1 Then Bildad the Shuhite answered,
2 "How long will you hunt for words?
Consider, and afterwards we will speak.
3 Why are we counted as animals,
which have become unclean in your sight?
4 You who tear yourself in your anger,
will the earth be forsaken for you?
Or will the rock be removed out of its place?
5 "Yes, the light of the wicked will be put out.
The spark of his fire won’t shine.
6 The light will be dark in his tent.
His lamp above him will be put out.
7 The steps of his strength will be shortened.
His own counsel will cast him down.
8 For he is cast into a net by his own feet,
and he wanders into its mesh.
9 A snare will take him by the heel.
A trap will catch him.
10 A noose is hidden for him in the ground,
a trap for him on the path.
11 Terrors will make him afraid on every side,
and will chase him at his heels.
12 His strength will be famished.
Calamity will be ready at his side.
13 The members of his body will be devoured.
The firstborn of death will devour his members.
14 He will be rooted out of the security of his tent.
He will be brought to the king of terrors.
15 There will dwell in his tent that which is none of his.
Sulfur will be scattered on his habitation.
16 His roots will be dried up beneath.
His branch will be cut off above.
17 His memory will perish from the earth.
He will have no name in the street.
18 He will be driven from light into darkness,
and chased out of the world.
19 He will have neither son nor grandson among his people,
nor any remaining where he lived.
20 Those who come after will be astonished at his day,
as those who went before were frightened.
21 Surely such are the dwellings of the unrighteous.
This is the place of him who doesn’t know God."
1 Toe het Bildad, die Suhiet, geantwoord en gesê:
2 Hoe lank wil julle jaag agter woorde? Word verstandig, en daarna sal ons spreek.
3 Waarom word ons as vee gereken, is ons dom in julle oë?
4 Jy, iemand wat homself verskeur in sy toorn -- sal om jou ontwil die aarde verlate wees of 'n rots uit sy plek versit word?
5 Ja, die lig van die goddelose gaan dood, en die vlam van sy vuur bly nie flikker nie.
6 Die lig in sy tent word duisternis, en sy lamp bo hom gaan dood.
7 Sy geweldige treë word ingekort, en sy eie plan gooi hom omver.
8 Want hy raak in 'n net deur sy eie voete, en hy loop oor die vlegwerk van 'n vangkuil.
9 'n Vangnet gryp sy hakskeen, 'n strik hou hom vas.
10 'n Tou is vir hom verberg in die grond en 'n valstrik vir hom op die pad.
11 Verskrikkinge beangstig hom aan alle kante en jaag hom so ver as hy gaan.
12 Sy onheil het honger, en die ondergang staan gereed vir sy val.
13 Die eersgeborene van die dood verteer die lede van sy liggaam, hy verteer sy lede.
14 Weggeruk word hy uit sy tent, die voorwerp van sy vertroue; en dit laat hom aanstap na die koning van die verskrikkinge.
15 Daar woon in sy tent iets wat hom nie toebehoort nie; swawel word gestrooi oor sy woning.
16 Onder verdroog sy wortels, en bo verwelk sy tak.
17 Sy gedagtenis vergaan van die aarde af, en hy het geen naam op die wye veld nie.
18 Hulle stoot hom uit die lig in die duisternis, en uit die wêreld verjaag hulle hom.
19 Hy het geen kroos of nageslag onder sy volk en niemand wat oorbly in sy wonings nie.
20 Oor sy dag staan die mense van die Weste verskrik, en siddering gryp die mense van die Ooste aan.
21 Sekerlik, so gaan dit met die wonings van die kwaaddoener en so met die plek van hom wat God nie ken nie.