1 RAB bana dedi ki, ‹‹Musayla Samuel önümde durup yalvarsalar bile, bu halka acımayacağım; kov onları önümden, gitsinler!

2 Sana, ‹Nereye gidelim?› diye sorarlarsa de ki, ‹RAB şöyle diyor: ‹‹ ‹Ölüm için ayrılanlar ölüme, 2 Kılıç için ayrılanlar kılıca, 2 Kıtlık için ayrılanlar kıtlığa, 2 Sürgün için ayrılanlar sürgüne.›

3 ‹‹Onların başına dört tür yıkım getirmeye karar verdim›› diyor RAB, ‹‹Öldürmek için kılıcı, paralamak için köpekleri, yiyip bitirmek, yok etmek için yırtıcı kuşlarla yabanıl hayvanları salacağım üzerlerine.

4 Yahuda Kralı Hizkiya oğlu Manaşşenin Yeruşalimde yaptıkları yüzünden bütün yeryüzü krallıklarını dehşete düşüreceğim.

5 ‹‹Kim acıyacak sana, ey Yeruşalim? 2 Kim yas tutacak senin için? 2 Hal hatır sormak için 2 Kim yolundan dönüp sana gelecek?

6 Sen beni reddettin›› diyor RAB, 2 ‹‹Gerisingeri gidiyorsun. 2 Ben de elimi sana karşı kaldıracak, 2 Seni yok edeceğim; 2 Merhamet ede ede yoruldum.

7 Ülkenin kapılarında, 2 Halkımı yabayla savuracak, 2 Çocuksuz bırakacak, yok edeceğim; 2 Çünkü yollarından dönmediler.

8 Dul kadınlarının sayısı denizin kumundan çok olacak. 2 Gençlerinin annelerine 2 Öğle vakti yok ediciyi göndereceğim; 2 Üzerlerine ansızın acı, dehşet salacağım.

9 Yedi çocuklu kadın 2 Bayılıp son soluğunu verecek; 2 Daha gündüzken güneşi batacak, 2 Utandırılıp alçaltılacak. 2 Sağ kalanları düşmanlarının önünde 2 Kılıca teslim edeceğim.›› 2 Böyle diyor RAB.

10 Vay başıma! 2 Herkesle çekişip davacı olayım diye 2 Doğurmuşsun beni, ey annem! 2 Ne ödünç aldım, ne de verdim, 2 Yine de herkes lanet okuyor bana.

11 RAB şöyle dedi: 2 ‹‹Kuşkun olmasın, iyilik için seni özgür kılacağım, 2 Yıkım ve sıkıntı zamanında 2 Düşmanlarını sana yalvartacağım.

12 ‹‹Demiri, kuzeyden gelen demiri 2 Ya da tuncu kimse kırabilir mi?

13 Ülkende işlenen günahlar yüzünden 2 Servetini de hazinelerini de karşılıksız, 2 Çapul malı olarak vereceğim.

14 Bilmediğin bir ülkede 2 Düşmanlarına köle edeceğim seni. 2 Çünkü size karşı öfkem 2 Ateş gibi tutuşup yanacak.›› ‹‹Geçireceğim›› (bkz. 17:4).

15 Sen bilirsin, ya RAB, 2 Beni anımsa, beni kolla. 2 Bana eziyet edenlerden öcümü al. 2 Sabrınla beni canımdan etme, 2 Senin uğruna aşağılandığımı unutma.

16 Sözlerini bulur bulmaz yuttum, 2 Bana neşe, yüreğime sevinç oldu. 2 Çünkü seninim ben, 2 Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı!

17 Eğlenenlerin arasında oturmadım, 2 Onlarla sevinip coşmadım. 2 Elin üzerimde olduğu için 2 Tek başıma oturdum, 2 Çünkü beni öfkeyle doldurmuştun.

18 Neden sürekli acı çekiyorum? 2 Neden yaram ağır ve umarsız? 2 Benim için aldatıcı bir dere, 2 Güvenilmez bir pınar mı olacaksın?

19 Bu yüzden RAB diyor ki, 2 ‹‹Eğer dönersen seni yine hizmetime alırım; 2 İşe yaramaz sözler değil, 2 Değerli sözler söylersen, 2 Benim sözcüm olursun. 2 Bu halk sana dönecek, 2 Ama sen onlara dönmemelisin.

20 Bu halkın karşısında 2 Sağlamlaştırılmış tunç bir duvar kılacağım seni; 2 Seninle savaşacak ama yenemeyecekler, 2 Çünkü yardım etmek, kurtarmak için 2 Ben seninleyim›› diyor RAB.

