1 RAB diyor ki, 2 ‹‹İşte Babile ve Lev-Kamayda yaşayanlara karşı 2 Yok edici bir rüzgar çıkaracağım. ülkesini simgeleyen şifreli bir söz.
2 Tahıl savuranları göndereceğim Babile; 2 Onu savurup ayıklasınlar, 2 Ülkesini boşaltsınlar diye. 2 Yıkım günü her yandan saldıracaklar ona.
3 Okçu yayını germesin, 2 Zırhını kuşanmasın. 2 Onun gençlerini esirgemeyin! 2 Ordusunu tümüyle yok edin.
4 Kildan ülkesinde ölüler, 2 Babil sokaklarında yaralılar serilecek yere.
5 İsrailin Kutsalına karşı 2 Ülkeleri suçla dolu olmasına karşın, 2 Tanrıları Her Şeye Egemen RAB 2 İsrail ve Yahuda halklarını bırakmadı.
6 Babilden kaçın! 2 Herkes canını kurtarsın! 2 Babilin suçu yüzünden yok olmayın! 2 Çünkü RABbin öç alma zamanıdır, 2 Ona hakkettiğini verecek.
7 Babil RABbin elinde bir altın kâseydi, 2 Bütün dünyayı sarhoş etti. 2 Uluslar şarabını içtiler, 2 Bu yüzden çıldırdılar.
8 Ansızın düşüp paramparça olacak Babil, 2 Yas tutun onun için! 2 Yarasına merhem sürün, belki iyileşir.
9 ‹Babili iyileştirmek istedik, ama iyileşmedi. 2 Bırakalım onu, 2 Hepimiz kendi ülkemize dönelim. 2 Çünkü onun yargısı göklere erişiyor, 2 Bulutlara kadar yükseliyor.
10 ‹‹ ‹RAB haklı olduğumuzu gösterdi, 2 Gelin, Tanrımız RABbin neler yaptığını 2 Siyonda anlatalım.›
11 ‹‹Okları bileyin, 2 Ok kılıflarını doldurun! 2 RAB Med krallarını harekete geçirdi, 2 Amacı Babili yok etmek. 2 RAB öcünü, tapınağının öcünü alacak.
12 Babil surlarına karşı sancak kaldırın! 2 Muhafızları pekiştirin, 2 Nöbetçileri yerleştirin, 2 Pusu kurun! 2 Çünkü RAB Babil halkı için söylediklerini 2 Hem tasarladı hem de yerine getirdi.
13 Ey sizler, akarsuların kıyısında yaşayan, 2 Hazinesi bol olanlar, 2 Sonunuz geldi, zamanınız doldu.
14 Her Şeye Egemen RAB varlığı hakkı için ant içti: 2 Seni çekirge sürüsüyle doldurur gibi 2 Askerlerle dolduracağım. 2 Sana karşı zafer çığlıkları atacaklar.››
15 ‹‹Gücüyle yeryüzünü yaratan, 2 Bilgeliğiyle dünyayı kuran, 2 Aklıyla gökleri yayan RABdir.
16 O gürleyince gökteki sular çağıldar, 2 Yeryüzünün dört bucağından bulutlar yükseltir, 2 Yağmur için şimşek çaktırır, 2 Ambarlarından rüzgar estirir.
17 Hepsi budala, bilgisiz. 2 Her kuyumcu yaptığı puttan utanacak. 2 O putlar yapmacıktır, 2 Soluk yoktur onlarda.
18 Yararsız, alay edilesi nesnelerdir, 2 Cezalandırılınca yok olacaklar.
19 Yakupun Payı onlara benzemez. 2 Mirası olan oymak dahil 2 Her şeye biçim veren Odur, 2 Her Şeye Egemen RABdir adı.
20 ‹‹Sen benim savaş çomağım, 2 Savaş silahımsın. 2 Ulusları parçalayacak, 2 Krallıkları yok edeceğim seninle.
