1 RAB bana dedi ki, ‹‹Yahuda Kralının sarayına gidip şu haberi bildir:

2 ‹RABbin sözünü dinleyin, ey Davutun tahtında oturan Yahuda Kralıyla görevlileri ve bu kapılardan giren halk!

3 RAB diyor ki: Adil ve doğru olanı yapın. Soyguna uğrayanı zorbanın elinden kurtarın. Yabancıya, öksüze, dula haksızlık etmeyin, şiddete başvurmayın. Burada suçsuz kanı dökmeyin.

4 Bu buyrukları özenle yerine getirirseniz, Davutun tahtında oturan krallar savaş arabalarıyla, atlarıyla bu sarayın kapılarından girecekler; görevlileriyle halkları da onları izleyecek.

5 Ancak bu buyruklara uymazsanız, diyor RAB, adım üzerine ant içerim ki, bu saray viraneye dönecek.› ››

6 Çünkü Yahuda Kralının sarayı için RAB diyor ki, ‹‹Sen benim için Gilat gibisin, 2 Lübnanın doruğu gibi. 2 Ama hiç kuşkun olmasın, seni çöle döndürecek, 2 Kimsenin yaşamadığı kentlere çevireceğim.

7 Eli silahlı yok ediciler görevlendireceğim sana karşı. 2 En iyi sedir ağaçlarını kesecek, 2 Ateşe atacaklar.

8 ‹‹Bu kentten geçen birçok ulus birbirlerine, ‹RAB bu büyük kente neden bunu yaptı?› diye soracaklar.

9 ‹‹Yanıt şöyle olacak: ‹Çünkü Tanrıları RABbin antlaşmasını bıraktılar, başka ilahlara tapıp kulluk ettiler.› ››

10 Ölen için ağlamayın, yasa bürünmeyin; 2 Ancak sürgüne giden için ağlayın acı acı. 2 Çünkü bir daha dönmeyecek, 2 Anayurdunu görmeyecek.

11 Babası Yoşiyanın yerine Yahuda Kralı olan ve buradan çıkıp giden Yoşiya oğlu Şallumfö için RAB diyor ki, ‹‹Bir daha dönmeyecek buraya.

12 Sürgüne gönderildiği yerde ölecek, bir daha bu ülkeyi görmeyecek.›› 30).

13 ‹‹Sarayını haksızlıkla, 2 Yukarı odalarını adaletsizlikle yapan, 2 Komşusunu parasız çalıştıran, 2 Ücretini ödemeyen adamın vay başına!

14 ‹Kendim için yukarı odaları havadar, 2 Geniş bir saray yapacağım› diyenin vay başına! 2 Sarayına büyük pencereler açar, 2 Sedir ağacıyla kaplar, 2 Kırmızıya boyar.

15 ‹‹Bol bol sedir ağacı kullandın diye 2 Kral mı oldun sanırsın? 2 Baban doyasıya yiyip içti, 2 Ama iyi ve doğru olanı yaptı; 2 Onun için de işleri iyi gitti.

16 Ezilenin, yoksulun davasını savundu, 2 Onun için de işleri iyi gitti. 2 Beni tanımak bu değil midir?›› diyor RAB.

17 ‹‹Seninse gözlerin de yüreğin de yalnız kazanca, 2 Suçsuz kanı dökmeye, 2 Baskı, zorbalık yapmaya yönelik.››

18 Bu yüzden RAB Yahuda Kralı Yoşiya oğlu Yehoyakim için diyor ki, ‹‹Onun için kimse, ‹Ah kardeşim! 2 Vah kızkardeşim!› diye dövünmeyecek. 2 Onun için kimse, ‹Ah efendim! 2 Vah onun görkemi!› diye dövünmeyecek.

19 Sürüklenip Yeruşalim kapılarından dışarı atılacak, 2 Eşek gömülür gibi gömülecek o.››

20 ‹‹Lübnana git, feryat et, 2 Sesin Başandan duyulsun, 2 Haykır Avarimden, 2 Çünkü bütün oynaşların ezildi.

21 Kendini güvenlikte sandığında seni uyardım. 2 Ama, ‹Dinlemem› dedin. 2 Gençliğinden bu yana böyleydi tutumun, 2 Sözümü hiç dinlemedin.

22 Rüzgar bütün çobanlarını alıp götürecek, 2 Oynaşların sürgüne gidecek. 2 İşte o zaman yaptığın kötülükler yüzünden 2 Utanacak, aşağılanacaksın.

23 Ey sen, Lübnanda yaşayan, 2 Yuvasını sedir ağacından kuran adam! 2 Sana doğuran kadın gibi acılar, sancılar geldiğinde, 2 Nasıl da inleyeceksin!›› sanılıyor. Masoretik metin ‹‹Acınacaksın››.

24 ‹‹Varlığım hakkı için derim ki›› diyor RAB, ‹‹Ey Yahuda Kralı Yehoyakim oğlu Yehoyakin, sağ elimdeki mühür yüzüğü olsan bile, çıkarıp atardım seni.

25 Seni can düşmanlarının, korktuğun kişilerin, Babil Kralı Nebukadnessarla Kildanilerin eline teslim edeceğim.

26 Seni de seni doğuran anneni de doğmadığınız bir ülkeye atacağım; orada öleceksiniz.

27 Dönmeye can attığınız ülkeye bir daha dönemeyeceksiniz.››

28 Bu mu Yehoyakin? Bu hor görülmüş kırık çömlek, 2 Kimsenin istemediği kap? 2 Neden kendisi de çocukları da 2 Bilmedikleri bir ülkeye atıldılar?

29 Ülke, ey ülke, 2 RABbin sözünü dinle, ey ülke!

