1 Mais tarde, naquele mesmo dia, Jesus saiu de casa e desceu para a praia. Logo se juntou uma multidão imensa, pelo que, entrando num barco, ensinava dali enquanto o povo escutava.
3 E explicou-lhes muitas coisas através de ilustrações, tais como esta narrativa:Um lavrador andava a semear nos seus campos.
4 Enquanto espalhava a semente na terra, alguma caiu ao lado dum caminho, e vieram os pássaros e comeram-na.
5 Outra caiu em terra pedregosa e pouco profunda; as plantas depressa nasceram no chão pouco espesso, mas logo o calor do Sol as queimou, pelo que murcharam e morreram por terem tão fraca raiz
7 Outras sementes cairam entre espinhos, que abafaram as folhas tenras
8 Outras, porém, caíram em chão bom, e deram uma colheita de trinta, sessenta ou mesmo cem vezes o que tinha sido semeado
9 Quem sabe ouvir, então que ouça!
10 Os discípulos foram ter com ele e perguntaram-lhe: Porque usas sempre estes exemplos falando por imagens e não claramente?
11 Então explicou-lhes que só a eles, e não aos outros, era permitido entender o reino dos céus
12 Para aqueles que estão abertos aos meus ensinos, mais entendimento será dado, e tê-lo-ão em abundância; mas para aqueles que não querem escutar, até o pouco que tiver lhe será tirado. Por isso conto estas parábolas assim, em que os que não são receptivos às verdades espirituais ouvem e vêem, mas não percebem por lhes parecerem coisas sem sentido.
16 Mas felizes são vocês porque sabem ver e ouvir. Muitos profetas e muitos crentes desejaram ver o que vocês têm visto e ouvir o que têm ouvido, mas não puderam.
18 Agora, aqui está a explicação do que contei acerca do agricultor que andava a semear:Q
19 O caminho trilhado junto do qual caíram algumas das sementes representa o coração de quem ouve o evangelho, as boas novas do reino, e as não entende; Satanás vem e arranca as sementes do coração dessa pessoa.
20 O solo pedregoso é o coração de quem ouve a mensagem e a recebe com alegria sincera. Todavia, não há muita profundidade na sua vida, pelo que as sementes não deitam raízes muito fundas; mas aparecem dificuldades ou começa a perseguição por causa da sua crença, o entusiasmo dessa pessoa apaga-se e ela vai-se embora.
22 O terreno coberto de cardos representa aquele que ouve e aceita a mensagem, mas as preocupações desta vida, e a ambição da riqueza abafam a palavra de Deus, por isso não dá fruto
23 O terreno bom representa o coração de quem ouve a mensagem e a entende; e produz fruto trinta, sessenta e mesmo cem vezes mais do que aquilo que foi semeado.
24 Esta foi outra comparação que Jesus usou: O reino dos céus é como um lavrador que semeou boa semente no seu campo. Mas uma noite, enquanto os trabalhadores dormiam, veio o seu inimigo que semeou joio entre o trigo. Quando a seara começou a crescer, o joio cresceu também. Os homens daquele lavrador vieram dizer-lhe: 'Senhor, o campo onde semeaste aquela semente escolhida está cheio de joio!
28 'Foi obra de algum inimigo , explicou ele.'Queres que arranquemos o joio? , perguntaram os homens.
29 'Não. Se fizerem isso, estragam o trigo. Deixem ambos crescer juntos até à colheita, e eu direi aos ceifeiros que tirem primeiro o joio e o queimem, e que metam o trigo no celeiro.
31 Ainda outra das suas comparações: O reino dos céus é como uma semente muito pequenina, de mostarda, plantada num campo. Sendo uma semente das mais pequenas, torna-se depois um grande arbusto, e cresce até ser uma planta onde as aves podem encontrar abrigo.
33 Jesus deu também este exemplo: O reino dos céus pode ser comparado a uma mulher que está a fazer pão. Pega numa medida de farinha e mistura-a com fermento até que este penetre em toda a massa.
36 Então entrou em casa, depois de despedir o povo, e os discípulos pediram-lhe muito que explicasse a história do joio e do trigo.5
37 É assim. Eu sou o lavrador que lança a semente escolhida. O campo é o mundo e a semente representa o povo do reino; o joio é o povo que pertence ao maligno. O inimigo que semeou o joio entre o trigo é Satanás; a colheita é o fim do mundo e os ceifeiros são os anjos.