21 Seninle atlarla binicilerini, 2 Savaş arabalarıyla sürücülerini kırıp ezeceğim.
22 Erkeklerle kadınları, 2 Gençlerle yaşlıları, 2 Delikanlılarla genç kızları,
23 Çobanla sürüsünü, 2 Çiftçiyle öküzlerini, 2 Valilerle yardımcılarını darmadağın edeceğim.
24 ‹‹Babilde ve Kildan ülkesinde yaşayanlara 2 Siyonda yaptıkları bütün kötülüğün karşılığını 2 Gözlerinizin önünde ödeteceğim›› diyor RAB.
25 ‹‹Ey yıkıcı dağ, sana karşıyım, 2 Ey bütün dünyayı yıkan›› diyor RAB, 2 ‹‹Elimi sana karşı kaldırıp 2 Seni uçuruma yuvarlayacak, 2 Yanık bir dağa çevireceğim.
26 Senden köşe taşı, temel taşı olmayacak, 2 Çünkü sonsuza dek viran kalacaksın›› diyor RAB.
27 ‹‹Ülkeye sancak dikin! 2 Uluslar arasında boru çalın! 2 Ulusları Babille savaşmaya hazırlayın. 2 Ararat, Minni, Aşkenaz krallıklarını 2 Ona karşı toplayın. 2 Ona karşı bir komutan atayın, 2 Çekirge sürüsü kadar at gönderin üzerine.
28 Ulusları -Med krallarını, valilerini, 2 Bütün yardımcılarını, 2 Yönetimi altındaki bütün ülkeleri- 2 Onunla savaşmaya hazırlayın.
29 Ülke titreyip kıvranıyor! 2 Çünkü RABbin Babil diyarını 2 Issız bir viraneye çevirme amacı 2 Yerine gelmeli.
30 Babil yiğitleri savaştan vazgeçti, 2 Kalelerinde oturuyorlar. 2 Güçleri tükendi, 2 Ürkek kadınlara döndüler. 2 Oturdukları yerler ateşe verildi, 2 Kapı sürgüleri kırıldı.
31 Babil Kralına ulak üstüne ulak, 2 Haberci üstüne haberci geldi. 2 ‹Kent bütünüyle düştü, 2 Irmak geçitleri tutuldu, 2 Bataklıklar ateşe verildi, 2 Askerler dehşete kapıldı› diye haber verdiler.››
33 İsrailin Tanrısı, Her Şeye Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Zamanı gelince harman yeri nasıl çiğnenirse, 2 Babil kızı da öyle olacak. 2 Kısa süre sonra onun da 2 Biçim zamanı gelecek.››
34 Siyon halkı, ‹‹Babil Kralı Nebukadnessar yuttu bizi, ezdi, 2 Boş bir kaba çevirdi›› diyecek, 2 ‹‹Canavar gibi yuttu bizi, 2 Güzel yemeklerimizle karnını doyurdu, 2 Sonra bizi kustu. 2 Bize ve yurttaşlarımıza yapılan zorbalık 2 Babilin başına gelsin.›› 2 Yeruşalim, ‹‹Dökülen kanımızın hesabı 2 Kildanilerden sorulsun›› diyecek.
36 Bunun için RAB diyor ki, 2 ‹‹İşte davanızı ben savunacağım, 2 Öcünüzü ben alacağım; 2 Onun ırmağını kurutacak, 2 Kaynağını keseceğim.
37 Babil taş yığınına, çakal yuvasına dönecek, 2 Dehşet ve alay konusu olacak. 2 Kimse yaşamayacak orada.
38 Halkı genç aslanlar gibi kükreyecek, 2 Aslan yavruları gibi homurdanacak.
39 Ama kızıştıklarında onlara şölen verip 2 Hepsini sarhoş edeceğim; 2 Keyiflensinler, 2 Uyanmayacakları sonsuz bir uykuya 2 Dalsınlar diye›› diyor RAB.
40 ‹‹Onları kuzu gibi, koç ve teke gibi 2 Boğazlanmaya götüreceğim.››
41 ‹‹Şeşak nasıl alındı! 2 Bütün dünyanın övünç kaynağı nasıl ele geçirildi! 2 Uluslar arasında Babil nasıl dehşet oldu!
