1 La fausse balance est une abomination à l'Eternel; mais le poids juste lui plaît.

2 L'orgueil est-il venu? aussi est venue l'ignominie; mais la sagesse est avec ceux qui sont modestes.

3 L'intégrité des hommes droits les conduit; mais la perversité des perfides les détruit.

4 Les richesses ne serviront de rien au jour de l'indignation; mais la justice garantira de la mort.

5 La justice de l'homme intègre dresse sa voie; mais le méchant tombera par sa méchanceté.

6 La justice des hommes droits les délivrera; mais les perfides seront pris dans [leur] méchanceté.

7 Quand l'homme méchant meurt, [son] attente périt; et l'espérance des hommes violents périra.

8 Le juste est délivré de la détresse; mais le méchant entre en sa place.

9 Celui qui se contrefait de sa bouche corrompt son prochain; mais les justes [en] sont délivrés par la science.

10 La ville s'égaye du bien des justes, et [il y a] chant de triomphe quand les méchants périssent.

11 La ville est élevée par la bénédiction des hommes droits, mais elle est renversée par la bouche des méchants.

12 Celui qui méprise son prochain, est dépourvu de sens; mais l'homme prudent se tait.

13 Celui qui va rapportant, révèle le secret; mais celui qui est de cœur fidèle, cèle la chose.

14 Le peuple tombe par faute de prudence, mais la délivrance est dans la multitude de gens de conseil.

15 Celui qui cautionne pour un étranger, ne peut manquer d'avoir du mal, mais celui qui hait ceux qui frappent [en la main], est assuré.

16 La femme gracieuse obtient de l'honneur, et les hommes robustes obtiennent les richesses.

17 L'homme doux fait du bien à soi-même; mais le cruel trouble sa chair.

18 Le méchant fait une œuvre qui le trompe ; mais la récompense est assurée à celui qui sème la justice.

19 Ainsi la justice tend à la vie, et celui qui poursuit le mal tend à sa mort.

20 Ceux qui sont dépravés de cœur, sont en abomination à l'Eternel; mais ceux qui sont intègres dans leurs voies, lui sont agréables.

21 De main en main le méchant ne demeurera point impuni; mais la race des justes sera délivrée.

22 Une belle femme se détournant de la raison, est [comme] une bague d'or au museau d'une truie.

23 Le souhait des justes n'est que bien; [mais] l'attente des méchants n'est qu'indignation.

24 Tel répand, qui sera augmenté davantage; et tel resserre outre mesure, qui n'en aura que disette.

25 La personne qui bénit, sera engraissée; et celui qui arrose abondamment, regorgera lui-même.

26 Le peuple maudira celui qui retient le froment; mais la bénédiction [sera] sur la tête de celui qui le débite.

27 Celui qui procure soigneusement le bien, acquiert de la faveur; mais le mal arrivera à celui qui le recherche.

28 Celui qui se fie en ses richesses, tombera; mais les justes reverdiront comme la feuille.

29 Celui qui ne gouverne pas sa maison par ordre, aura le vent pour héritage; et le fou sera serviteur du sage de cœur.

30 Le fruit du juste est un arbre de vie; et celui qui gagne les âmes [est] sage.

31 Voici, le juste reçoit en la terre sa rétribution, combien plus le méchant et le pécheur [la recevront-ils?]

1 Malvera pesilo estas abomenaĵo por la Eternulo; Sed plena pezo plaĉas al Li.

2 Se venis malhumileco, venos ankaŭ honto; Sed ĉe la humiluloj estas saĝo.

3 La senkulpeco de la piuloj gvidos ilin; Sed la falsemo pereigos la maliculojn.

4 Ne helpos riĉo en la tago de kolero; Sed bonfaremo savas de morto.

5 La justeco de piulo ebenigas lian vojon; Sed malpiulo falos per sia malpieco.

6 La justeco de piuloj savos ilin; Sed la pasio de maliculoj ilin kaptos.

7 Kiam mortas homo pia, ne pereas lia espero; Sed la atendo de la pekuloj pereas.

8 Piulo estas savata kontraŭ mizero, Kaj malpiulo venas sur lian lokon.

9 Per la buŝo de hipokritulo difektiĝas lia proksimulo; Sed per kompreno piuloj saviĝas.

10 Kiam al la piuloj estas bone, la urbo ĝojas; Kaj kiam pereas malpiuloj, ĝi estas gaja.

11 Per la beno de piuloj urbo altiĝas; Kaj per la buŝo de malpiuloj ĝi ruiniĝas.

12 Kiu mokas sian proksimulon, tiu estas malsaĝulo; Sed homo prudenta silentas.

13 Kiu iras kun kalumnioj, tiu elperfidas sekreton; Sed kiu havas fidelan spiriton, tiu konservas aferon.

14 Ĉe manko de prikonsiliĝo popolo pereas; Sed ĉe multe da konsilantoj estas bonstato.

15 Malbonon faras al si tiu, kiu garantias por fremdulo; Sed kiu malamas donadon de mano, tiu estas ekster danĝero.

16 Aminda virino akiras honoron, Kaj potenculoj akiras riĉon.

17 Bonkora homo donos bonon al sia animo, Kaj kruelulo detruas sian karnon.

18 Malvirtulo akiras profiton malveran, Kaj la semanto de virto veran rekompencon.

19 Bonfarado kondukas al vivo; Kaj kiu celas malbonon, tiu iras al sia morto.

20 Abomenaĵo por la Eternulo estas la malickoruloj; Sed plaĉas al Li tiuj, kiuj iras vojon pian.

21 Oni povas esti certa, ke malvirtulo ne restos senpuna; Sed la idaro de virtuloj estos savita.

22 Kiel ora ringo sur la nazo de porko, Tiel estas virino bela, sed malbonkonduta.

23 La deziro de virtuloj estas nur bono; Sed malvirtuloj povas esperi nur koleron.

24 Unu disdonas, kaj riĉiĝas ĉiam pli; Alia tro avaras, kaj tamen nur malriĉiĝas.

25 Animo benanta ĝuos bonstaton; Kaj kiu trinkigas, tiu mem havos sufiĉe por trinki.

26 Kiu retenas grenon, tiun malbenas la popolo; Sed beno venas sur la kapon de tiu, kiu disdonas.

27 Kiu celas bonon, tiu atingos plaĉon; Sed kiu serĉas malbonon, tiun ĝi trafos.

28 Kiu fidas sian riĉecon, tiu falos; Sed virtuloj floros kiel juna folio.

29 Kiu detruas sian domon, tiu heredos venton; Kaj malsaĝulo estas sklavo de saĝulo.

30 La frukto de virtulo estas arbo de vivo; Kaj akiranto de animoj estas saĝulo.

31 Se virtulo ricevas redonon sur la tero, Tiom pli malvirtulo kaj pekulo!