1 RABbin sana ne söylediğini dinle, ey İsrail halkı!
2 RAB şöyle diyor: 2 ‹‹Ulusların yolunu öğrenmeyin, 2 Gök belirtilerinden yılmayın; 2 Bu belirtilerden uluslar yılsa bile.
3 Ulusların töreleri yararsızdır. 2 Ormandan ağaç keserler, 2 Usta keskisiyle ona biçim verir.
4 Altınla, gümüşle süsler, 2 Çekiçle, çivilerle sağlamlaştırırlar; 2 Yerinden kımıldamasın diye.
5 Salatalık bostanındaki korkuluk gibidir putları, 2 Konuşamazlar; 2 Onları taşımak gerek, çünkü yürüyemezler. 2 Onlardan korkmayın, zarar veremezler; 2 İyilik de edemezler.››
6 Senin gibisi yok, ya RAB, 2 Sen büyüksün, 2 Adın da büyüktür gücün sayesinde.
7 Senden kim korkmaz, 2 Ey ulusların kralı? 2 Bu sana yakışır. 2 Ulusların bilgeleri arasında, 2 Bütün ülkelerinde 2 Senin gibisi yok.
8 Hepsi budala ve akılsız. 2 Yararsız putlardan ne öğrenilebilir ki? 2 Ağaçtan yapılmış onlar!
9 Tarşişten dövme gümüş, 2 Ufazdan altın getirilir. 2 Ustayla kuyumcunun yaptığı nesnenin üzerine 2 Lacivert, mor giydirilir, 2 Hepsi usta işidir.
10 Ama gerçek Tanrı RABdir. 2 O yaşayan Tanrıdır, 2 Sonsuza dek kral Odur. 2 O öfkelenince yeryüzü titrer, 2 Uluslar dayanamaz gazabına.
11 ‹‹Onlara şunu diyeceksin, 2 ‹Yeri, göğü yaratmayan bu ilahlar, 2 Yerden de göğün altından da yok olacaklar.› ››
12 Gücüyle yeryüzünü yaratan, 2 Bilgeliğiyle dünyayı kuran, 2 Aklıyla gökleri yayan RABdir.
13 O gürleyince gökteki sular çağıldar, 2 Yeryüzünün dört bucağından bulutlar yükseltir, 2 Yağmur için şimşek çaktırır, 2 Ambarlarından rüzgar estirir.
14 Hepsi budala, bilgisiz, 2 Her kuyumcu yaptığı puttan utanacak. 2 O putlar yapmacıktır, 2 Soluk yoktur onlarda.
15 Yararsız, alay edilesi nesnelerdir, 2 Cezalandırılınca yok olacaklar.
16 Yakupun Payı onlara benzemez. 2 Her şeye biçim veren Odur, 2 Onun mirasıdır İsrail oymağı, 2 Her Şeye Egemen RABdir adı.
17 Kuşatma altında olan sizler, 2 Eşyalarınızı toplayın yerden.
18 RAB diyor ki, 2 ‹‹İşte bu kez bu ülkede yaşayanları 2 Fırlatıp atacağım; 2 Ele geçirilmeleri için 2 Onları sıkıştıracağım.››
19 Yaramdan ötürü vay başıma gelen! 2 Derdim iyileşmez! 2 Ama, ‹Dert benim derdim, 2 Dayanmalıyım› dedim.
20 Çadırım yıkıldı, ipleri koptu. 2 Çocuklarım benden ayrıldı, 2 Yok artık onlar. 2 Çadırımı kuracak, 2 Perdelerimi takacak kimse kalmadı.
21 Çobanlar budala, 2 RABbe danışmıyorlar. 2 Bu yüzden işleri yolunda gitmiyor, 2 Bütün sürüleri dağıldı.
22 Dinle! Haber geliyor! 2 Kuzey ülkesinden büyük patırtı geliyor! 2 Yahuda kentlerini viraneye çevirecek, 2 Çakallara barınak edecek.
23 İnsanın yaşamının kendi elinde olmadığını, 2 Adımlarına yön vermenin ona düşmediğini 2 Biliyorum, ya RAB.
24 Beni öfkenle değil, 2 Yalnız adaletinle yola getir, ya RAB, 2 Yoksa beni hiçe indirirsin.
25 Öfkeni seni tanımayan ulusların, 2 Adını anmayan toplulukların üzerine dök. 2 Çünkü onlar Yakup soyunu yiyip bitirdiler, 2 Onu tümüyle yok ettiler, 2 Yurdunu viraneye çevirdiler.