42 Deniz basacak Babili, 2 Kabaran dalgalar örtecek.
43 Kentleri viran olacak, 2 Toprakları kimsenin yaşamadığı, geçmediği 2 Kurak bir çöle dönecek.
44 Babil ilahı Beli orada cezalandıracak, 2 Yuttuğunu ona kusturacağım. 2 Artık akın akın uluslar gelmeyecek ona. 2 Babil surları yıkılacak.
45 ‹‹Oradan çık, ey halkım! 2 Hepiniz canınızı kurtarın! 2 Kaçın RABbin kızgın öfkesinden!
46 Ülkede duyacağınız söylentiler yüzünden 2 Cesaretinizi yitirmeyin, korkmayın. 2 Bir yıl bir söylenti duyulur, ertesi yıl bir başkası; 2 Ülkedeki zorbalıkla, 2 Önderin öndere karşı çıktığıyla 2 İlgili söylentiler yayılır.
47 İşte bu yüzden Babilin putlarını 2 Cezalandıracağım günler geliyor. 2 Bütün ülke utandırılacak, 2 Öldürülenler ülkenin ortasında yere serilecek.
48 O zaman yer, gök ve onlardaki her şey 2 Babilin başına gelenlere sevinecek. 2 Çünkü kuzeyden gelen yok ediciler 2 Saldıracaklar ona›› diyor RAB.
49 Yeremya şöyle diyor: 2 ‹‹İsrailin öldürülenleri yüzünden düşmelidir Babil. 2 Yeryüzünde öldürülen herkes Babil yüzünden düştü.
50 Ey sizler, kılıçtan kurtulanlar, 2 Kaçın, oyalanmayın! 2 RABbi anın uzaktan, 2 Yeruşalimi düşünün!››
51 ‹‹Rezil olduk, çünkü aşağılandık, 2 Yüzümüz utanç içinde. 2 Çünkü yabancılar RABbin Tapınağının 2 Kutsal yerlerine girmişler.››
52 ‹‹Bu yüzden›› diyor RAB, 2 ‹‹Putlarını cezalandıracağım günler geliyor, 2 Yaralılar inleyecek bütün ülkede.
53 Babil göklere çıksa, 2 Yüksekteki kalesini pekiştirse de, 2 Yok edicileri göndereceğim üzerine›› diyor RAB.
54 ‹‹Babilden çığlık, 2 Kildan ülkesinden büyük yıkım sesi duyuluyor.
55 Çünkü RAB Babili yıkıma uğratıyor; 2 Şamatasını susturuyor. 2 Düşman engin sular gibi kükrüyor, 2 Seslerinin gürültüsü yankılanıyor.
56 Çünkü Babile karşı bir yok edici çıkacak; 2 Yiğitleri tutsak olacak, 2 Yayları paramparça edilecek. 2 Çünkü RAB karşılık veren bir Tanrıdır, 2 Her şeyin tam karşılığını verir.
57 Babil önderlerini, bilgelerini, valilerini, 2 Yardımcılarını, yiğitlerini öyle sarhoş edeceğim ki, 2 Sonsuz bir uykuya dalacak, hiç uyanmayacaklar›› 2 Diyor adı Her Şeye Egemen RAB olan Kral.
58 Her Şeye Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Babilin kalın surları yerle bir edilecek, 2 Yüksek kapıları ateşe verilecek. 2 Halkların çektiği emek boşuna, 2 Ulusların didinmesi ateşe yarayacak.››
59 Yahuda Kralı Sidkiyanın krallığının dördüncü yılında, baş görevli Mahseya oğlu Neriya oğlu Seraya Sidkiyayla birlikte Babile gittiğinde Peygamber Yeremya ona şu buyruğu verdi.
60 Yeremya Babilin başına gelecek bütün felaketleri, Babile ilişkin bütün bu sözleri bir tomara yazmıştı.
61 Yeremya Serayaya şöyle dedi: ‹‹Babile varır varmaz bütün bu sözleri okumayı unutma.
62 De ki, ‹Ya RAB, burayı yıkacağını, içinde insan da hayvan da yaşamayacağını, ülkenin sonsuza dek viran kalacağını söyledin.›
63 Okumayı bitirince tomarı bir taşa bağlayıp Fırata fırlat.
64 Sonra de ki, ‹Babil başına getireceğim felaket yüzünden batacak, bir daha kalkamayacak. Bitkin düşecekler.› ›› Yeremya'nın sözleri burada son buluyor.
