geen beswering is nie, en hulle sal julle byt, spreek die HERE.

18 Ag, kon ek my maar opvrolik in kommer! My hart is krank in my.

19 Daar is die hulpgeroep van die dogter van my volk uit 'n baie ver land: Is die HERE nie in Sion nie? Of is sy Koning nie daarin nie? Waarom het hulle My geterg met hulle gesnede beelde, met vreemde, nietige afgode?

20 Die oes is verby, die somer is ten einde, en ons is nie verlos nie!

21 Vanweë die verbreking van die dogter van my volk is ek gebreek, is ek in die rou; verbaasdheid het my aangegryp.

22 Is daar geen balsem in G¡lead nie? Of is daar geen geneesheer nie? Want waarom het die genesing van die dogter van my volk nie tot stand gekom nie?