1 A odpovídaje Job, řekl:

2 Komu jsi napomohl? Tomu-li, kterýž nemá síly? Toho-lis retoval, kterýž jest bez moci?

3 Komu jsi rady udělil? Nemoudrému-li? Hned jsi základu dostatečně poučil?

4 Komužs ty řeči zvěstoval? A čí duch vyšel z tebe?

5 Však i mrtvé věci pod vodami a obyvateli jejich sformovány bývají.

6 Odkryta jest propast před ním, i zahynutí není zakryto.

7 Ontě roztáhl půlnoční stranu nad prázdnem, zavěsil zemi na ničemž.

8 Zavazuje vody v oblacích svých, aniž se trhá oblak pod nimi.

9 On sám zdržuje stále trůn svůj, a roztahuje na něm oblaky své.

10 Cíl vyměřil rozlévání se vodám, až do skonání světla a tmy.

11 Sloupové nebeští třesou se a pohybují od žehrání jeho.

12 Mocí svou rozdělil moře, a rozumností svou dutí jeho.

13 Duchem svým nebesa ozdobil, a ruka jeho sformovala hada dlouhého.

14 Aj, toť jsou jen částky cest jeho, a jak nestižitelné jest i to maličko, což jsme slyšeli o něm. Hřímání pak moci jeho kdo srozumí?

1 Jobas atsakydamas tarė:

2 "Kaip tu padėjai bejėgiui ir parėmei nusilpusio ranką!

3 Koks geras ir išmintingas buvo tavo patarimas!

4 Kam tu kalbėjai šiuos žodžius? Kokia dvasia atėjo iš tavęs?

5 Prieš Jį dreba mirusieji, vandenys ir jų gyventojai.

6 Mirusiųjų pasaulis yra atviras Jam ir pražūtis neuždengta.

7 Jis ištiesia šiaurę ant tuštumos ir žemę pakabina ant nieko.

8 Jis surenka vandenis į tamsius debesis, tačiau debesys neplyšta.

9 Jis uždengia savo sosto veidą ir ištiesia savo debesį ant jo.

10 Vandens paviršiuje Jis nubrėžė ribą ir atskyrė šviesą nuo tamsos.

11 Dangaus kolonos svyruoja ir dreba, kai Jis grūmoja.

12 Savo galia Jis sujaudina jūrą, savo išmintimi nutildo jos išdidumą.

13 Savo dvasia Jis papuošė dangus, Jo ranka padarė gyvatę.

14 Čia tik Jo kelių pašaliai; mes girdime tik Jo šnibždesį. O Jo galybės griaustinį kas supras?"