1 He aha nga wa te whakapurangatia ai e te Kaha Rawa? A he aha hoki te hunga e mohio ana ki a ia te kite ai i ona ra?

2 Tera etahi e whakaneke atu ana i nga rohe; e kahakina ana e ratou nga kahui, whangaia iho e ratou.

3 E aia atu ana e ratou te kaihe a nga pani, e tangohia ana hei taunaha te kau a te pouaru.

4 Whakapekaia ketia ana e ratou nga rawakore i te ara: huihui ana nga ware o te whenua, piri ana.

5 Nana, rite tonu ratou ki te kaihe mahoao i te koraha, haere atu ana ki ta ratou mahi, e whai ana ki te kai; hei kai te koraha ma ratou, ma a ratou tamariki.

6 E kotia ana e ratou ta ratou witi i te mara; e kohia ana e ratou nga waina a te hunga tutu.

7 E takoto tahanga ana ratou i te po roa, kahore he kakahu, kahore hoki he hipoki i te maeke.

8 Maku iho ratou i te awha o nga maunga, a, ka kore he rerenga, ka awhi i te kamaka.

9 Tera te hunga, e tangohia mai ana e ratou te pani i te u, e tango ana i ta te rawakore taunaha:

10 Koia ka haere tahanga ratou, kahore he kakahu, a, i te matekai ka hari i nga paihere witi;

11 E mahi nei i te hinu i roto i nga taiepa a aua tangata; e takahi nei i a ratou poka waina, me te mate i te wai.

12 E aue ana nga tangata i roto i te pa, e karanga ana hoki te wairua o te hunga i patua: kahore ano ia a te Atua whakakuware ki a ratou.

13 No te hunga ratou e whakakeke ana ki te marama; kahore o ratou mohio ki ona ara, e kore ano ratou e noho ki ona huarahi.

14 E maranga ana te kaikohuru i te mea ka marama, patua iho e ia te ware me te rawakore; a i te po ka pena ia i te tahae.

15 E tatari ana te kanohi o te tangata puremu kia nehunehu iho, e mea ana, E kore te kanohi e kite i ahau: e huna ana ia i tona mata.

16 E keri ana ratou i nga whare i te pouri: i te awatea e pa ana ratou i a ratou: kahore ratou e mohio ki te marama.

17 Ki a ratou katoa hoki e rite ana te ata ki te atarangi o te mate; e matau ana hoki ratou ki nga whakamataku o te atarangi o te mate.

18 Tere tonu ia ki runga ki te mata o nga wai; he mea kanga to ratou wahi i runga i te whenua: e kore ia e anga mai ki te ara ki nga mara waina.

19 Ka riro nga wai o te hukarere i te tauraki, i te wera: te hunga hara ano hoki i te reinga.

20 Ka wareware te kopu ki a ia; he kai reka ia ma te iro; e kore ia e maharatia i muri iho; ka whati hoki te kino ano he rakau.

21 E tukinotia ana e ia te pakoko kihai nei i whanau; kahore hoki ana mahi pai ki te pouaru.

22 E kumea atu ana hoki e ia nga marohirohi ki tona kaha: ka whakatika ake ia, kahore he tangata e u ki te ora.

23 I homai ano e te Atua ki a ratou kia au te noho, a ka whakawhirinaki ratou ki reira; kei runga hoki i o ratou huarahi ona kanohi.

24 E whakanekehia ake ana ratou; otiia wahi iti nei, kua kahore noa iho ratou; ae ra, ka whakaitia ratou, ka whakawateatia atu pera i era atu katoa, a ka tapahia atu ano ko nga kauru o nga puku witi.

25 Ki te mea he teka tenei ko wai hei whakateka ki ahau, hei whakakahore i taku korero?

1 Почему не сокрыты от Вседержителя времена, и знающие Его не видят дней Его?

2 Межи передвигают, угоняют стада и пасут [у себя].

3 У сирот уводят осла, у вдовы берут в залог вола;

4 бедных сталкивают с дороги, все уничиженные земли принуждены скрываться.

5 Вот они, [как] дикие ослы в пустыне, выходят на дело свое, вставая рано на добычу; степь [дает] хлеб для них и для детей их;

6 жнут они на поле не своем и собирают виноград у нечестивца;

7 нагие ночуют без покрова и без одеяния на стуже;

8 мокнут от горных дождей и, не имея убежища, жмутся к скале;

9 отторгают от сосцов сироту и с нищего берут залог;

10 заставляют ходить нагими, без одеяния, и голодных кормят колосьями;

11 между стенами выжимают масло оливковое, топчут в точилах и жаждут.

12 В городе люди стонут, и душа убиваемых вопит, и Бог не воспрещает того.

13 Есть из них враги света, не знают путей его и не ходят по стезям его.

14 С рассветом встает убийца, умерщвляет бедного и нищего, а ночью бывает вором.

15 И око прелюбодея ждет сумерков, говоря: ничей глаз не увидит меня, – и закрывает лице.

16 В темноте подкапываются под домы, которые днем они заметили для себя; не знают света.

17 Ибо для них утро – смертная тень, так как они знакомы с ужасами смертной тени.

18 Легок такой на поверхности воды, проклята часть его на земле, и не смотрит он на дорогу садов виноградных.

19 Засуха и жара поглощают снежную воду: так преисподняя – грешников.

20 Пусть забудет его утроба [матери]; пусть лакомится им червь; пусть не остается о нем память; как дерево, пусть сломится беззаконник,

21 который угнетает бездетную, не рождавшую, и вдове не делает добра.

22 Он и сильных увлекает своею силою; он встает и никто не уверен за жизнь свою.

23 А Он дает ему [все] для безопасности, и он [на то] опирается, и очи Его видят пути их.

24 Поднялись высоко, – и вот, нет их; падают и умирают, как и все, и, как верхушки колосьев, срезываются.

25 Если это не так, – кто обличит меня во лжи и в ничто обратит речь мою?