40 Assim como nesta ilustração o joio é apartado e queimado, assim também será no fim do mundo: mandarei os meus anjos, que apartarão do reino tudo o que provoca o pecado e todos os que sejam maus, e os lançarão na fornalha e os queimarão. Ali haverá choro e lamentos de desespero. Então os justos brilharão como o Sol no reino do seu Pai. Quem tem ouvidos e sabe ouvir, que ouça!
44 O reino de céus é como um tesouro que um homem descobriu num campo. Todo entusiasmado, vendeu o que tinha para arranjar dinheiro suficiente a fim de comprar o campo e ficar com o tesouro!
45 O reino dos céus é ainda como um negociante que procura pérolas de alta qualidade. Ao descobrir um bom negócio, uma pérola de grande valor, vendeu tudo o que possuía para a adquirir.
47 O reino dos céus também pode comparar-se a um pescador que lança a rede e apanha peixes de toda a espécie, uns bons, outros sem valor. Quando a rede está cheia, arrasta-a para a praia, senta-se e encaixota os peixes que são bons para comer, deitando fora os outros. Assim será também no fim do mundo; os anjos virão para separar os maus dos bons, lançando os maus no fogo; ali haverá choro e lamentos de desespero. Compreendem agora? Sim, compreendemos.
52 Então acrescentou: Aqueles que são entendidos na lei dos judeus e agora se fizeram meus discípulos terão tesouro dobrado: da antiga aliança e também da nova!
53 Quando Jesus acabou de contar estas ilustrações, voltou para a cidade de onde era, Nazaré da Galileia, ensinando aí na sinagoga e espantando a todos com a sua sabedoria e milagres.#
55 Como é isto possível?, dizia o povo. É simplesmente filho de um carpinteiro, e conhecemos Maria, a mãe dele, e os seus irmãos, Tiago, José, Simão e Judas, e também as irmãs, que moram todas aqui. Como é que arranjou esta sabedoria?
57 E incomodavam-se com a presença dele. Então Jesus disse-lhes:Um pregador é honrado em toda a parte excepto na sua própria terra e no seio do seu próprio povo!c
58 Por isso, ali poucos milagres fez, por causa da falta de fé deles.
1 Sinä päivänä Jeesus lähti asunnostaan ja istui järven rannalle.
2 Ja hänen tykönsä kokoontui paljon kansaa, jonka tähden hän astui venheeseen ja istuutui, ja kaikki kansa seisoi rannalla.
4 Ja hänen kylväessään putosivat muutamat siemenet tien oheen, ja linnut tulivat ja söivät ne.
5 Toiset putosivat kallioperälle, jossa niillä ei ollut paljon maata, ja ne nousivat kohta oraalle, kun niillä ei ollut syvää maata.
6 Mutta auringon noustua ne paahtuivat, ja kun niillä ei ollut juurta, niin ne kuivettuivat.
7 Toiset taas putosivat orjantappuroihin, ja orjantappurat nousivat ja tukahuttivat ne.
8 Ja toiset putosivat hyvään maahan ja antoivat sadon, mitkä sata, mitkä kuusikymmentä, mitkä kolmekymmentä jyvää.
12 Sillä sille, jolla on, annetaan, ja hänellä on oleva yltäkyllin; mutta siltä, jolla ei ole, otetaan pois sekin, mikä hänellä on.
13 Sentähden minä puhun heille vertauksilla, että he näkevin silmin eivät näe ja kuulevin korvin eivät kuule, eivätkä ymmärrä.
14 Ja heissä käy toteen Esaiaan ennustus, joka sanoo: 'Kuulemalla kuulkaa, älkääkä ymmärtäkö, ja näkemällä nähkää, älkääkä käsittäkö.
15 Sillä paatunut on tämän kansan sydän, ja korvillaan he työläästi kuulevat, ja silmänsä he ovat ummistaneet, etteivät he näkisi silmillään, eivät kuulisi korvillaan, eivät ymmärtäisi sydämellään eivätkä kääntyisi ja etten minä heitä parantaisi.'