1 Così ha detto il Signore: Ecco, io fo levare contro a Babilonia, e contro a quelli che abitano nel cuor de’ miei nemici, un vento disertante.
2 E manderò contro a Babilonia degli sventolatori, che la sventoleranno, e vuoteranno il suo paese; perciocchè, nel giorno della calamità, saranno sopra lei d’ogn’intorno.
3 Tenda l’arciero l’arco contro a chi tende l’arco, e contro a colui che si rizza nella sua corazza; e non risparmiate i giovani di essa, distruggete tutto il suo esercito.
4 E caggiano uccisi nel paese de’ Caldei, e trafitti nelle piazze di Babilonia.
5 Perciocchè Israele, e Giuda, non è lasciato vedovo dall’Iddio suo, dal Signor degli eserciti, dal Santo d’Israele; benchè il lor paese sia pieno di misfatti.
6 Fuggite di mezzo di Babilonia, e scampi ciascun di voi l’anima sua; non fate sì che periate nell’iniquità d’essa; perciocchè questo è il tempo della vendetta del Signore; egli le rende la sua retribuzione.
7 Babilonia è stata una coppa d’oro nella mano del Signore, che ha inebbriata tutta la terra; le genti hanno bevuto del suo vino; e però son divenute forsennate.
8 Babilonia è caduta di subito, ed è stata rotta in pezzi; urlate sopra lei, prendete del balsamo per la sua doglia, forse guarirà.
9 Noi abbiam medicata Babilonia, ma non è guarita; lasciatela, e andiamocene ciascuno al suo paese; perciocchè il suo giudicio è arrivato infino al cielo, e si è alzato infino alle nuvole.
10 Il Signore ha prodotte le nostre ragioni; venite, e raccontiamo in Sion l’opera del Signore Iddio nostro.
11 Forbite le saette, imbracciate le targhe; il Signore ha eccitato lo spirito dei re di Media; perciocchè il suo pensiero è contro a Babilonia, per distruggerla; conciossiachè questa sia la vendetta del Signore, la vendetta del suo Tempio.
12 Alzate pur la bandiera sopra le mura di Babilonia, rinforzate la guernigione, ponete le guardie, ordinate gli agguati; perciocchè il Signore ha presa una deliberazione, ed anche ha eseguito ciò ch’egli ha detto contro agli abitanti di Babilonia.
13 O tu, che abiti sopra grandi acque, abbondante in tesori, il tuo fine è venuto, il colmo della tua avarizia.
14 Il Signor degli eserciti ha giurato per sè stesso, dicendo: Se io non ti riempio d’uomini, come di bruchi; e se essi non dànno grida da inanimare contro a te.
15 Egli è quel che ha fatta la terra con la sua forza, che ha stabilito il mondo con la sua sapienza, ed ha distesi i cieli col suo intendimento.
16 Tosto ch’egli dà fuori la sua voce, vi è un romore d’acque nel cielo; egli fa salir vapori dalle estremità della terra, e fa lampi per la pioggia, e trae il vento fuor de’ suoi tesori.
17 Ogni uomo è insensato per scienza; ogni orafo è renduto infame per le sculture; perciocchè le sue statue di getto sono una falsità, e non vi è alcuno spirito in loro.
18 Son vanità, lavoro d’inganno; periranno nel tempo della lor visitazione.
19 Colui che è la parte di Giacobbe non è come queste cose; perciocchè egli è il formator d’ogni cosa, ed esso è la tribù della sua eredità; il Nome suo è: Il Signor degli eserciti.
20 Tu mi sei stato un martello, e strumenti di guerra; e con te ho fiaccate le nazioni, e con te ho distrutti i regni;
21 e con te ho fiaccati i cavalli, e quelli che li cavalcavano; e con te ho fiaccati i carri, e quelli ch’eran montati sopra.