1 CASA d’Israele, ascoltate la parola che il Signore vi ha pronunziata.
2 Così ha detto il Signore: Non imparate a seguitare i costumi delle genti, e non abbiate paura de’ segni del cielo, perchè le genti ne hanno paura.
3 Perciocchè gli statuti de’ popoli son vanità; conciossiachè si tagli un albero del bosco, per farne un lavoro di mani d’artefice con l’ascia.
4 Quello si adorna con oro, e con argento; e si fa star saldo con chiodi, e con martelli, acciocchè non sia mosso.
5 Son tratti diritti, a guisa di palma, e non parlano; convien portarli attorno, perchè non possono camminare; non temiate di loro; perciocchè non possono far danno alcuno, ed altresì in lor potere non è di fare alcun bene.
6 Non vi è niuno pari a te, o Signore; tu sei grande, ed il tuo Nome è grande in forza.
7 Chi non ti’ temerebbe, o Re delle genti? conciossiachè questa ti si convenga; perciocchè, fra tutti i savi delle genti, e in tutti i regni loro, non vi è alcun pari a te.
8 E tutti insieme sono insensati, e pazzi; il legno è un ammaestramento di vanità.
9 L’argento, che si distende col martello, è addotto di Tarsis, e l’oro di Ufaz; sono opera di fabbro, e lavorio di mani di orafo; il lor vestimento è giacinto e porpora; essi tutti sono lavoro d’uomini industriosi.
10 Ma il Signore è il vero Dio, egli è l’Iddio vivente, e il Re eterno; la terra trema per la sua ira, e le genti non possono sostenere il suo cruccio.
11 Così direte loro: Gl’Iddii, che non hanno fatto il cielo, e la terra, periscano d’in su la terra, e di sotto al cielo.
12 Colui, che ha fatta la terra con la sua potenza, che ha stabilito il mondo con la sua sapienza, ed ha distesi i cieli col suo intendimento;
13 tosto ch’egli dà fuori la sua voce, vi è un romor d’acque nel cielo; egli fa salir vapori dalle estremità della terra, e fa i lampi per la pioggia, e trae il vento fuor de’ suoi tesori.
14 Ogni uomo è insensato per scienza; ogni orafo è renduto infame per le sculture; perciocchè le sue statue di getto sono una falsità, e non vi è alcuno spirito in loro.
15 Sono vanità, lavoro d’inganni; periranno nel tempo della lor visitazione.
16 Colui che è la parte di Giacobbe non è come queste cose; perciocchè egli è il Formator d’ogni cosa, ed Israele è la tribù della sua eredità; Il suo Nome è: Il Signor degli eserciti
17 O ABITATRICE della fortezza, raccogli la tua mercatanzia, per portarla fuor del paese.
18 Perciocchè, così ha detto il Signore: Ecco, questa volta gitterò via, come con una frombola, gli abitanti del paese, e li metterò in distretta, acciocchè trovino ciò che han meritato.
19 Ahi lasso me! dirà il paese, per cagione del mio fiaccamento! la mia piaga è dolorosa; e pure io avea detto: Questa è una doglia, che ben potrò sofferire.
20 Le mie tende son guaste, e tutte le mie corde son rotte; i miei figliuoli sono usciti fuor di me, e non sono più; non vi è più alcuno che tenda il mio padiglione, nè che rizzi i miei teli.
21 Perciocchè i pastori son divenuti insensati, e non hanno ricercato il Signore; perciò non son prosperati, e tutte le lor mandre sono state dissipate.
22 Ecco, una voce di grido viene, con gran commovimento, dal paese di Settentrione, per ridurre le città di Giuda in desolazione, in ricetti di sciacalli.
23 O Signore, io conosco che la via dell’uomo non è in suo potere; e che non è in poter dell’uomo che cammina di addirizzare i suoi passi.
24 O Signore, castigami, ma pur moderatamente; non nell’ira tua, che talora tu non mi faccia venir meno.
25 Spandi la tua ira sopra le genti che non ti conoscono, e sopra le nazioni che non invocano il tuo Nome; perciocchè han divorato Giacobbe; anzi l’han divorato, e consumato, ed hanno desolata la sua stanza