1 Woe to you who destroy, but you weren’t destroyed,
and who betray, but nobody betrayed you!
When you have finished destroying, you will be destroyed;
and when you have finished betrayal, you will be betrayed.
2 Yahweh, be gracious to us. We have waited for you.
Be our strength every morning,
our salvation also in the time of trouble.
3 At the noise of the thunder, the peoples have fled.
When you lift yourself up, the nations are scattered.
4 Your plunder will be gathered as the caterpillar gathers.
Men will leap on it as locusts leap.
5 Yahweh is exalted, for he dwells on high.
He has filled Zion with justice and righteousness.
6 There will be stability in your times, abundance of salvation, wisdom, and knowledge.
The fear of Yahweh is your treasure.
7 Behold, their valiant ones cry outside;
the ambassadors of peace weep bitterly.
8 The highways are desolate.
The traveling man ceases.
The covenant is broken.
He has despised the cities.
He doesn’t respect man.
9 The land mourns and languishes.
Lebanon is confounded and withers away.
Sharon is like a desert, and Bashan and Carmel are stripped bare.
10 "Now I will arise," says Yahweh.
"Now I will lift myself up.
Now I will be exalted.
11 You will conceive chaff.
You will give birth to stubble.
Your breath is a fire that will devour you.
12 The peoples will be like the burning of lime,
like thorns that are cut down and burned in the fire.
13 Hear, you who are far off, what I have done;
and, you who are near, acknowledge my might."
14 The sinners in Zion are afraid.
Trembling has seized the godless ones.
Who among us can live with the devouring fire?
Who among us can live with everlasting burning?
15 He who walks righteously
and speaks blamelessly,
he who despises the gain of oppressions,
who gestures with his hands, refusing to take a bribe,
who stops his ears from hearing of bloodshed,
and shuts his eyes from looking at evil—
16 he will dwell on high.
His place of defense will be the fortress of rocks.
His bread will be supplied.
His waters will be sure.
17 Your eyes will see the king in his beauty.
They will see a distant land.
18 Your heart will meditate on the terror.
Where is he who counted?
Where is he who weighed?
Where is he who counted the towers?
19 You will no longer see the fierce people,
a people of a deep speech that you can’t comprehend,
with a strange language that you can’t understand.
20 Look at Zion, the city of our appointed festivals.
Your eyes will see Jerusalem, a quiet habitation,
a tent that won’t be removed.
Its stakes will never be plucked up,
nor will any of its cords be broken.
21 But there Yahweh will be with us in majesty,
a place of wide rivers and streams,
in which no galley with oars will go,
neither will any gallant ship pass by there.
22 For Yahweh is our judge.
Yahweh is our lawgiver.
Yahweh is our king.
He will save us.
23 Your rigging is untied.
They couldn’t strengthen the foot of their mast.
They couldn’t spread the sail.
Then the prey of a great plunder was divided.
The lame took the prey.
24 The inhabitant won’t say, "I am sick."
The people who dwell therein will be forgiven their iniquity.
1 Ve al vi, kiu rabas kaj mem ne estas prirabita, kaj kiu perfidas kaj mem ne estas perfidita! Kiam vi finos la rabadon, vi mem estos prirabita; kiam vi ĉesos perfidi, vi mem estos perfidita.
2 Ho Eternulo, korfavoru nin! je Vi ni esperas; estu ilia brako ĉiumatene kaj nia savo en la tempo de mizero.
3 De la sono de tondro forkuris popoloj, de Via majesto diskuris gentoj.
4 Kaj kolektita estos via rabakiro, kiel kolektas vermoj; kaj oni kuros post ĝi, kiel kuras akridoj.
5 La Eternulo altiĝis, ĉar Li loĝas alte; Li plenigas Cionon per justeco kaj vero.
6 Saĝo kaj scio, forto de via savo, estos la garantiaĵo de via estonteco; timo antaŭ la Eternulo estos lia trezoro.
7 Jen iliaj fortuloj plorkrias ekstere, la anoncantoj de paco ploras maldolĉe;
8 la vojoj senhomiĝis, vojiranto jam ne pasas; li rompis la interligon, malestimis la urbojn, ne ŝatis la homojn.
9 Funebras, malĝojas la tero; hontigita estas Lebanon kaj velkas; Ŝaron fariĝis kiel dezerto; Baŝan kaj Karmel senfoliiĝis.
10 Nun Mi stariĝos, diras la Eternulo; nun Mi altiĝos, nun Mi leviĝos.
11 Vi, gravedaj per fojno, naskos pajlon; via spiro estos fajro, kiu vin ekstermos.
12 Kaj la popoloj estos kiel bruligita kalko, kiel dornoj dehakitaj ili forbrulos en fajro.
13 Aŭskultu, malproksimuloj, kion Mi faris; kaj ekkonu, proksimuloj, Mian forton.
14 Ektimos la pekuloj sur Cion, tremo kaptos la hipokritulojn:Kiu el ni eltenos ĉe la ekstermanta fajro? kiu el ni eltenos ĉe la eterna ardego?
15 Kiu agas juste kaj parolas veron, abomenas profiton rabitan, forskuas siajn manojn, por ne preni subaĉeton, ŝtopas siajn orelojn, por ne aŭskulti aferojn sangajn, kaj fermas siajn okulojn, por ne rigardi malbonon,
16 tiu loĝos sur la altaĵoj; fortikaĵoj el rokoj estos lia defendo; pano estos donita al li, akvon li havos konstante.
17 Viaj okuloj vidos la reĝon en lia majesto, ili rigardos landon vastan.
18 Via koro rememoros la teruraĵon:Kie estas la kalkulanto? kie estas la pesanto? kie estas la kontrolanto de la turoj?
19 La popolon arogantan vi ne vidos, la popolon kun lingvo malklara kaj nedistingebla, kun lingvo balbuta kaj nekomprenebla.
20 Rigardu Cionon, la urbon de niaj kunvenoj; viaj okuloj vidos Jerusalemon, loĝlokon trankvilan, tendon ne forigotan; neniam estos eltirataj ĝiaj stangoj, kaj neniu el ĝiaj ŝnuroj disŝiriĝos.
21 Ĉar tie la forto de la Eternulo estos por ni anstataŭ riveroj, larĝaj lagoj; ŝipo kun remiloj ne iros sur ili, kaj potenca ŝipo ilin ne trapasos.
22 Ĉar la Eternulo estas nia juĝanto, la Eternulo estas nia leĝdonanto, la Eternulo estas nia reĝo; Li helpos nin.
23 Viaj ŝnuregoj malfortiĝis; ili jam ne alfortikigas la maston, ne streĉas la velon. Tiam estos dividata la granda rabakiro; eĉ lamuloj iros kapti rabaĵon.
24 Kaj ne diros la loĝanto:Mi estas malsana; al la popolo, kiu tie loĝas, estas pardonita la kulpo.