1 Nyt temanilainen Elifas alkoi jälleen puhua. Hän sanoi:
2 -- Voiko ihminen olla hyödyksi Jumalalle? Ei. Vain itseään viisainkin ihminen voi hyödyttää.
3 Onko siitä jotakin etua Kaikkivaltiaalle, että sinä elät oikein? Onko hänelle hyötyä siitä, että sinä vaellat nuhteettomasti?
4 Jumalanpelkosi vuoksiko hän sitten sinua kurittaa, senkö tähden hän kävisi oikeutta kanssasi?
5 Eikö sinun pahuutesi ole suuri? Eivätkö sinun syntisi ole loppumattomat?
6 Olet aiheetta ottanut veljeltäsi pantin, riistänyt häneltä hänen ainoan vaatteensa.
7 Uupuneelle et ole antanut vettä, nälkäiselle et ole ojentanut leipäpalaa.
8 Katsot, että maa kuuluu sille, jonka on valta, vain hänen suosikkinsa saavat sitä asua.
9 Lesket saivat lähteä luotasi tyhjin käsin, orpojen kädet sinä sysäsit syrjään.
10 Ihmekö siis, että sinun ympärillesi on viritetty ansoja, että yhtäkkiä joudut kauhun valtaan.
11 Päivä pimenee, et voi nähdä mitään, ja vedet vyöryvät sinun ylitsesi.
12 Eikö Jumala ole korkea kuin taivas? Katso taivaanlakea ja tähtiä. Katso taivaan korkeutta.
15 Etkö sinä vaella niitä polkuja, joita väärintekijät aina ovat vaeltaneet?
16 Heidät on temmattu pois ennen aikojaan, niin kuin talo, jonka perustukset virta on syönyt.
18 Kuitenkin juuri hänen ansiostaan heidän talonsa olivat täynnä kaikkea hyvää. Väärämielisten suunnitelmat ovat vastoin Jumalan tahtoa.
19 Oikeamieliset näkevät heidän tuhonsa ja iloitsevat, se, joka itse on nuhteeton, voi nyt heitä pilkata:
20 Kas niin, heidän rikkautensa on mennyttä, ja mitä jää jäljelle, sen nielee tuli.
21 Tee sovinto Jumalan kanssa, Job, elä hänen tahtonsa mukaan, niin saat jälleen onnen.
22 Kun hän sinua opettaa, kuule häntä, talleta sydämeesi hänen sanansa.
23 Jos palaat Kaikkivaltiaan luo, hän nostaa sinut jälleen. Jos karkotat vääryyden talostasi,
24 jos puhdas kulta on sinulle pelkkää tomua ja Ofirin kulta vain puron kiviä
25 -- onhan Kaikkivaltias sinun aarteesi, kaikkea kultaa ja hopeaa arvokkaampi --
26 silloin Kaikkivaltias antaa osaksesi ilon, saat kohottaa kasvosi Jumalaa kohden.
27 Sinä rukoilet häntä, ja hän kuulee sinua, ja sinä saat uhrata hänelle sen minkä olet luvannut.
28 Mihin tahansa ryhdytkin, se onnistuu, valo loistaa sinun teilläsi.
29 Sen, joka kerskuu, hän painaa maahan, mutta nöyrän hän nostaa.
30 Syyllisenkin Jumala voi pelastaa. Jos sinulla on puhtaat kädet, saat varmasti avun.
1 И отвечал Елифаз Феманитянин и сказал:
2 разве может человек доставлять пользу Богу? Разумный доставляет пользу себе самому.
3 Что за удовольствие Вседержителю, что ты праведен? И будет ли Ему выгода от того, что ты содержишь пути твои в непорочности?
4 Неужели Он, боясь тебя, вступит с тобою в состязание, пойдет судиться с тобою?
5 Верно, злоба твоя велика, и беззакониям твоим нет конца.
6 Верно, ты брал залоги от братьев твоих ни за что и с полунагих снимал одежду.
7 Утомленному жаждою не подавал воды напиться и голодному отказывал в хлебе;
8 а человеку сильному ты [давал] землю, и сановитый селился на ней.
9 Вдов ты отсылал ни с чем и сирот оставлял с пустыми руками.
10 За то вокруг тебя петли, и возмутил тебя неожиданный ужас,
11 или тьма, в которой ты ничего не видишь, и множество вод покрыло тебя.
12 Не превыше ли небес Бог? посмотри вверх на звезды, как они высоко!
13 И ты говоришь: что знает Бог? может ли Он судить сквозь мрак?
14 Облака – завеса Его, так что Он не видит, а ходит [только] по небесному кругу.
15 Неужели ты держишься пути древних, по которому шли люди беззаконные,
16 которые преждевременно были истреблены, когда вода разлилась под основание их?
17 Они говорили Богу: отойди от нас! и что сделает им Вседержитель?
18 А Он наполнял домы их добром. Но совет нечестивых будь далек от меня!
19 Видели праведники и радовались, и непорочный смеялся им:
20 враг наш истреблен, а оставшееся после них пожрал огонь.
21 Сблизься же с Ним – и будешь спокоен; чрез это придет к тебе добро.
22 Прими из уст Его закон и положи слова Его в сердце твое.
23 Если ты обратишься к Вседержителю, то вновь устроишься, удалишь беззаконие от шатра твоего
24 и будешь вменять в прах блестящий металл, и в камни потоков – [золото] Офирское.
25 И будет Вседержитель твоим золотом и блестящим серебром у тебя,
26 ибо тогда будешь радоваться о Вседержителе и поднимешь к Богу лице твое.
27 Помолишься Ему, и Он услышит тебя, и ты исполнишь обеты твои.
28 Положишь намерение, и оно состоится у тебя, и над путями твоими будет сиять свет.
29 Когда кто уничижен будет, ты скажешь: возвышение! и Он спасет поникшего лицем,
30 избавит и небезвинного, и он спасется чистотою рук твоих.