1 "I made a covenant with my eyes;

how then should I look lustfully at a young woman?

2 For what is the portion from God above,

and the heritage from the Almighty on high?

3 Is it not calamity to the unrighteous,

and disaster to the workers of iniquity?

4 Doesn’t he see my ways,

and count all my steps?

5 "If I have walked with falsehood,

and my foot has hurried to deceit

6 (let me be weighed in an even balance,

that God may know my integrity);

7 if my step has turned out of the way,

if my heart walked after my eyes,

if any defilement has stuck to my hands,

8 then let me sow, and let another eat.

Yes, let the produce of my field be rooted out.

9 "If my heart has been enticed to a woman,

and I have laid wait at my neighbor’s door,

10 then let my wife grind for another,

and let others sleep with her.

11 For that would be a heinous crime.

Yes, it would be an iniquity to be punished by the judges,

12 for it is a fire that consumes to destruction,

and would root out all my increase.

13 "If I have despised the cause of my male servant

or of my female servant,

when they contended with me,

14 what then will I do when God rises up?

When he visits, what will I answer him?

15 Didn’t he who made me in the womb make him?

Didn’t one fashion us in the womb?

16 "If I have withheld the poor from their desire,

or have caused the eyes of the widow to fail,

17 or have eaten my morsel alone,

and the fatherless has not eaten of it

18 (no, from my youth he grew up with me as with a father,

I have guided her from my mother’s womb);

19 if I have seen any perish for want of clothing,

or that the needy had no covering;

20 if his heart hasn’t blessed me,

if he hasn’t been warmed with my sheep’s fleece;

21 if I have lifted up my hand against the fatherless,

because I saw my help in the gate;

22 then let my shoulder fall from the shoulder blade,

and my arm be broken from the bone.

23 For calamity from God is a terror to me.

Because of his majesty, I can do nothing.

24 "If I have made gold my hope,

and have said to the fine gold, ‘You are my confidence;’

25 If I have rejoiced because my wealth was great,

and because my hand had gotten much;

26 if I have seen the sun when it shined,

or the moon moving in splendor,

27 and my heart has been secretly enticed,

and my hand threw a kiss from my mouth;

28 this also would be an iniquity to be punished by the judges,

for I should have denied the God who is above.

29 "If I have rejoiced at the destruction of him who hated me,

or lifted up myself when evil found him

30 (I have certainly not allowed my mouth to sin

by asking his life with a curse);

31 if the men of my tent have not said,

‘Who can find one who has not been filled with his meat?’

32 (the foreigner has not camped in the street,

but I have opened my doors to the traveler);

33 if like Adam I have covered my transgressions,

by hiding my iniquity in my heart,

34 because I feared the great multitude,

and the contempt of families terrified me,

so that I kept silence, and didn’t go out of the door—

35 oh that I had one to hear me!

Behold, here is my signature! Let the Almighty answer me!

Let the accuser write my indictment!

36 Surely I would carry it on my shoulder,

and I would bind it to me as a crown.

37 I would declare to him the number of my steps.

I would go near to him like a prince.

38 If my land cries out against me,

and its furrows weep together;

39 if I have eaten its fruits without money,

or have caused its owners to lose their life,

40 let briers grow instead of wheat,

and stinkweed instead of barley."

The words of Job are ended.

1 Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

2 Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

3 Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

4 Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

5 Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

6 Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

7 Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

8 Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

9 Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

10 Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

11 Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

12 Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

13 Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

14 Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

15 Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

16 Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

17 Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

18 Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

19 Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

20 Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

21 Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

22 En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

23 Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

24 Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

25 Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

26 Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

27 Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

28 Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

29 Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

30 Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

31 Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

32 Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

33 Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

34 En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

35 Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

36 Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

37 Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

38 Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

39 Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

40 Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.