1 Nyt Job sanoi:

2 -- Tänäkin päivänä ajatukseni nousevat kapinaan. Murehtiminen vie minulta voimat.

3 Kunpa tietäisin, mistä hänet voin löytää ja miten pääsen sinne, missä hän asuu!

4 Minä esittäisin hänelle asiani ja toisin julki kaikki todisteeni.

5 Niin saisin kuulla, mitä hän minulle vastaa, ja saisin tietää, mitä hän tahtoo minulle sanoa.

6 Käräjöisikö hän kanssani valtiaan voimalla? Ei, hän kuuntelisi minua.

7 Hänen vastapuolenaan seisoisi nuhteeton mies, ja tuomarini vapauttaisi minut syytteestä lopullisesti.

8 Jos minä menen itään, ei hän ole siellä, jos länteen -- ei merkkiäkään hänestä!

9 Jos menen pohjoiseen, en saa häntä silmiini, jos etelään -- en näe häntä!

10 Hän tietää kyllä, millainen on ollut minun vaellukseni. Koetelkoon minua niin kuin tulessa kultaa -- minä kestän.

11 Hänen jalanjälkiinsä olen sovittanut askeleni, hänen tietään olen seurannut. En ole siltä poikennut.

12 Hänen sanansa käskyjä minä tottelen, minä pidän ne aina silmieni edessä.

13 Kun Jumala jotakin päättää, kuka voisi sen muuttaa? Mitä hän tahtoo, sen hän tekee.

14 Hän panee toimeen sen minkä on minulle määrännyt, eikä sitä ole vähän.

15 Siksi minä pelästyn, kun hänet näen, kun ajattelenkin häntä, minä vapisen kauhusta.

16 Jumala on lannistanut rohkeuteni, minä kauhistun Kaikkivaltiasta.

17 Mutta pimeyskään ei saa minua vaikenemaan, ei, vaikka se peittää edestäni kaiken.

1 И отвечал Иов и сказал:

2 еще и ныне горька речь моя: страдания мои тяжелее стонов моих.

3 О, если бы я знал, где найти Его, и мог подойти к престолу Его!

4 Я изложил бы пред Ним дело мое и уста мои наполнил бы оправданиями;

5 узнал бы слова, какими Он ответит мне, и понял бы, что Он скажет мне.

6 Неужели Он в полном могуществе стал бы состязаться со мною? О, нет! Пусть Он только обратил бы внимание на меня.

7 Тогда праведник мог бы состязаться с Ним, – и я навсегда получил бы свободу от Судии моего.

8 Но вот, я иду вперед – и нет Его, назад – и не нахожу Его;

9 делает ли Он что на левой стороне, я не вижу; скрывается ли на правой, не усматриваю.

10 Но Он знает путь мой; пусть испытает меня, – выйду, как золото.

11 Нога моя твердо держится стези Его; пути Его я хранил и не уклонялся.

12 От заповеди уст Его не отступал; глаголы уст Его хранил больше, нежели мои правила.

13 Но Он тверд; и кто отклонит Его? Он делает, чего хочет душа Его.

14 Так, Он выполнит положенное мне, и подобного этому много у Него.

15 Поэтому я трепещу пред лицем Его; размышляю – и страшусь Его.

16 Бог расслабил сердце мое, и Вседержитель устрашил меня.

17 Зачем я не уничтожен прежде этой тьмы, и Он не сокрыл мрака от лица моего!