22 E con te ho fiaccati gli uomini, e le donne; e con te ho fiaccati i vecchi, e i fanciulli; e con te ho fiaccati i giovani, e le vergini.
23 E con te ho fiaccati i pastori, e le lor mandre; e con te ho fiaccati i lavoratori, e i lor buoi accoppiati; e con te ho fiaccati i duci, ed i satrapi.
24 Ma io farò a Babilonia, ed a tutti gli abitatori di Caldea, la retribuzione di tutta la lor malvagità, che hanno usata inverso Sion, nel vostro cospetto, dice il Signore.
25 Eccomiti, o monte distruttore, dice il Signore, che distruggi tutta la terra; e stenderò la mia mano contro a te, e ti rotolerò giù dalle rocce, e ti ridurrò in un monte d’incendio.
26 E non si torrà da te nè pietra da cantone, nè pietra da fondamenti; perciocchè tu sarai desolazioni perpetue, dice il Signore.
27 Alzate la bandiera nella terra, sonate la tromba fra le genti, mettete in ordine le nazioni contro a lei, radunate a grida contro a lei i regni di Ararat, di Minni, e di Aschenaz; costituite contro a lei un capitano, fate salir cavalli, a guisa di bruchi pilosi.
28 Mettete in ordine le genti contro a lei, i re di Media, i suoi duci, e tutti i suoi principi, e tutto il paese del suo imperio.
29 E tremi la terra, e sia angosciata; perciocchè tutti i pensieri del Signore saranno messi ad effetto contro a Babilonia, per ridurre il paese di Babilonia in deserto, senza che niuno vi abiti più.
30 Gli uomini prodi di Babilonia si son rimasti di combattere, si son ritenuti nelle fortezze; la lor forza è venuta meno, sono stati come donne; le abitazioni di quella sono state arse, le sue sbarre sono state rotte.
31 Un corriere correrà incontro all’altro corriere, ed un messo incontro all’altro messo, per rapportare al re di Babilonia che la sua città è presa da un capo;
32 e che i guadi sono stati occupati, e che le giuncaie sono state arse col fuoco, e che gli uomini di guerra sono stati spaventati;
33 perciocchè il Signor degli eserciti, l’Iddio d’Israele, ha detto così: La figliuola di Babilonia è come un’aia; egli è tempo di trebbiarla; fra qui a poco le verrà il tempo della mietitura.
34 Nebucadnesar, re di Babilonia, mi ha divorata, mi ha tritata, mi ha ridotta ad esser come un vaso vuoto, mi ha inghiottita come un dragone, ha empiuto il suo ventre delle mie delizie, mi ha scacciata.
35 La violenza che mi e stata fatta, e la mia carne, è sopra Babilonia, dirà l’abitatrice di Sion; e il mio sangue è sopra gli abitatori di Caldea, dirà Gerusalemme.
36 Perciò, così ha detto il Signore: Ecco, io dibatterò la tua querela, e farò la tua vendetta; ed asciugherò il mar di quella, e disseccherò la sua fonte.
37 E Babilonia sarà ridotta in monti di ruine, in ricetto di sciacalli, in istupore, e in zufolo, senza che vi abiti più alcuno.
38 Essi ruggeranno tutti insieme come leoncelli, fremeranno come leoncini di leonesse.
39 Io farò che i lor conviti si riscalderanno nel modo usato, e li farò inebbriare, acciocchè facciano gran festa, e dormano un eterno sonno, senza risvegliarsi mai, dice il Signore.
40 Io li farò scendere al macello, come agnelli, come montoni, e becchi.
41 Come è stata presa Sesac, ed è stata occupata colei ch’era il vanto di tutta la terra? come è stata ridotta Babilonia in istupore fra le genti?
42 Il mare è salito sopra Babilonia, ella è stata coperta con la moltitudine delle sue onde.
43 Le sue città sono state ridotte in desolazione, in paese arido, e in deserto; in terra tale, che in quelle non abiterà giammai alcuno, e per quelle non passerà giammai alcun figliuolo d’uomo.