30 RAB diyor ki, 2 ‹‹Bu adamı çocuksuz, 2 Ömrünce başarısız biri olarak yazın. 2 Çünkü soyundan gelen hiç kimse başarılı olmayacak, 2 Soyundan gelen hiç kimse 2 Davut'un tahtında oturamayacak, 2 Yahuda'da bir daha krallık etmeyecek.››

1 COSÌ ha detto il Signore: Scendi nella casa del re di Giuda, e pronunzia quivi questa parola, e di’:

2 Ascolta la parola del Signore o re di Giuda, che siedi sopra il trono di Davide; tu, e i tuoi servitori, e il tuo popolo ch’entrate per queste porte.

3 Così ha detto il Signore: Fate giudicio e giustizia; e riscotete di man dell’oppressore colui a cui è tolto il suo: e non fate torto al forestiere, nè all’orfano, nè alla vedova; non fate violenza, e non ispandete sangue innocente in questo luogo.

4 Perciocchè, se pur mettete ad affetto questa parola, i re del legnaggio di Davide, che seggono sopra il suo trono, entreranno per le porte di questa Casa, montati sopra carri, e sopra cavalli, essi, ed i lor servitori, ed il lor popolo.

5 Ma se voi non ascoltate queste parole, io giuro per me stesso, dice il Signore, che questa Casa sarà messa in desolazione.

6 Perciocchè, così ha detto il Signore intorno alla casa del re di Giuda: Tu mi sei stata come Galaad, come la sommità del Libano; se io non ti riduco in deserto, in città disabitate.

7 Io ordinerò contro a te de’ guastatori, che avranno ciascuno le sue armi; e taglieranno la scelta de’ tuoi cedri, e li gitteranno nel fuoco.

8 E molte genti passeranno presso di questa città, e diranno l’uno all’altro: Perchè ha il Signore fatto così a cotesta gran città?

9 E si dirà: Perciocchè hanno lasciato il patto del Signore Iddio loro, ed hanno adorati altri dii, ed hanno lor servito

10 Non piangete per lo morto, e non ve ne condolete; piangete pur per quel che se ne va via; perciocchè egli non ritornerà più, e non vedrà più il suo natio paese.

11 Perciocchè il Signore ha detto così di Sallum, figliuolo di Giosia, re di Giuda, che ha regnato in luogo di Giosia, suo padre, ed è uscito di questo luogo: Egli non vi ritornerà più;

12 anzi morrà nel luogo dove è stato menato in cattività, e non vedrà più questo paese.

13 Guai a colui ch’edifica la sua casa, e non con giustizia; e le sue sale, e non con dirittura; che si serve del suo prossimo per nulla, e non gli dà il pagamento dell’opera sua; che dice:

14 Io mi edificherò una casa grande, e delle sale spaziose; e taglia a quelle delle finestre larghe, e la fa tavolata di cedri, e la dipinge di minio!

15 Regnerai tu perchè cerchi d’eccellere co’ cedri? non mangiò, e non bevve tuo padre, facendo ciò ch’è diritto, e giusto? ed allora bene gli avvenne.

16 Egli fece ragione al povero ed al bisognoso: ed allora bene gli avvenne; non è ciò conoscermi? dice il Signore.

17 Ma tu non hai gli occhi, nè il cuore, se non alla tua avarizia, ed a spandere il sangue innocente, e ad oppressione, ed a storsione, per farla.

18 Perciò, il Signore ha detto così di Gioiachim, figliuolo di Giosia, re di Giuda: Ei non se ne farà cordoglio, dicendo: Ahi fratel mio! Ahi sorella! Ei non se ne farà altresì cordoglio, dicendo: Ahi Signore! e: Ahi sua maestà!

19 Egli sarà seppellito della sepoltura di un asino, essendo strascinato, e gettato via lungi dalle porte di Gerusalemme

20 Sali pure in sul Libano, e grida; e da’ fuori la tua voce in Basan, e grida a quelli che sono di là; perciocchè tutti i tuoi amanti sono stati rotti.

21 Io ti ho parlato nelle tue prosperità; ma tu hai detto: Io non ascolterò; questa è stata la tua usanza fin dalla tua fanciullezza, che tu non hai giammai ascoltata la mia voce.

22 Il vento si pascerà di tutti i tuoi pastori, ed i tuoi amanti andranno in cattività; allora sarai pure svergognata e confusa, per tutta la tua malvagità.

23 Tu dimori nel Libano, tu ti annidi sopra i cedri; oh! quanto sarai graziosa, quando ti verranno le doglie del parto; i dolori, come di donna che partorisce!

24 Come io vivo, dice il Signore, avvegnachè tu, Conia, figliuolo di Gioiachim, re di Giuda, fossi un suggello nella mia man destra, pur te ne divellerò;

25 e ti darò in man di quelli che cercano l’anima tua, e in man di quelli de’ quali tu hai spavento, e in man di Nebucadnesar, re di Babilonia, e in man de’ Caldei.

26 E caccerò te, e tua madre che ti ha partorito, in un paese strano, dove non siete nati; e quivi morrete.

27 E quant’è al paese, al quale essi hanno l’animo intento, per tornarvi, non vi torneranno.

28 È quest’uomo Conia un idolo sprezzato, e rotto in pezzi? è egli un vaso, del quale non si fa stima alcuna? perchè dunque sono stati cacciati egli, e la sua progenie, e gettati in un paese, che non conoscono?

29 O paese, o paese, o paese, ascolta la parola del Signore!

30 Così ha detto il Signore: Scrivete pure che quest’uomo sarà privo di figliuoli, e sarà uomo che non prospererà a’ suoi dì; e che niuno della sua progenie prospererà, sedendo sopra il trono di Davide, e signoreggiando per l’innanzi sopra Giuda