1 Maar Job het geantwoord en gesê:
2 Hoe goed het jy die onmagtige bygestaan, die kragtelose arm gehelp!
3 Hoe mooi het jy die onwyse raad gegee en beleid in oorvloed bekend gemaak!
4 Aan wie het jy woorde te kenne gegee, en wie se gees het uit jou uitgegaan?
5 Die skimme is beangs onder die waters en onder die bewoners daarvan.
6 Naak lê die doderyk voor Hom, en die plek van vertering het geen bedekking nie --
7 voor Hom wat die noorde uitspan oor die chaos, wat die aarde ophang oor 'n niks;
8 wat die waters saambind in sy wolke sonder dat die wolkgevaarte daaronder skeur;
9 wat die gesig van die troon toehou deurdat Hy sy wolk daaroor uitsprei.
10 Hy het 'n kring afgetrek oor die watervlakte tot waar lig in duisternis eindig.
11 Die pilare van die hemel wankel en staan verstom weens sy dreiging.
12 Deur sy krag bring Hy die see in beroering, en deur sy verstand verpletter Hy Rahab.
13 Deur sy asem word die hemel helder; sy hand het die vinnige slang deurboor.
14 Kyk, dit is maar die uitlopers van sy weë, en wat 'n fluisterwoord hoor ons maar van Hom! Wie sou dan die donder van sy magtige dade verstaan?
1 Then Job answered and said,
2 How hast thou helped him that is without power!
How hast thou saved the arm that hath no strength!
3 How hast thou counselled him that hath no wisdom,
And plentifully declared sound knowledge!
4 To whom hast thou uttered words?
And whose spirit came forth from thee?
5 They that are deceased tremble
Beneath the waters and the inhabitants thereof.
6 Sheol is naked before God,
And Abaddon hath no covering.
7 He stretcheth out the north over empty space,
And hangeth the earth upon nothing.
8 He bindeth up the waters in his thick clouds;
And the cloud is not rent under them.
9 He incloseth the face of his throne,
And spreadeth his cloud upon it.
10 He hath described a boundary upon the face of the waters,
Unto the confines of light and darkness.
11 The pillars of heaven tremble
And are astonished at his rebuke.
12 He stirreth up the sea with his power,
And by his understanding he smiteth through Rahab.
13 By his Spirit the heavens are garnished;
His hand hath pierced the swift serpent.
14 Lo, these are but the outskirts of his ways:
And how small a whisper do we hear of him!
But the thunder of his power who can understand?