16 Mutta autuaat ovat teidän silmänne, koska ne näkevät, ja teidän korvanne, koska ne kuulevat.
17 Sillä totisesti minä sanon teille: monet profeetat ja vanhurskaat ovat halunneet nähdä, mitä te näette, eivätkä ole nähneet, ja kuulla, mitä te kuulette, eivätkä ole kuulleet.
18 Kuulkaa siis te vertaus kylväjästä:
19 Kun joku kuulee valtakunnan sanan eikä ymmärrä, niin tulee paha ja tempaa pois sen, mikä hänen sydämeensä kylvettiin. Tämä on se, mikä kylvettiin tien oheen.
20 Mikä kallioperälle kylvettiin, on se, joka kuulee sanan ja heti ottaa sen ilolla vastaan;
21 mutta hänellä ei ole juurta itsessään, vaan hän kestää ainoastaan jonkun aikaa, ja kun tulee ahdistus tai vaino sanan tähden, niin hän heti lankeaa pois.
22 Mikä taas orjantappuroihin kylvettiin, on se, joka kuulee sanan, mutta tämän maailman huoli ja rikkauden viettelys tukahuttavat sanan, ja hän jää hedelmättömäksi.
25 Mutta ihmisten nukkuessa hänen vihamiehensä tuli ja kylvi lustetta nisun sekaan ja meni pois.
26 Ja kun laiho kasvoi ja teki hedelmää, silloin lustekin tuli näkyviin.
27 Niin perheenisännän palvelijat tulivat ja sanoivat hänelle: 'Herra, etkö kylvänyt peltoosi hyvää siementä? Mistä siihen sitten on tullut lustetta?'
28 Hän sanoi heille: 'Sen on vihamies tehnyt'. Niin palvelijat sanoivat hänelle: 'Tahdotko, että menemme ja kokoamme sen?'
29 Mutta hän sanoi: 'En, ettette lustetta kootessanne nyhtäisi sen mukana nisuakin.
34 Tämän kaiken Jeesus puhui kansalle vertauksilla, ja ilman vertausta hän ei puhunut heille mitään;
38 Pelto on maailma; hyvä siemen ovat valtakunnan lapset, mutta lusteet ovat pahan lapset.
39 Vihamies, joka ne kylvi, on perkele; elonaika on maailman loppu, ja leikkuumiehet ovat enkelit.
40 Niinkuin lusteet kootaan ja tulessa poltetaan, niin on tapahtuva maailman lopussa.
41 Ihmisen Poika lähettää enkelinsä, ja he kokoavat hänen valtakunnastaan kaikki, jotka ovat pahennukseksi ja jotka tekevät laittomuutta,
42 ja heittävät heidät tuliseen pätsiin; siellä on oleva itku ja hammasten kiristys.
43 Silloin vanhurskaat loistavat Isänsä valtakunnassa niinkuin aurinko. Jolla on korvat, se kuulkoon.
44 Taivasten valtakunta on peltoon kätketyn aarteen kaltainen, jonka mies löysi ja kätki; ja siitä iloissaan hän meni ja myi kaikki, mitä hänellä oli, ja osti sen pellon.
45 Vielä taivasten valtakunta on kuin kauppias, joka etsi kalliita helmiä,
46 ja löydettyään yhden kallisarvoisen helmen hän meni ja myi kaikki, mitä hänellä oli, ja osti sen.
47 Vielä taivasten valtakunta on nuotan kaltainen, joka heitettiin mereen ja kokosi kaikkinaisia kaloja.
48 Ja kun se tuli täyteen, vetivät he sen rannalle, istuutuivat ja kokosivat hyvät astioihin, mutta kelvottomat he viskasivat pois.
49 Näin on käyvä maailman lopussa; enkelit lähtevät ja erottavat pahat vanhurskaista
50 ja heittävät heidät tuliseen pätsiin; siellä on oleva itku ja hammasten kiristys.
53 Ja kun Jeesus oli lopettanut nämä vertaukset, lähti hän sieltä.
55 Eikö tämä ole se rakentajan poika? Eikö hänen äitinsä ole nimeltään Maria ja hänen veljensä Jaakob ja Joosef ja Simon ja Juudas?
58 Ja heidän epäuskonsa tähden hän ei tehnyt siellä monta voimallista tekoa.