1 Then Zophar, the Naamathite, answered,

2 "Shouldn’t the multitude of words be answered?

Should a man full of talk be justified?

3 Should your boastings make men hold their peace?

When you mock, will no man make you ashamed?

4 For you say, ‘My doctrine is pure.

I am clean in your eyes.’

5 But oh that God would speak,

and open his lips against you,

6 that he would show you the secrets of wisdom!

For true wisdom has two sides.

Know therefore that God exacts of you less than your iniquity deserves.

7 "Can you fathom the mystery of God?

Or can you probe the limits of the Almighty?

8 They are high as heaven. What can you do?

They are deeper than Sheol. What can you know?

9 Its measure is longer than the earth,

and broader than the sea.

10 If he passes by, or confines,

or convenes a court, then who can oppose him?

11 For he knows false men.

He sees iniquity also, even though he doesn’t consider it.

12 An empty-headed man becomes wise

when a man is born as a wild donkey’s colt.

13 "If you set your heart aright,

stretch out your hands toward him.

14 If iniquity is in your hand, put it far away.

Don’t let unrighteousness dwell in your tents.

15 Surely then you will lift up your face without spot.

Yes, you will be steadfast, and will not fear,

16 for you will forget your misery.

You will remember it like waters that have passed away.

17 Life will be clearer than the noonday.

Though there is darkness, it will be as the morning.

18 You will be secure, because there is hope.

Yes, you will search, and will take your rest in safety.

19 Also you will lie down, and no one will make you afraid.

Yes, many will court your favor.

20 But the eyes of the wicked will fail.

They will have no way to flee.

Their hope will be the giving up of the spirit."

1 Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

3 Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

4 Vi diras:Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

5 Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

6 Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

7 Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

8 Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii?

9 Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

10 Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

11 Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

12 Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

13 Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

14 Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

15 Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

16 Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

17 Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

18 Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

19 Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

20 Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.