44 Ed io farò punizione di Bel in Babilonia, e gli trarrò dalla gola ciò ch’egli ha trangugiato; e le nazioni non accorreranno più a lui; le mura di Babilonia eziandio caderanno.
45 O popol mio, uscite di mezzo di quella, e scampi ciascun di voi la sua persona d’innanzi all’ardor dell’ira del Signore.
46 E guardatevi che talora il vostro cuore non si avvilisca, e che voi non siate spaventati per le novelle che si udiranno nel paese; quando novelle verranno un anno, e dopo quello altre novelle un altro anno; e vi sarà violenza nel paese, dominatore contro a dominatore.
47 Ecco dunque, i giorni vengono che io farò punizione delle sculture di Babilonia, e tutto il paese di essa sarà confuso, e tutti i suoi uccisi caderanno in mezzo di essa.
48 E i cieli, e la terra, e tutto ciò ch’è in essi, giubileranno di Babilonia; perciocchè di Settentrione le saranno venuti i distruttori, dice il Signore.
49 Siccome Babilonia è stata per far cadere gli uccisi d’Israele, così caderanno a Babilonia gli uccisi di tutta la terra.
50 O voi che siete scampati dalla spada, andate, non restate; ricordatevi da lungi del Signore, e Gerusalemme vi venga al cuore.
51 Noi siamo confusi, perciocchè abbiamo udito vituperio; ignominia ci ha coperta la faccia, perciocchè gli stranieri son venuti contro a’ luoghi santi della Casa del Signore.
52 Perciò, ecco i giorni vengono, dice il Signore, che io farò punizione delle sculture di quella, e per tutto il suo paese gemeranno uomini feriti a morte.
53 Avvegnachè Babilonia fosse salita in cielo, ed avesse fortificati i luoghi altissimi per sua fortezza, pur le verranno i distruttori da parte mia, dice il Signore.
54 S’intende una voce di strido da Babilonia, e una gran rotta dal paese de’ Caldei.
55 Perciocchè il Signore distrugge Babilonia, e fa perir d’essa il suo grande strepito; e le onde di coloro romoreggeranno, lo stormo delle lor grida risonerà a guisa di grandi acque.
56 Perciocchè sopra lei, sopra Babilonia, è venuto il distruttore, e gli uomini valorosi di essa sono stati presi, i loro archi sono stati spezzati; perciocchè il Signore è l’Iddio delle retribuzioni; egli non manca di rendere il giusto pagamento.
57 Ed io inebbrierò i principi di quella, e i suoi savi; i suoi duci, e i suoi satrapi, e i suoi uomini prodi, sì che dormiranno un sonno perpetuo, e non si risveglieranno giammai, dice il Re, il cui Nome è: Il Signor degli eserciti.
58 Così ha detto il Signor degli eserciti: Le larghe mura di Babilonia saranno spianate infino al suolo, e le sue alte porte saranno arse col fuoco; e i popoli avranno lavorato invano, e le nazioni a pro del fuoco, e si saranno stancati
59 La parola della quale il profeta Geremia diede commessione a Seraia, figliuolo di Neria, figliuolo di Maaseia, quando egli andò da parte di Sedechia, re di Giuda, in Babilonia, l’anno quarto del regno di esso. Or Seraia era il gran cameriere.
60 Geremia adunque scrisse in un libro tutto il male, ch’era per avvenire a Babilonia; cioè, tutte queste parole scritte contro a Babilonia.
61 Poi Geremia disse a Seraia: Quando tu sarai arrivato in Babilonia, e l’avrai veduta, leggi tutte queste parole.
62 E di’: O Signore, tu hai parlato contro a questo luogo, che tu lo distruggeresti, sì che non vi dimorerebbe più nè uomo, nè bestia; anzi che sarebbe ridotto in desolazioni perpetue.
63 E quando tu avrai fornito di legger questo libro, lega una pietra sopra esso, e gettalo in mezzo dell’Eufrate, e di’:
64 Così sarà affondata Babilonia, e non risorgerà giammai, per lo male che io fo venir sopra lei; onde ogni forza mancherà loro. Fin qui sono le parole di Geremia