1 Toe het die drie manne opgehou om Job te antwoord, omdat hy in sy eie oë regverdig was.

2 En die toorn van El¡hu, die seun van Bar geël, die Busiet, uit die geslag van Ram, het ontvlam; teen Job het sy toorn ontvlam, omdat hy homself regverdig beskou het voor God.

3 Sy toorn het ook ontvlam teen sy drie vriende, omdat hulle geen antwoord gevind het nie en Job veroordeel het.

4 Maar El¡hu het op Job gewag met sy woorde, omdat hulle ouer was as hy.

5 Maar toe El¡hu sien dat daar geen antwoord was in die mond van die drie manne nie, het sy toorn ontvlam.

6 En El¡hu, die seun van Bar geël, die Busiet, het begin en gesê: Ek is jonk, en u is hoogbejaard; daarom was ek beskroomd en het gevrees om my kennis aan u mee te deel.

7 Ek het gesê: Laat die dae spreek en die veelheid van jare wysheid te kenne gee.

8 Maar dit is die Gees in die mens en die asem van die Almagtige wat hulle verstandig maak.

9 Nie die bejaardes is wys nie, en nie die oues verstaan wat reg is nie.

10 Daarom sê ek: Luister na my; ek wil ook my kennis meedeel.

11 Kyk, ek het gewag op u woorde; ek wou luister na verstandige taal van u, totdat u die regte woorde uitgevind het.

12 En ek het op u ag gegee; maar kyk: daar was niemand wat Job weerlê het nie, niemand van u wat sy woorde beantwoord het nie.

13 Sê maar net nie: Ons het wysheid aangetref, God alleen kan hom verslaan, geen mens nie.

14 Teen my tog het hy geen woorde ingebring nie; en met u redeneringe sal ek hom nie beantwoord nie.

15 Hulle staan verslae; hulle antwoord nie meer nie; die woorde laat hulle in die steek.

16 Sal ek dan wag, omdat hulle nie spreek nie, omdat hulle daar staan sonder antwoord?

17 Ek wil ook my deel antwoord; ek wil ook my kennis meedeel.

18 Want ek is vol woorde; die gees in my binneste dring my.

19 Kyk, my binneste is soos wyn wat geen opening het nie, soos nuwe leersakke wil dit bars.

20 Ek wil spreek om lug te kry, my lippe oopmaak en antwoord gee.

21 Ek wil nie partydig wees nie; en 'n mens vlei, sal ek nie.

22 Want ek verstaan nie om te vlei nie; gou sou my Maker my wegneem!

1 So these three men gave no more answers to Job, because he seemed to himself to be right.

2 And Elihu, the son of Barachel the Buzite, of the family of Ram, was angry, burning with wrath against Job, because he seemed to himself more right than God;

3 And he was angry with his three friends, because they had been unable to give him an answer, and had not made Job's sin clear.

4 Now Elihu had kept quiet while Job was talking, because they were older than he;

5 And when Elihu saw that there was no answer in the mouth of the three men, he was very angry.

6 And Elihu, the son of Barachel the Buzite, made answer and said, I am young, and you are very old, so I was in fear, and kept myself from putting my knowledge before you.

7 I said to myself, It is right for the old to say what is in their minds, and for those who are far on in years to give out wisdom.

8 But truly it is the spirit in man, even the breath of the Ruler of all, which gives them knowledge.

9 It is not the old who are wise, and those who are full of years have not the knowledge of what is right.

10 So I say, Give ear to me, and I will put forward my knowledge.

11 I was waiting for your words, I was giving ear to your wise sayings; while you were searching out what to say,

12 I was taking note; and truly not one of you was able to make clear Job's error, or to give an answer to his words.

13 Take care that you do not say, Wisdom is here; God may overcome him, but not man.

14 I will not put forward words like these, or make use of your sayings in answer to him.

15 Fear has overcome them, they have no more answers to give; they have come to an end of words.

16 And am I to go on waiting while they have nothing to say? while they keep quiet and give no more answers?

17 I will give my answer; I will put forward my knowledge:

18 For I am full of words, I am unable to keep in my breath any longer:

19 My stomach is like wine which is unable to get out; like skins full of new wine, it is almost burst.

20 Let me say what is in my mind, so that I may get comfort; let me give answer with open mouth.

21 Let me not give respect to any man, or give names of honour to any living.

22 For I am not able to give names of honour to any man; and if I did, my Maker would quickly take me away.