1 Kaiken tämän olen nähnyt omin silmin, omin korvin kuullut ja ymmärtänyt.
2 Minä tiedän sen minkä tekin, en häviä teille yhtään.
3 Kaikkivaltiaalle minä tahdon puhua, tahdon selvittää asiat Jumalan kanssa.
4 Te, te kaunistelette kaiken valheillanne, pelkkiä puoskareita olette kaikki tyynni!
5 Kunpa jo lopulta vaikenisitte! Silloin voisitte hyvinkin käydä viisaasta.
6 Kuunnelkaa nyt, mitä minulla on sanottavana, kuulkaa vastaväitteet, jotka nousevat huulilleni.
7 Yritättekö te valheella puolustaa Jumalaa, ajaa vilpillä hänen asiaansa?
8 Yritättekö te kaunistella hänen tekojaan, toimia hänen asianajajinaan?
9 Miten sitten käy, kun hän alkaa tutkia teitä? Voitteko pettää häntä niin kuin ihmistä petetään?
10 Kovalla kädellä hän teitä ojentaa, jos te olette vääristelleet totuutta.
11 Ettekö pelkää, kun hän nousee tuomitsemaan, eikö kauhu silloin täytä mielenne?
12 Teidän kehotuksenne ovat pelkkää tuhkaa, murenevaa savea teidän vastauksenne.
13 Olkaa te vihdoin hiljaa, nyt minä puhun, käyköön minulle sitten miten käyneekin.
14 Minä panen alttiiksi oman ruumiini, puhun, vaikka henki menisi.
15 Olen valmis, vaikka hän surmaisi minut, mutta ensin tahdon näyttää hänelle, millainen minun vaellukseni on ollut.
16 Jo se merkitsisi minulle voittoa, että saisin astua hänen eteensä. Teeskentelijät eivät hänen eteensä pääse.
17 Kuulkaa, kuulkaa minun sanani, tarkatkaa, mitä minä puhun!
18 Minä vien asiani oikeuden eteen, minä tiedän, että olen syytön.
19 Kuka voi syyttää minua? Jos joku voi, minä vaikenen ja kuolen.
20 Vain kahta asiaa sinulta pyydän -- jos ne täytät, en enää pakene sinun katsettasi.
21 Ota kätesi pois minun päältäni, ota pois tämä kauhu, jonka ylleni laskit.
22 Kutsu sitten minua, niin minä vastaan, ja anna sinä minulle vastaus, kun puhun sinulle.
23 Kuinka paljon tililläni on rikkomuksia ja syntejä? Sano minulle, mitkä ne ovat!
24 Miksi peität minulta kasvosi, miksi kohtelet minua kuin vihollista?
25 Pelotteletko vielä tuulen ajelemaa lehteäkin, vainoatko kuivaa oljenkortta?
26 Sinä määräsit minulle nämä katkerat päivät, panit taakakseni nuoruuteni synnit.
27 Sinä kiinnität minun jalkoihini kahleet, tarkkailet minne menen, mistä tulen ja merkitset muistiin jokaisen askeleni,
28 vaikka ihminen on vain laho leili, vain koinsyömä vaate.
1 Вот, все [это] видело око мое, слышало ухо мое и заметило для себя.
2 Сколько знаете вы, знаю и я: не ниже я вас.
3 Но я к Вседержителю хотел бы говорить и желал бы состязаться с Богом.
4 А вы сплетчики лжи; все вы бесполезные врачи.
5 О, если бы вы только молчали! это было бы [вменено] вам в мудрость.
6 Выслушайте же рассуждения мои и вникните в возражение уст моих.
7 Надлежало ли вам ради Бога говорить неправду и для Него говорить ложь?
8 Надлежало ли вам быть лицеприятными к Нему и за Бога так препираться?
9 Хорошо ли будет, когда Он испытает вас? Обманете ли Его, как обманывают человека?
10 Строго накажет Он вас, хотя вы и скрытно лицемерите.
11 Неужели величие Его не устрашает вас, и страх Его не нападает на вас?
12 Напоминания ваши подобны пеплу; оплоты ваши – оплоты глиняные.
13 Замолчите предо мною, и я буду говорить, что бы ни постигло меня.
14 Для чего мне терзать тело мое зубами моими и душу мою полагать в руку мою?
15 Вот, Он убивает меня, но я буду надеяться; я желал бы только отстоять пути мои пред лицем Его!
16 И это уже в оправдание мне, потому что лицемер не пойдет пред лице Его!
17 Выслушайте внимательно слово мое и объяснение мое ушами вашими.
18 Вот, я завел судебное дело: знаю, что буду прав.
19 Кто в состоянии оспорить меня? Ибо я скоро умолкну и испущу дух.
20 Двух только [вещей] не делай со мною, и тогда я не буду укрываться от лица Твоего:
21 удали от меня руку Твою, и ужас Твой да не потрясает меня.
22 Тогда зови, и я буду отвечать, или буду говорить я, а Ты отвечай мне.
23 Сколько у меня пороков и грехов? покажи мне беззаконие мое и грех мой.
24 Для чего скрываешь лице Твое и считаешь меня врагом Тебе?
25 Не сорванный ли листок Ты сокрушаешь и не сухую ли соломинку преследуешь?
26 Ибо Ты пишешь на меня горькое и вменяешь мне грехи юности моей,
27 и ставишь в колоду ноги мои и подстерегаешь все стези мои, – гонишься по следам ног моих.
28 А он, как гниль, распадается, как одежда, изъеденная молью.