21 ‹‹Seni kötünün elinden kurtaracak, 2 Acımasızın avucundan kurtaracağım.››

1 Poi il Signore mi disse: Avvegnachè Mosè e Samuele si presentassero davanti alla mia faccia, l’anima mia non sarebbe però inverso questo popolo; mandali fuori della mia presenza, ed escansene fuori.

2 Che se pur ti dicono: Dove usciremo? di’ loro: Così ha detto il Signore: Chi è condannato alla mortalità, esca alla mortalità; chi alla spada, esca alla spada; chi alla fame, esca alla fame; chi alla cattività, esca alla cattività.

3 Ed io costituirò sopra loro quattro generazioni, dice il Signore: la spada, per uccidere; i cani, per istrascinare; gli uccelli del cielo, e le bestie della terra, per divorare, e per distruggere.

4 E farò che saranno agitati per tutti i regni della terra, per cagion di Manasse, figliuolo di Ezechia, re di Giuda; per quello ch’egli ha fatto in Gerusalemme.

5 Perciocchè, o Gerusalemme, chi avrebbe pietà di te? chi si condorrebbe teco? o chi si rivolgerebbe per domandarti del tuo bene stare?

6 Tu mi hai abbandonato, dice il Signore, e te ne sei ita indietro; io altresì stenderò la mano sopra te, e ti distruggerò; io sono stanco di pentirmi.

7 Benchè io li abbia sventolati con la ventola nelle porte del paese, ed abbia deserto, e distrutto il mio popolo, non però si son convertiti dalle lor vie.

8 Le sue vedove sono state da me moltiplicate, più che la rena de’ mari; io ho loro addotto in pien mezzodì un guastatore contro alla madre de’ giovani; io ho fatto di subito cader sopra lei turbamento e spaventi.

9 Quella che avea partoriti sette figliuoli è divenuta fiacca, l’anima sua ha ansato io suo sole è tramontato, mentre era ancora giorno; è stata confusa e svergognata; ancora darò il lor rimanente alla spada, all’arbitrio de’ lor nemici, dice il Signore

10 Ahi lasso me! madre mia; perciocchè tu mi hai partorito per essere uomo di lite, e di contesa a tutto il paese: io non ho loro dato nulla in presto, ed essi altresì non mi hanno prestato nulla; e pur tutti quanti mi maledicono.

11 Il Signore ha detto: Se il tuo sol rimanente non è riserbato per lo bene; se io non fo che il nemico si scontri in te nel tempo dell’avversità, e nel tempo della distretta.

12 Potrebbesi rompere il ferro, il ferro di Aquilone, e il rame?

13 Io darò senza prezzo in preda le tue facoltà, e i tuoi tesori, in tutti i tuoi confini; e ciò per tutti i tuoi peccati.

14 E farò passare i tuoi nemici per un paese che tu non sai; perciocchè un fuoco si è acceso nella mia ira, il quale si apprenderà sopra voi

15 O Signore, tu il sai; ricordati di me, e visitami, e vendicami de’ miei persecutori; non rapirmi, mentre tu sei lento all’ira; conosci che io soffero vituperio per te.

16 Tosto che le tue parole sono state ritrovate da me, io le ho mangiate; e la tua parola mi è stata in gioia, e in allegrezza del mio cuore; perciocchè il tuo Nome è invocato sopra me, o Signore Iddio degli eserciti.

17 Io non son seduto nel consiglio degli schernitori, per far festa, ed allegrezza; io son seduto tutto solo, per cagion della tua mano; perciocchè tu mi hai empiuto d’indegnazione.

18 Perchè è stato il mio dolore perpetuo, e la mia piaga disperata? perchè ha ella ricusato d’esser guarita? mi saresti tu pure come una cosa fallace, come acque che non son perenni?

19 Perciò così ha detto il Signore: Se tu ti converti, io ti ristorerò, e tu starai davanti a me; e se tu separi il prezioso dal vile, tu sarai come la mia bocca; convertansi eglino a te; ma tu, non convertirti a loro.

20 Ed io ti farò essere a questo popolo, a guisa d’un muro fortissimo di rame; ed essi combatteranno contro a te, ma non ti vinceranno; perciocchè io son teco, per salvarti e per riscuoterti, dice il Signore.

21 E ti trarrò di man de’ maligni, e ti riscoterò di man de’ violenti