1 The righteous perish,

and no one lays it to heart.

Merciful men are taken away,

and no one considers that the righteous is taken away from the evil.

2 He enters into peace.

They rest in their beds,

each one who walks in his uprightness.

3 "But draw near here, you sons of a sorceress,

you offspring of adulterers and prostitutes.

4 Whom do you mock?

Against whom do you make a wide mouth

and stick out your tongue?

Aren’t you children of disobedience

and offspring of falsehood,

5 you who inflame yourselves among the oaks,

under every green tree;

who kill the children in the valleys,

under the clefts of the rocks?

6 Among the smooth stones of the valley is your portion.

They, they are your lot.

You have even poured a drink offering to them.

You have offered an offering.

Shall I be appeased for these things?

7 On a high and lofty mountain you have set your bed.

You also went up there to offer sacrifice.

8 You have set up your memorial behind the doors and the posts,

for you have exposed yourself to someone besides me,

and have gone up.

You have enlarged your bed

and made you a covenant with them.

You loved what you saw on their bed.

9 You went to the king with oil,

increased your perfumes,

sent your ambassadors far off,

and degraded yourself even to Sheol.

10 You were wearied with the length of your ways;

yet you didn’t say, ‘It is in vain.’

You found a reviving of your strength;

therefore you weren’t faint.

11 "Whom have you dreaded and feared,

so that you lie,

and have not remembered me, nor laid it to your heart?

Haven’t I held my peace for a long time,

and you don’t fear me?

12 I will declare your righteousness;

and as for your works, they will not benefit you.

13 When you cry,

let those whom you have gathered deliver you,

but the wind will take them.

A breath will carry them all away,

but he who takes refuge in me will possess the land,

and will inherit my holy mountain."

14 He will say, "Build up, build up, prepare the way!

Remove the stumbling-block out of the way of my people."

15 For the high and lofty One who inhabits eternity,

whose name is Holy, says:

"I dwell in the high and holy place, with him also who is of a contrite and humble spirit,

to revive the spirit of the humble,

and to revive the heart of the contrite.

16 For I will not contend forever, neither will I always be angry;

for the spirit would faint before me,

and the souls whom I have made.

17 I was angry because of the iniquity of his covetousness and struck him.

I hid myself and was angry;

and he went on backsliding in the way of his heart.

18 I have seen his ways, and will heal him.

I will lead him also,

and restore comforts to him and to his mourners.

19 I create the fruit of the lips:

Peace, peace, to him who is far off and to him who is near,"

says Yahweh; "and I will heal them."

20 But the wicked are like the troubled sea;

for it can’t rest and its waters cast up mire and mud.

21 "There is no peace", says my God,

"for the wicked."

1 La virtulo pereis, kaj neniu prenis tion al sia koro; kaj piaj homoj estas forkaptataj, kaj neniu komprenas, ke for de malbono estas forkaptita la virtulo.

2 Kiu iras ĝustan vojon, tiu venas al paco, ripozas sur sia kuŝejo.

3 Sed venu ĉi tien vi, ho filoj de sorĉistino, idoj de adultulo kaj malĉastulino!

4 Kiun vi mokegas? kontraŭ kiu vi malfermegas la buŝon kaj elŝovas la langon? ĉu vi ne estas infanoj de krimo, idoj de mensogo,

5 kiuj varmiĝas en la arbaretoj, sub ĉiu verdbranĉa arbo; kiuj buĉas la infanojn en la valoj, sub la elstarantaj rokoj?

6 Inter la glataĵoj de la valo estas via parto; ili, ili estas via loto; al ili vi verŝis verŝoferojn, alportis farunoferojn; ĉu Mi povas esti kontenta pri tio?

7 Sur monto alta kaj levita vi starigis vian kuŝejon, vi tien supreniris, por buĉi oferojn.

8 Kaj malantaŭ la pordo kaj la fostoj vi starigis vian simbolon; ĉar vi forturnis vin de Mi kaj supreniris, larĝigis vian kuŝejon, kaj ligis vin kun ili; vi ekamis ilian kuŝejon, elrigardis por vi oportunan lokon.

9 Oleita vi pilgrimis al la reĝo, uzis multe da aromaĵoj, kaj vi sendis malproksimen viajn senditojn, kaj malaltiĝis ĝis Ŝeol.

10 Pro la multeco de viaj vojoj vi laciĝis, tamen vi ne diris:Mi perdis la esperon; vi trovis ankoraŭ vivon en via mano, kaj pro tio vi ne laciĝis.

11 Sed kiu kaŭzis al vi zorgojn, kaj kiun vi timis, ke vi ekmensogis kaj Min ne memoris kaj ne prenis al via koro? ĉu pro tio, ke Mi silentas tre longe, vi Min ne timas?

12 Se Mi montros vian pravecon kaj viajn farojn, ili ne helpos vin.

13 Kiam vi krios, viaj idolamasoj vin savu; sed ilin ĉiujn disportos la vento, forpelos la blovo; kaj kiu fidas Min, tiu ekposedos la teron kaj heredos Mian sanktan monton.

14 Kaj Li diras:Faru vojon, faru vojon, ebenigu irejon, forigu malhelpojn de la vojo de Mia popolo.

15 Ĉar tiele diras la Plejalta kaj Plejsupra, kiu restas eterne kaj kies nomo estas Sanktulo:Alte kaj en sankta loko Mi loĝas, sed ankaŭ apud afliktito kaj humilulo, por revigligi la spiriton de humiluloj kaj revivigi la koron de afliktitoj.

16 Ĉar ne eterne Mi malpacas kaj ne senfine Mi koleras; alie tute senfortiĝus antaŭ Mi la spirito kaj la animoj, kiujn Mi kreis.

17 Pro la peko de lia avideco Mi koleris kaj frapis lin, Mi deturnis Min kaj koleris; sed li iris perfide, iris laŭ la vojo de sia koro.

18 Mi vidis liajn vojojn, kaj Mi lin sanigos; Mi kondukos lin kaj redonos konsolon al li kaj al liaj plorantoj.

19 Mi kreos diron de la buŝo:Paco, paco al malproksimaj kaj al proksimaj, diras la Eternulo; kaj Mi sanigos lin.

20 Sed la malpiuloj estas kiel malkvieta maro, kiu ne povas trankviliĝi kaj kies akvo elĵetas ŝlimon kaj koton.

21 Ne ekzistas paco por la malpiuloj, diras mia Dio.