1 Mon fils, garde mes paroles, et mets en réserve par-devers toi mes commandements.

2 Garde mes commandements, et tu vivras, et garde mon enseignement comme la prunelle de tes yeux.

3 Lie-les à tes doigts, écris-les sur la table de ton cœur.

4 Dis à la sagesse : Tu es ma sœur; et appelle la prudence, ta parente.

5 Afin qu'elles te gardent de la femme étrangère, et de la foraine, qui se sert de paroles flatteuses.

6 Comme je regardais à la fenêtre de ma maison par mes treillis,

7 Je vis entre les sots, et je considérai entre les jeunes gens un jeune homme dépourvu de sens,

8 Qui passait par une rue, près du coin d'une certaine femme, et qui tenait le chemin de sa maison;

9 Sur le soir à la fin du jour, lorsque la nuit devenait noire et obscure.

10 Et voici, une femme vint au-devant de lui, parée en femme de mauvaise vie, et pleine de ruse;

11 Bruyante et débauchée, et dont les pieds ne demeurent point dans sa maison;

12 Etant tantôt dehors, et tantôt dans les rues, et se tenant aux aguets à chaque coin de rue.

13 Elle le prit, et le baisa; et avec un visage effronté, lui dit :

14 J'ai chez moi des sacrifices de prospérité; j'ai aujourd'hui payé mes vœux.

15 C'est pourquoi je suis sortie au-devant de toi, pour te chercher soigneusement, et je t'ai trouvé.

16 J'ai garni mon lit d'un tour de réseau, entrecoupé de fil d'Egypte.

17 Je l'ai parfumé de myrrhe, d'aloès et de cinnamome.

18 Viens, enivrons-nous de plaisir jusqu'au matin, réjouissons-nous en amours.

19 Car mon mari n'est point en sa maison; il s'en est allé en voyage bien loin.

20 Il a pris avec soi un sac d'argent; il retournera en sa maison au jour assigné.

21 Elle l'a fait détourner par beaucoup de douces paroles, et l'a attiré par la flatterie de ses lèvres.

22 Il s'en est aussitôt allé après elle, comme le bœuf s'en va à la boucherie, et comme le fou, aux ceps pour être châtié;

23 Jusqu'à ce que la flèche lui ait transpercé le foie; comme l'oiseau qui se hâte vers le filet, ne sachant point qu'on l'a tendu contre sa vie.

24 Maintenant donc, enfants, écoutez-moi, et soyez attentifs à mes discours.

25 Que ton cœur ne se détourne point vers les voies de cette femme, et qu'elle ne te fasse point égarer dans ses sentiers.

26 Car elle a fait tomber plusieurs blessés à mort, et tous ceux qu'elle a tués étaient forts.

27 Sa maison sont les voies du sépulcre, qui descendent aux cabinets de la mort.

1 Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.

2 Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

3 Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

4 Diru al la saĝo:Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

5 Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.

6 Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

7 Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

8 Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,

9 En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.

10 Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

11 Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.

12 Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.

13 Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:

14 Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.

15 Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.

16 Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.

17 Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

18 Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.

19 Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

20 La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

21 Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.

22 Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;

23 Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.

24 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.

25 Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;

26 Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.

27 Ŝia domo estas vojoj al Ŝeol, Kiuj kondukas malsupren al la ĉambroj de la morto.